Οι διαφωνούντες με την εξίσωση των γαμήλιων δικαιωμάτων μεταξύ όλων των πολιτών βουλευτές, μοιάζουν να συμμετέχουν στα δρώμενα της ερωτικής σαιξπηρικής κωμωδίας «Πολύ κακό για το Τίποτα». Μπερδεμένα πράγματα, αλλά στο τέλος η Ηρώ και η ευτυχία των ζευγαριών κερδίζει τον θεατή. Αντιλαμβάνομαι πως η συζήτηση με διαμαρτυρόμενους σταυροδότες ψηφοφόρους, ειδικά όταν πρόκειται για ζητήματα «τιμής», δεν είναι καθόλου εύκολη.
Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι κάποιοι μεταξύ των ιερωμένων, ειδικά των βαθμοφόρων, είναι δύστροποι. Όταν πρόκειται μάλιστα για θέματα που θεωρούν ότι ανήκουν στο δικό τους «χωράφι». Όπως ο Γάμος, η Βάπτιση, η Εξομολόγηση, η Θεία Κοινωνία και η Εξόδιος Λειτουργία.
Παραδόξως, ο Γάμος συγκεντρώνει εντονότερο ενδιαφέρον. Οι άλλες εκ των ανωτέρω θρησκευτικές πράξεις έχουν ήδη χωνευθεί μέσα στην εξέλιξη της Κοινωνίας και της Επιστήμης. Το λάθος που κάνουν πολλοί είναι ότι δεν έχουν διαχωρίσει, τουλάχιστον όχι ακόμη, νοηματικά και πρακτικά, τα της Κοινωνίας έργα από τα της Πίστης Αισθήματα. Αυτό δεν έχει να κάνει με τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, όπως μανιχαϊστικά τον αντιλαμβάνεται η κολλημένη Αριστερά, αλλά με παραδόσεις, αντιλήψεις και εμπειρίες.
Όσοι, για παράδειγμα, στη ζωή τους έχουν συναναστραφεί με ανθρώπους όλων των φύλων, όσοι έχουν ομόφυλους φίλους ή, έστω, γνωστούς, γνωρίζουν πόσο δίκαιο έχει η πλευρά που επέλεξε να καλύψει από θέση εξουσίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης και πόσο γελοία μπορεί να γίνει η ίδια πλευρά όταν την εκπροσωπεί ο Κασσελάκης.
Άρα, από πολιτική άποψη, που πρέπει να είναι η τελευταία και κυρίαρχη γραμμή αντίληψης των βουλευτών, η ρύθμιση του πολιτικού γάμου για όλους θα αποτελέσει πολιτική νίκη για την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Ειδικά επειδή δεν προϋποθέτει καμία παρέμβαση στα πράγματα της εκκλησίας. Αλλά κι επειδή δεν αλλάζει το ρόλο του κράτους και της κοινωνίας σε ό,τι αφορά στην υιοθεσία, η οποία παραμένει μια ευγενική πράξη πρόνοιας, εξίσωσης και προστασίας των παιδιών.
Σαράντα χρόνια μετά την καθιέρωση του πολιτικού γάμου ως ισότιμης πράξης, δεκαπέντε χρόνια μετά την καθιέρωση του Συμφώνου Ελεύθερης Συμβίωσης και οκτώ μετά την υποχρεωτική λόγω αποφάσεως του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επέκτασή του σε πολίτες ιδίου φύλου, η απάλειψη μιας καταφανούς διάκρισης θα έπρεπε να θεωρείται εύκολη, δεδομένη και σημαντική. Κυρίως όμως οφείλουν όσοι μετέχουν της πολιτικής ζωής από περίοπτη θέση να εξηγήσουνγιατί πιστεύουν ότι έχουν αυτοί το δικαίωμα να ορίζουν τις οικογενειακές αξίες κάποιων άλλων.
