Ο μεγαλύτερος φόβος του ήταν «ο θάνατος. Είμαι άνθρωπος! Δεν πιστεύω ότι μπορώ να συμμαχήσω μαζί του. Δε μπορώ να βρω αρμονική σχέση με το θάνατο. Με μισεί και τον μισώ. Γιατί θα μου στερήσει τον ήλιο , τη θάλασσα, τα βουνά, τις ωραίες γυναίκες να τις βλέπω, τους φίλους μου, το καφενείο, τον καβγά! Πώς να στο πω; Δεν τον πάω, δεν τον γουστάρω….» έλεγε ο Αντώνης Καλογιάννης στην Ελενα Κατρίτση για την εκπομπή «Προσωπικά». Ο αγαπημένος τραγουδιστής, που συνέδεσε το όνομά του με σπουδαίες ερμηνείες δεκάδων δημιουργών, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών. Τα τελευταία χρόνια η υγεία του ήταν ταλαιπωρημένη.
Είμαι ο αητός που πέρασε/ Και πάει για ν’ αποστάσει/ Κι αν η ζωή μου τέλειωσε/ Δεν τέλειωσε η πλάση» λένε οι στίχοι του Δημήτρη Χριστοδούλου στο τραγούδι «Είμαι ο αητός» του Μίμη Πλέσσα, που είχε ερμηνεύσει ο τραγουδιστής. Ενας αητός βαθιά λαβωμένος, καθώς ο θάνατος έπληξε βαρύτατα την οικογένειά του. Το 2006 έχασε τον γιο του, από εγκεφαλικό ανεύρυσμα. Είχε πει στην Ελενα Κατσίτση: «Η απώλεια του γιου μου ήταν καθοριστική για τη ζωή μου. Δεν ήταν μόνο ένας γιος, ήταν ένας φίλος, ένας σύντροφος. Ήμασταν δύο άνδρες που μιλούσαμε ως άνδρας προς άνδρα. Πονάνε όλα αυτά, αλλά δεν φοβάμαι τον πόνο».
Είχε τραγουδήσει τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάριου Τόκα, Τάκη Μουσαφίρη, του Αργύρη Κουνάδη καθώς και -μαζί με τη Βίκυ Μοσχολιού- στο δίσκο του Δήμου Μούτση «Συνοικισμός Α», που κυκλοφόρησε το 1972.
Επίσης -μαζί με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη- στο δίσκο του Ηλία Ανδριόπουλου «Γράμματα στο Μακρυγιάννη», που κυκλοφόρησε το 1979.
Το μακρύ ταξίδι του Καλογιάννη στο ελληνικό τραγούδι ξεπερνά τα 40 χρόνια. Συνταξιδιώτες του, όλα αυτά τα χρόνια, ο κόσμος που τον αγάπησε.
Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους συνθέτες και έδωσε το δικό του χαρακτηριστικό ερμηνευτικό στίγμα τόσο στα τραγούδια του αγώνα, όσο και του έρωτα.
Η συνάντησή του με το Μίκη Θεοδωράκη το 1966, ο οποίος τον άκουσε να τραγουδάει, ενώ περνούσε τυχαία από το μαγαζί που δούλευε ως τσαγκάρης, άλλαξε την πορεία της ζωής του!
Από την Καισαριανή όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, βρέθηκε στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους της τότε Σοβιετικής Ένωσης, της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής να ερμηνεύει υπό την καθοδήγηση του Μίκη Θεοδωράκη στίχους του Σικελιανού, του Ρίτσου και του Σεφέρη.
Θεοδωρακικός, αλλά κι ερωτικός τραγουδιστής ο Αντώνης Καλογιάννης, έκανε καριέρα και με τις δυο ισχυρές αυτές ερμηνευτικές πλευρές του, που βρήκαν την κοινή συνισταμένη τους στην, πλούσια σε ηχοχρώματα, φωνή του, όπου τραγούδησε τον αγώνα αλλά και τον έρωτα.
Ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο το 1966. Κατά τη δικτατορία των συνταγματαρχών του 1967 φεύγει στο εξωτερικό με την Μαρία Φαραντούρη και δημιουργώντας μια λαϊκή ορχήστρα, ξεκινούν συναυλίες με καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, συμβάλλοντας έτσι στον αγώνα κατά της Χούντας.
Το 1970 αποφυλακίζεται ο Μίκης Θεοδωράκης και πηγαίνει στο Παρίσι. Με βάση τη Γαλλία, δίνει περισσότερες από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, κάνοντας γνωστή την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε τότε στη χώρα μας. Ανάμεσα στους αγαπημένους του συνεργάτες είναι και ο Αντώνης Καλογιάννης. Το 1972 ο ερμηνευτής επιστρέφει στην Ελλάδα και τραγουδά σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα. Έχει συνεργαστεί με τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες (Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Δήμο Μούτση, Μίμη Πλέσσα, Σταύρο Κουγιουμτζή, Ηλία Ανδριόπουλο, Μάριο Τόκα κ.α.) και ποιητές στιχουργούς (Γιάννης Ρίτσο, Γιώργο Σεφέρη, Μανώλη Αναγνωστάκη, Τ. Λειβαδίτη, Δ. Χριστοδούλου, Λευτέρη Παπαδόπουλο κ.α.), ενώ έχει συμπράξει είτε σε συναυλίες, είτε σε κέντρα με τα μεγαλύτερα ονόματα του τραγουδιού.
Ξεχωριστές στιγμές στην καριέρα του είναι η ηχογράφηση του «Πνευματικού Εμβατηρίου» του Άγγελου Σικελιανού και το «Κατάσταση Πολιορκίας» το 1970, μαζί με την Μαρία Φαραντούρη, καθώς και του «Ήλιος και Χρόνος / Επιφάνεια Αβέρωφ» το 1975.
Η δεκαετία του ’80, ξεκίνησε με έναν δίσκο (Μίμη Πλέσσα – Δημήτρη Χριστοδούλου «Τραγούδια της γειτονιάς»/1980), που, μάλλον, έκλεισε την προηγούμενη δεκαετία, γιατί, ουσιαστικά, με τον επόμενο δίσκο του(«Τα σημερινά», 1981), ο Αντώνης Καλογιάννης, έκανε την στροφή του στο ερωτικό τραγούδι, όπου και καθιερώθηκε ως ένας, ερωτικός πλέον, τραγουδιστής, καθ’ όλη τη διάρκειά της, αλλά και την επόμενη του ’90. Με τα χρυσά (50.000 πωλήσεις) «Σημερινά», του Σπύρου Παπαβασιλείου και του Λάκη Τεάζη, ο Καλογιάννης άνοιξε την πιο εμπορική δεκαετία της καριέρας του και με ένα τραγούδι – μεγάλη επιτυχία, το «Όμορφή μου Κατερίνα», που το ακολούθησαν, τα επόμενα χρόνια, κι άλλες μεγάλες επιτυχίες, όπου ο τίτλος τους παρέπεμπε σε γυναικεία ονόματα.
Στη συνέχεια μας έδωσε τρεις, διαφορετικού μεταξύ τους ύφους, δουλειές του, η συμμετοχή του στον δίσκο του Σταύρου Κουγιουμτζή(«Μικραίνει ο κόσμος»,1982), όπου ερμήνευσε το, εξαιρετικό, ομότιτλο, τα τραγούδια του Δημήτρη Λάγιου και του Φώντα Λάδη, που ερμήνευσε στον κοινό τους δίσκο «Εδώ που γεννηθήκαμε» (1983) κι η συμμετοχή του (μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Δημήτρη Κοντολάζο, την Κατερίνα Στανίση, την Ελπίδα κ.ά.) στον δίσκο του Τάκη Μουσαφίρη («Ακόμα μια μέρα», 1984) και μετά δισκογράφησε τα «Μικρά ερωτικά», με τον Μάριο Τόκα. Σε αυτό τον δίσκο, που έγινε χρυσός (50.000 πωλήσεις)
εκτινάχθηκε, πλέον, ως ερωτικός τραγουδιστής με τα πασίγνωστα κι αγαπημένα «Αννούλα του χιονιά» και το «Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη» (σε ντουέτο με τη Μαρινέλλα), αλλά, ερμήνευσε και το συγκλονιστικό «Δεν κλαίω» του Γιάννη Ρίτσου.
