Στην αρχή ήταν οι τουλίπες. Μετά ήρθε το κραχ του 1929. Το 2000 πήραν τη σκυτάλη οι εταιρίες πληροφορικής. Το 2008 το real estate προσγειώθηκε άγαρμπα και τα συνθετικά παράγωγα έστειλαν την παγκόσμια οικονομία σε βαθιά ύφεση. Ιστορικά η απληστία ήταν πίσω από κάθε φούσκα που σέβεται τον εαυτό της και η αγορά των cryptos δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Ο γραφών είναι δηλωμένος crypto-φοβικός, έχει λοιδορηθεί για αυτή τη στάση η οποία πιθανόν να του στοίχισε και κάποια πελατεία που δεν μπόρεσε να αποκτήσει πρόσβαση στον παράδεισο των ψηφιακών νομισμάτων. Επομένως το κείμενο διακατέχεται από μια δόση αρνητισμού. Κανείς όμως δεν θα πρέπει να έχει παράπονο: Το ράλι ήταν πλούσιο και το χρήμα που μοιράστηκε είχε για όλους. Όσοι πίστεψαν νωρίς έβγαλαν πολλά σπασμένα και πιθανόν είναι ακόμα μέσα με κάποια κέρδη.
Η τεχνολογία του Blockchain έχει μεγάλο ενδιαφέρον και πράγματι μπορεί να αλλάξει ριζικά το τοπίο στον χρηματοοικονομικό χώρο. Η ανάπτυξη της ωστόσο ήταν ασύμμετρη και από λίγο έως πολύ άναρχη. Αυτό οδήγησε σε υπερβολές οι οποίες κάθε φορά εξέπλητταν και τους πιο αισιόδοξους. Σε μια αγορά που τρέχει όλοι θέλουν να συμμετέχουν. Πολλοί δε από τους «όλοι» δεν γνώριζαν καν τα στοιχειώδη για το πως λειτουργεί μια αγορά για το KYC ας το αφήσουμε για μια άλλη φορά. Αν είχες ονοματεπώνυμο, μπορεί να είχες κωδικό. Τόσο απλά.
Η κορύφωση της αγοράς έγινε πάνω από τα 2 χιλιάδες δισεκατομμύρια δολάρια (2 τρισ.) και ο αριθμός των κρυπτονομισμάτων ξεπέρασε τα 10.000. Παράλληλα αναπτύχθηκε μια νέα βιομηχανία υπηρεσιών με ανταλλακτήρια, πλατφόρμες, NDT Όχι ότι παίζει κάποιο ρόλο αλλά έτσι για την σύγκριση από τις 195 χώρες του πλανήτη ο ΟΗΕ αναγνωρίζει επίσημα 180 ισοτιμίες νομισμάτων. Άρα οι “miners” κάπου το παράκαναν.
Μια αγορά που χάνει το ήμισυ της αξίας της σε λίγες εβδομάδες επιφυλάσσει μερικές ακόμα εκπλήξεις σε δεύτερο χρόνο στους συμμετέχοντες. Ανεξάρτητα αν αυτό που είδαμε ήταν μια φυσική εξέλιξη μιας αγοράς που το ποτήρι είχε ξεχειλίσει ή προϊόν μιας ακόμα συνωμοσίας του συστήματος εναντίον των «δυνάμεων της αποκέντρωσης» τα φαινόμενα που καταγράφονται στην οθόνη θα οδηγήσουν με βεβαιότητα σε γεγονότα που θα καταγραφούν στον πραγματικό κόσμο.
Κάθε κραχ δεν τελειώνει μόνο με ένα γεγονός επώδυνο ταμειακά για τους περισσότερους από τους συμμετέχοντες αλλά με ένα γεγονός που έχει ευρύτερο εκτόπισμα στην κοινωνία: Οι τουλίπες είναι ο λόγος που οι Βρετανοί πήραν την Νέα Υόρκη από τους Ολλανδούς. Το κραχ του ’29 βρίσκεται πίσω από την μεγάλη ύφεση και την άνοδο του εθνικισμού στην Ευρώπη.
Το 2000, 5 τρισεκατομμύρια δολάρια χάθηκαν από το σκάσιμο της φούσκας των dot.coms, οδηγώντας την Αμερικανική οικονομία σε ύφεση. Το 2008 η Lehman εξαφανίστηκε από το χάρτη. Βρισκόμαστε στο μέσον της ψηφιακής χρηματιστηριακής καταιγίδας.
