Μια «καλύτερη» δημοσιονομική χρονιά ετοιμάζεται να διαδεχθεί μια «ήδη καλή». Τα εισαγωγικά δηλούν πως το «καλό» βρίσκεται στην πλευρά των κρατικών εσόδων, αλλά και του πρωτογενούς αποτελέσματος, που είχε προβλεφθεί αρνητικό (κατά 806 εκατ.) και διαμορφώθηκε θετικά (κατά 1.112 εκατ.) απόδειξη πειθαρχίας του οικονομικού επιτελείου όπως ευμενώς αποδέχθηκαν οι αγορές ομολόγων με την απόδοση της επενδυτικής βαθμίδας στο κυβερνητικό χρέος.
Βεβαίως, το γεγονός ότι το κράτος πήρε από πολίτες και επιχειρήσεις 3 δισεκατομμύρια περισσότερους φόρους από την έγκριση που είχε δώσει η Βουλή δεν μπορεί να περνά χωρίς παρατηρήσεις. Το αντίστροφο, οι μεγαλύτερες (κατά 3 δισεκ.) από τις εγκεκριμένες δαπάνες, που θα ήταν ένα «αυτόματο» σημάδι κακής δημοσιονομικής διαχείρισης(μετά από τρία μνημόνια!), δεν δημιουργεί ανησυχίες επειδή προκύπτει σε περιβάλλον εκτάκτων συνθηκών. Μη ξεχνούμε ότι πάμε προς το τελευταίο (ελπίζω…) έτος της «απαίσιας πενταετίας»: πανδημία, πόλεμος, πληθωρισμός, καταστροφές.
Τα μεγέθη της οικονομίας είναι καλά και καθησυχαστικά, με κάποιες σοβαρές αλλά μακρόπνοες σημειώσεις. Όλα πλην ενός. Το οποίο, εφόσον βελτιωθεί θετικά, θα αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο. Ειδικά επειδή, όπως πιστεύω, η εμφανιζόμενη και στο προσχέδιο προϋπολογισμού για το 2024 πρόβλεψη υψηλής ανεργίας 10,8%, παρόλη τη ραγδαία μείωσή της (από 12,4% το ’22) δεν ανταποκρίνεται ούτε στην πραγματικότητα της αγοράς εργασίας, ούτε στη χρηστή διαχείριση των κρατικών πόρων.
Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Πάνω από τους μισούς ανέργους δεν έχουν δουλέψει για διάστημα ίσο ή/και μεγαλύτερο του έτους. Αν αφαιρέσουμε αυτή την ομάδα μένουν 123 χιλιάδες που «δεν έχουν ερχίσει να αναζητούν εργασία ή αναζητούν τους τελευταίους 5 μήνες» και 90 χιλιάδες που είναι άνεργοι «από 6 έως 11 μήνες». Ας ξεκινήσουμε από τους δεύτερους. Υπάρχει ψηφισμένη διάταξη για την αναδιοργάνωση του τρόπου προσφοράς ευκαιριών απασχόλησης. Ας την εφαρμόσουμε.
Επιπλέον, προτού αρχίσουμε να «μαζεύουμε» χειρώνακτες από τα στρατόπεδα της παράνομης μετανάστευσης κάτι πρέπει να γίνει με τους 120 χιλιάδες ανέργους που δεν διαθέτουν εκπαίδευση πέραν της γ’ γυμνασίου. Όταν μάλιστα, από το πρώτο ραδιόφωνο της πρωτεύουσας διατυπώνεται προσφορά εργασίας για μάζεμα των φυστικιών Αιγίνης με 100 ευρώ τη μέρα! Ακόμη και οι 140 πτυχιούχοι τριτοβάθμιας θα έπρεπε να ενδιαφερθούν. Δύσκολο βεβαίως όταν η τελευταία εργασιακή απασχόληση 1 στους σχεδόν 2 ανέργους ήταν στον τομέα «Εμπόριο, ξενοδοχεία, εστίαση, μεταφορές και επικοινωνίες» ενώ 1 στους 4 απασχολήθηκε σε «Άλλες υπηρεσίες». Στην άλλη άκρη του φάσματος, μόνον 1 στους 10 ανέργους δούλευε στις κατασκευές.
Δεν λέω τα παραπάνω (μόνον) για να εξοικονομήσουμε φόρους. Αλλά γιατί η εργασία που θα προστεθεί θα δημιουργήσει αυτόνομα εισοδήματα, θα ωφελήσει τον προϋπολογισμό και θα βελτιώσει τις αντιλήψεις αυτού του ειδικού τμήματος της κοινωνίας για τις πραγματικές πολιτικές προτεραιότητες. Ο υπουργός Εργασίας, πολυμήχανος Αδωνις Γεωργιάδης, είμαι βέβαιος ότι μπορεί να ξεφύγει από το πασοκικό και γι αυτό προβληματικό μοντέλο συντήρησης ψευδούς εικόνας για την ανεργία, σε συνεργασία προφανώς με άλλα υπουργεία.