Στα μέσα στης δεκαετίας(1985), κυκλοφόρησε τον δίσκο «Και που λες Ευτυχία», σε μουσική του Αλέξη Παπαδημητρίου και του Τάκη Μουσαφίρη, όπου με το ομότιτλο τραγούδι (σε μουσική του Αλέξη Παπαδημητρίου και στίχους Ρόνη Σοφού) έκανε και τον τελευταίο χρυσό(50.000 πωλήσεις) προσωπικό δίσκο της καριέρας του. Μαζί με τη μεγάλη επιτυχία της «Ευτυχίας», ακούστηκε και το «Μου ‘χες τάξει Άννα», σε μουσική του Κώστα Χατζή, όπου το ερμήνευσε σε ντουέτο με τη Μαρινέλλα. Το 1997 κυκλοφόρησε ο τελευταίος δίσκος του.
Οι εμφανίσεις του Αντώνη Καλογιάννη στην τηλεόραση δεν ήταν πολλές. Σε μια από αυτές, που πραγματοποιήθηκε το 2008 στο πλαίσιο της εκπομπής του Άρη Σκιαδόπουλου «Δρόμοι», που γυρίστηκε εξ’ ολοκλήρου στην Καισαριανή - τη γειτονιά που γεννήθηκε και ζει μέχρι σήμερα - ο Αντώνης Καλογιάννης μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα και «γκομενιλίκια», τη συνάντηση με τον Μίκη που του άλλαξε τη ζωή, τη γνωριμία του με το έργο των ποιητών, τους φίλους που έφυγαν και δεν θα ξαναγυρίσουν…
Η συγκίνηση του ερμηνευτή κορυφώθηκε όταν επισκέφθηκε τον ιερό χώρο του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής, εκεί που, όπως είπε χαρακτηριστικά, «παίχτηκε το μεγαλύτερο δράμα της Ευρώπης…».
Δισκογραφία:
- Αντίθετη Πορεία
- Μικρά Ερωτικά
- Κάτι φταίει
- Τα σημερινά
- Σε ανύποπτο χρόνο
- Τα πρώτα μου τραγούδια
- Ερωτικά
- Για μια σταγόνα αλάτι
- Τι ώρα νάναι
- Ιστορίες αγγέλων
- Τραγούδια Μ. Θεοδωράκη
Ο Μίκης Θεοδωράκης για τον Αντώνη Καλογιάννη
Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε στην επίσημη ιστοσελίδα του για τον εκλειπόντα:
«Με τον Αντώνη Καλογιάννη συνδέθηκα στενά.
Σημάδεψε κυριολεκτικά το έργο μου δίνοντας πραγματικά μοναδικές ερμηνείες σε έργα όπως τα «Επιφάνια Αβέρωφ», το «Πνευματικό Εμβατήριο», η «Κατάσταση Πολιορκίας», ο «Ήλιος και Χρόνος», τα «Τραγούδια του Ανδρέα», τα «12 Λαϊκά», η «Νύχτα Θανάτου», τα «Γράμματα απ’ την Γερμανία» και σε τόσα άλλα τραγούδια…
Εκτός όμως από την πανέμορφη φωνή του που με συγκινούσε αφάνταστα, ταίριαζαν πολύ και οι χαρακτήρες μας. Ήμασταν φίλοι!
Σκέφτομαι ότι είναι πολύ άδικο που έφυγε πρώτος και με άφησε πίσω του να ζω με τις ωραίες μας αναμνήσεις, γεμάτες μουσική και αγάπη.
Αθήνα, 11.2.2021
Μίκης Θεοδωράκης»
