«Η εξουσία είναι σαν το βιολί. Το πιάνεις με το αριστερό χέρι και το παίζεις με το δεξί», λέει ο γνωστός αφορισμός του Ουρουγουανού Εντουάρντο Γκαλεάνο. Το διαπίστωσε κατά την άσκησή της ο Νίκος Φίλης όταν έπεσε θύμα της, αλλά το απεκάλυψε κατόπιν εορτής, πολύ μετά την απομάκρυνσή του από τον υπουργικό θώκο.
Μιλώντας χθες στα «Παραπολιτικά» δήλωσε ότι έπεσε θύμα εκκαθαρίσεων και πλήρωσε τις κοσμικές θέσεις του με την αποπομπή του από την κυβέρνηση.
Για τον αποκεφαλισμό του δήλωσε συγκεκριμένα: «Μπορεί κι εγώ να έφυγα από το υπουργείο γιατί μπήκε θέμα από την εκκλησία. Πριν διώξει εμένα ο Τσίπρας από το υπουργείο είχε διώξει ο Ιερώνυμος τους εκπαιδευτικούς, τους θεολόγους που είχαν πάρει μέρος στην εκπόνηση των προγραμμάτων με τη συναίνεσή του από διάφορα όργανα της εκκλησίας».
Και συμπλήρωσε: «Είναι λυπηρό η αριστερά να συμπράττει, έστω με αυτό τον τρόπο, δε λέω ότι υπήρξε συνεννόηση, να συμπράττει σε τέτοιου είδους εκκαθαρίσεις στον χώρο της πολιτικής και στον χώρο της εκκλησίας.
Παράλληλα παραδέχτηκε: «Δεν τολμήσαμε να προχωρήσουμε στον πλήρη διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους», ενώ ζήτησε τον συνταγματικό αποχριστιανισμό της Πολιτείας, την κατάργηση των θρησκευτικών στα σχολεία, και την επανεξέταση των της μισθοδοσίας των κληρικών από το κράτος.
Πρόκειται για εκ των υστέρων φραστικούς ιδεολογισμούς, αριστερής αυτοεπιβεβαίωσης, άνευ ουσίας.
Η συνταγματική αναγνώριση της «επικρατούσας θρησκείας» σύμφωνα με τους συνταγματολόγους, έχει διαπιστωτικό χαρακτήρα. Αναπτύσσει κανονιστικές συνέπειες μόνο ως προς τα οργανωτικά ζητήματα του κράτους όπως καθορισμός γιορτών και αργιών. Η χώρα δεν είναι Ιράν και δεν διαθέτει κρατική θρησκεία.
Αυτό βέβαια δεν περιόρισε ποτέ τη διεκδίκηση πολιτικού ρόλου εκ μέρους της ηγεσίας της εκκλησίας. Εκμεταλλεύεται διαχρονικά την επιρροή που έχει ο άμβων επί των πιστών, μεταπλάθοντάς την σε πολιτική δύναμη και ώσμωση με την κοσμική εξουσία.
Σχετικά με τα υπόλοιπα: Η μισθοδοσία των ιερωμένων καθιερώθηκε όχι λόγω της θρησκευτικότητας του κράτους, αλλά ως ανταπόδοση της παραχώρησης τεράστιου μέρους ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας, προκειμένου το κράτος να καλύψει λαϊκές ανάγκες - όπως το να εγκαταστήσει τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής (οι συζητήσεις αν δικαίως κατείχε την περιουσία η εκκλησία, παρέλκουν ως εκ του περισσού, καθώς αφορούν την ιστορική συζήτηση).
Ο Ν. Φίλης διετέλεσε αρμόδιος υπουργός. Γιατί δεν κατήργησε το μάθημα των θρησκευτικών που συνιστά «χριστιανική κατήχηση» όπως καταγγέλλει; Και αν δεν του επέτρεψε ο Τσίπρας να τα καταργήσει, γιατί δεν παραιτήθηκε εις ένδειξιν διαμαρτυρίας για την δουλική υποταγή της αριστερής κυβέρνησης στην εξουσιαστική παρέμβαση της εκκλησίας;
Και γιατί δεν έθεσε στο υπουργικό συμβούλιο, στον πρωθυπουργό τον ίδιο, σε δηλώσεις του, τη διαφωνία του με την κυβέρνηση που ακύρωνε μια από τις βασικές εξαγγελίες της αριστεράς, τον χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος, που τον ανέμεναν και πολίτες πέραν του εκλογικού τους ακροατηρίου;
Σαφώς θεωρούμε ότι ο λόγος που δεν το έκανε δεν οφείλεται σε κάποια θεσιθηρία του. Δεν τον ενδιέφερε η διατήρηση της υπουργικής καρέκλας. Δεν ανήκει σε εκείνα τα πολιτικά στελέχη που βλέπουν την πολιτική ως καριέρα. Η συμμετοχή του απορρέει από στράτευση στις ιδέες του, και η σιωπή του οφείλετο στην αποφυγή δημιουργίας προβλημάτων στην κυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστεράς.
Σεβαστό μεν, αλλά ισχύει και γι’ αυτόν η πάγκοινη αρχή ότι μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Η μετάνοια είναι χριστιανική αρετή αλλά δεν δικαιώνει κάποιον πολιτικό που δεν μίλησε στην ώρα του. Η έστω που δεν διαχώρισε εαυτόν.
Ο γράφων ανέμενε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πραγματοποιούσε μόνο δύο από τις χιλιάδες απύλωτες εξαγγελίες του: Θα έκανε την ΕΡΤ… ΒΒC, και θα διαχώριζε το κράτος από την εκκλησία (mea culpa!).
Αφού το τελευταίο δεν το έκανε εμπράκτως ο ριζοσπαστικός ΣΥΡΙΖΑ (η ψηφοθηρική βουλιμία τον εμπόδισε και κανένα Σύνταγμα), δεν αναμένει κανείς να το πραγματοποιήσει η παρούσα κυβέρνηση.
Μπορεί ο Μητσοτάκης να είναι φιλελεύθερος, αλλά κάτι τέτοιο υπερβαίνει τη μέση συνείδηση του κόμματός του.
