Στα γεμάτα ρολίστες (πλέον) ρόστερ των ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα η απουσία ενός σταρ πριν από το δεύτερο ντέρμπι «αιωνίων» της σεζόν έμοιαζε με «καταδίκη» για τον Παναθηναϊκό. Δύο ημέρες πριν από το τζάμπολ της Παρασκευής (5/2), ο νέος κόουτς των «πράσινων», Οντεντ Κάτας, έμαθε πως θα απουσίαζε ο Νεμάνια Νέντοβιτς. Ο Ισραηλινός προπονητής, ωστόσο, είχε τις «ενστάσεις» του για την απώλεια του κορυφαίου σκόρερ του «τριφυλλιού».
Ο Κάτας οδήγησε τον Παναθηναϊκό στον θρίαμβο με 88-77 στο ΣΕΦ γιατί αποφάσισε να «αποτινάξει» πάνω από την αγωνιστική λογική τον «μανδύα» της πρακτικής και «καθαρής» αντικατάστασης του Σέρβου γκαρντ. Αντί να ψάξει λύσεις στην περιφέρεια, άλλαξε τη σκέψη του και πρόσθεσε στην πεντάδα του ύψος, δύναμη και μεγάλα χέρια.
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου «μετατέθηκε» από τη θέση «3» στο «2», ο «ημίψηλος» Ααρον Ουάιτ ξεκίνησε ως σμολ φόργουορντ και στο πλάι του Ντίνου Μήτογλου ήταν κατά περίσταση ή το μπόι του Γιώργου Παπαγιάννη ή τα μπράτσα του Μπέντιλ. Με τις εναλλαγές του ψηλού σχήματος ο Παναθηναϊκός σχεδόν «μίκρυνε» τους χώρους, «έκρυψε» το παρκέ και παράλληλα «μαρτύρησε» κάθε (αγωνιστική και πνευματική) αδυναμία του «αιώνιου» αντιπάλου. Η νίκη του Παναθηναϊκού δεν είναι ακριβώς «κερδισμένος» χρόνος για τον νεοφερμένο προπονητή του. Και ας υπάρχουν μπροστά δύο εγχώριοι στόχοι.
Είναι, όμως, «ένεση» αυτοπεποίθησης ή ακόμη και της παλαιάς ψυχοσύνθεσης του συλλόγου. Αν και είναι πλέον αλήθεια ότι ζούμε σε μια εποχή που οι έννοιες «ψυχή» ή ακόμη και «βαριά φανέλα» τείνουν να «ξεφτίσουν», μπροστά στα εκατομμύρια που παίζονται στα σπορ και στις ταχύτατες εναλλαγές καταστάσεων εντός κι εκτός παρκέ. Ο Παναθηναϊκός είναι αρκετά πίσω στην Ευρωλίγκα (ρεκόρ 9-14, στην 15η θέση), όμως σε μία χρονιά διοικητικής αβεβαιότητας, «έσωσε» την ψυχή του και ανέβασε την ψυχολογία του ενόψει της τελικής φάσης του Κυπέλλου, την επόμενη εβδομάδα.
Για τον Ολυμπιακό, από την άλλη, η ήττα είναι μία ακόμη επιβεβαίωση της σταθερής... (αγωνιστικής) αστάθειάς του, κάτι που κάνει τους στόχους της σεζόν να «στερεύουν» οι στόχοι. Οι «κόκκινοι» είναι οικειοθελώς εκτός Α1 και οι πιθανότητες πρόκρισης στα πλέι οφς της Ευρωλίγκας μειώνονται αισθητά. Είναι σαφώς πρόωρο να πει μιλήσει κάποιος ήδη για αποκλεισμό (12ος, με ρεκόρ 11-13, ενώ η 8η Εφές έχει 13-10), ωστόσο για τους Πειραιώτες το ζήτημα είναι πιο ενδοσκοπικό.
Ο Ολυμπιακός άρχισε την Ευρωλίγκα με αισιοδοξία για πρόκριση στην οκτάδα των πλέι οφς. Για την ώρα, όμως, καλείται να απαντήσει σε ένα ερώτημα αυτογνωσίας. Δεν είναι απλώς η απαραίτητη αυτοκριτική μπροστά στον καθρέφτη των αποδυτηρίων του ΣΕΦ. Είναι - σε περίπτωση τέλους της σεζόν από τις αρχές Απριλίου - η αναζήτηση λόγων «ύπαρξης»...
Μία διαδικασία που, πάντως, ίσως χρειαστεί να φτάσει σε «βαθύτερα» εσωτερικά «μονοπάτια». Που μπορεί να φτάσει σε απορίες είτε για την πραγματικά ουσιαστική παραμονή των σύγχρονων «σημαιών» του, Βασίλη Σπανούλη και Γιώργου Πρίντεζη είτε για το ρίσκο της «επόμενης μέρας», με ηγέτη τον Κώστα Σλούκα. Και για ένα πλάνο που εκτός από μακροπρόθεσμο, θα χρειαστεί να συνοδευτεί από εμπιστοσύνη και υπομονή. Ούτως ή άλλως, οι παλιές ένδοξες ευρωπαϊκές μέρες και των δύο ελληνικών ομάδων δεν στηρίχτηκαν απλώς σε σπατάλες, αλλά και σε μαθήματα και παθήματα ετών.