Είναι προφανές ότι τέτοιο δικαίωμα δεν τους το παρέχει ούτε το Σύνταγμα, ούτε οι Θεμελιώδεις Νόμοι της πολιτειακής συγκρότησης που έχουμε υιοθετήσει ως Κράτος. Αυτονοήτως όμως όσοι επιθυμούν να τελειώσουμε με μια αναχρονιστική εκκρεμότητα, οφείλουν να απέχουν κάθε ηθικής ή πολιτικής επικιτικής τοποθέτησης. Ιδίως αν όσοι αντιδρούν δηλώσουν κώλυμα θρησκευτικό.
Αν, με δύο κουβέντες, καταψηφίσουν κάποιοι τη ρύθμιση για λόγους θρησκευτικής πίστης οφείλουν να το διευκρινίσουν. Αν δεν τους το επιτρέπει η Εκκλησία οφείλουν να το διαδηλώσουν. Ώστε να γνωρίζουν και οι πολίτες ποιες είναι οι ιεραρχημένες προτεραιότητες ενός εκάστου των εκπροσώπων τους.
Κατά τα λοιπά, κάπου εδώ τελειώνει η συζήτηση.
Ευκαιρία να παραθέσουμε ορισμένα αριθμητικά στοιχεία. Σήμερα όλοι οι γάμοι είναι πολιτικοί. Ένας στους δύο είναι και πολιτικός και εκκλησιαστικός. Πριν τριάντα χρόνια πολιτικός γάμος ήταν 1 στους 10, κυρίως για λόγους διακριτικότητας. Γίνονται κάθε χρόνο 40κάτι χιλιάδες γάμοι και εκδίδονται σχεδόν 12 χιλιάδες διαζύγια. Τα σύμφωνα συμβίωσης παραμένουν σπάνια.
Σήμερα όλα τα παιδιά ονοματοδοτούνται μόλις γεννηθούν και όσα πάνε στην κολυμβήθρα ακούνε ήδη στο όνομά τους. Σήμερα κανείς δεν υποψιάζεται τους νεκρούς ότι προτιμούν την καύση τους για κάποιους «διαβολικούς» λόγους. Σήμερα σεβόμαστε και υποστηρίζουμε τις μονογονεϊκές οικογένειες, ανδρός και γυναικός.
Σήμερα δεχόμαστε ότι ένας καλός άνθρωπος μπορεί να υιοθετήσει παιδί, ακόμη κι αν είναι άνδρας μόνος (13% των υιοθεσιών) ή γυναίκα μόνη (13% και πάλι) ή θετός γονέας που είναι σύζυγος του βιολογικού γονέα (15%). Από τα 274 υιοθετημένα το 2022 παιδιά, τα 141 ξεκίνησαν τη ζωή τους εκτός γάμου. Τα 117 ήσαν μέχρι 5 ετών, αλλά 90 ήσαν ενήλικα. Η φυλετική κατάργηση των διακρίσεων στον γάμο θα δημιουργήσει περισσότερες οικογενειακές αγκαλιές και θα πολλαπλασιάσει τις κοινωνικές ευκαιρίες ανάδειξης προσωπικοτήτων και ικανοτήτων.
Όσοι είχαμε την τύχη να συναναστραφούμε οικογένειες ομόφυλων συνανθρώπων, μπορούμε να διαβεβαιώσουμε εκείνους που «φοβούνται», ότι η αγάπη και η προσοχή για τα παιδιά είναι κατά κανόνα, ευτυχώς, μεγαλύτερες και ζωηρότερες μεταξύ ομοφύλων, παρά, δυστυχώς, μεταξύ πολλών ετερόφυλων.
Αν λοιπόν είστε υπέρ της οικογένειας οφείλετε να υποστηρίξετε. Αν όχι μείνετε καλύτερα εκτός Αιθούσης. Θα έχετε χρόνο να το σκεφτείτε με την ηρεμία που φέρνει ο χρόνος και η κοινωνική εμπειρία. Καλύτερο από το να μετανοιώσετε επειδή υπηρετήσατε το συμφέρον μιας στιγμής αντί των μακρινών οριζόντων που χρειάζεται η ζωή όλων μας για να είναι καλύτερη κι ευτυχέστερη.
