Η ευκαιρία είναι τώρα στην πλευρά της οικονομίας. Τα αποτελέσματα της ευρωκάλπης εδραίωσαν την πεποίθηση, σε κάθε λογικό πολίτη αλλά και πολιτικό ότι το διάσημο από την εποχή Κλίντον σύνθημα δεν έχει χάσει τίποτε από τη… φρεσκάδα του.
Δεν αρκεί, απλώς, να πηγαίνει καλύτερα η οικονομία στη μεγάλη εικόνα, τα λεγόμενα «μακροοικονομικά». Μπορεί το Εθνικό Προϊόν να μεγαλώνει ταχύτερα από εκείνο των άλλων Ευρωπαίων. Αυτό είναι θετικό, αλλά δεν αρκεί. Εκείνο που μετρά είναι να πηγαίνει ακόμη καλύτερα η «μικροοικονομία».
Πώς μπορεί να συμβεί αυτό; Μόνον με την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, την αύξηση της πλήρους απασχόλησης και τη βελτίωση της θέσης των μισθωτών.
Νέες ευκαιρίες, περισσότερες δουλειές, καλύτερα πληρωμένες.
Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ευχάριστα ακούγεται.
Η κάλπη όμως, έκανε το «καθήκον» της. Έστειλε σαφές μήνυμα. Η οικονομία πρέπει να μείνει έξω από τις διαμάχες που πιθανότατα θα ξεσπάσουν εντός και μεταξύ των κομμάτων.
Αφήστε την οικονομία να δουλέψει, δώστε της αέρα και χώρο, δημιουργήστε περισσότερες ευκαιρίες.
Όταν λέμε οικονομία, εννοούμε επιχειρηματικότητα όχι επιδοτήσεις. Η διάθεση για περισσότερο επιχειρείν δεν επιβάλλεται με κυβερνητικά διατάγματα. Χρειάζεται κατάλληλο κλίμα και διαθέσιμο χρήμα.
Οι αρχικές δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων είναι, ως προς αυτό, σε σωστή κατεύθυνση.
Υπάρχουν όμως διαφοροποιήσεις. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι εκεί που δημιουργούνται ευκαιρίες αναπάντεχων κερδών πρέπει να προγραμματίζονται σοβαρές επιστροφές προς την οικονομία και, με διαφορετικό τρόπο, προς την κοινωνία. Παρόμοιες περιπτώσεις, όμως, είναι λιγοστές και, στην πράξη, περιορίζονται σε διαταραχές στην αγορά της ενέργειας.
Η απαίτηση, όμως, να επιβάλλεται, κάθε τόσο, απρογραμμάτιστα μια συνεχής και συντριπτική φορολόγηση είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση. Ούτε είναι ορθολογικό να αλλάζουν οι φορολογικοί συντελεστές ανάλογα με τα κύματα του λαϊκισμού ή της δυσαρέσκειας των πολιτών λόγω της ακρίβειας.
Πρέπει λοιπόν η κυβέρνηση, η οποία συνεχίζει να διαθέτει άνετη πλειοψηφία στη Βουλή, να νομοθετήσει ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον για, τουλάχιστον, μια πενταετία.
Ακόμη καλύτερα, πρέπει να διατυπώσει σαφή βιομηχανική πολιτική, με κίνητρα και, κυρίως, ταχύτατη διεκπεραίωση των αιτημάτων δημιουργίας και ανασυγκρότησης επιχειρήσεων.
Αν όλα τα κόμματα πιστεύουν ότι μόνον η νέα παραγωγή προσφέρει νέες ευκαιρίες και νέα εισοδήματα τότε πρέπει να δεσμευτούν πέραν του ορίζοντα του 2027.
Την ευθύνη ότι η Βουλή θα εγκρίνει ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, την έχει η κυβέρνηση. Αν το σχέδιο καταρτιστεί με επάρκεια, η αντιπολίτευση πρέπει να το υπερψηφίσει ή να εκτεθεί με την άρνησή της.
Μέχρις ότου η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκλεγεί, τοποθετηθεί και επεξεργαστεί ένα νέο μεγάλο πακέτο «μετάβασης», στην Ευρωτεχνολογία, την Πράσινη Γεωργία και την Αμυντική Βιομηχανία, η Ελλάδα έχει χρόνο να ετοιμάσει ένα εθνικό σχέδιο υποστήριξης της επιχειρηματικότητας.
Μακάρι να είναι υπερκομματικό.
Μόνον έτσι θα επανακαταμετρηθούν οι ψήφοι της χθεσινής κάλπης. Για να μη μένουμε στα λόγια, δηλαδή…
