Εσχάτη προδοσία, σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και βασανισμός.
Δεν πρόκειται για το κατηγορητήριο σε βάρος της Χρυσής Αυγής, αλλά για μήνυση γονέα σε βάρος νηπιαγωγών που εφαρμόζοντας τον νόμο για την προστασία όλων μας από την πανδημία δεν επέτρεψαν την είσοδο νηπίου στο σχολείο χωρίς μάσκα και self test. Νομίζω κάθε εχέφρων άνθρωπος αισθάνεται ότι εδώ πια καταργείται κάθε λογική!
Παραβλέπω σ’ αυτό το σημείο το παιδαγωγικό κομμάτι, εφόσον η σχέση γονέα - εκπαιδευτικού οφείλει να είναι σχέση συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης προς όφελος του παιδιού και φυσικά με τέτοιες ενέργειες τραυματίζεται ανεπανόρθωτα πλήττοντας τη διδασκαλική αυθεντία με μακροχρόνιες συνέπειες για τη σχέση μαθητή - εκπαιδευτικού, και θέτω ένα άλλο ερώτημα. Αυτό το κατηγορητήριο είναι προϊόν ατομικής απόφασης και γνώσης, ή μήπως κατευθύνεται νομικά από κάποιους, και ποιους και γιατί; Φαντάζομαι δεν είναι ευθύνη των νηπιαγωγών να το ανακαλύψουν αυτό…
Το γεγονός ότι το παραπάνω περιστατικό αποτελεί κρίκο σε μια αλυσίδα ανάλογων περιστατικών που προηγήθηκαν και κατέληξαν ακόμη και σε προσαγωγή εκπαιδευτικών στο αστυνομικό τμήμα στα Καμίνια με απόφαση εισαγγελέα και τη συνδρομή της αστυνομίας, και υποθέτω και άλλων που θα ακολουθήσουν, αναπόφευκτα θέτει ένα ακόμη ερώτημα. Πώς το κράτος που νομοθετεί προστατεύει τον υπάλληλό του ή τον λειτουργό του που εφαρμόζει το νόμο; Τι προβλέψεις έκανε εκ των προτέρων ή τι θα αποφασίσει σήμερα για να προστατέψει αυτόν που εφαρμόζει το νόμο και να τιμωρήσει αυτόν που διαταράσσει τη λειτουργία της υπηρεσίας και επιπλέον δεν τηρεί τα μέτρα; Αρκεί μια προφορική διαβεβαίωση της Υπουργού ότι έχει συνομιλήσει με τους συναδέλφους της Υπουργούς Προστασίας του Πολίτη και Δικαιοσύνης, ώστε οι υπηρεσίες που εποπτεύουν να μην ταλαιπωρούν τους εκπαιδευτικούς;
Μα σήμερα μόλις κατατέθηκαν μηνύσεις σε βάρος εκπαιδευτικών που κάποτε θα εκδικαστούν. Ασχέτως αποτελέσματος της δίκης ή αν το Υπουργείο, όπως δήλωσε σε ανάλογη περίσταση πέρυσι, καλύψει τα δικαστικά έξοδα, παραμένει η ταλαιπωρία, το στρες, ακόμη και η στοχοποίηση, εκ μέρους ατόμων ή κύκλων ατόμων, διευθυντών ή εκπαιδευτικών που εφαρμόζουν το νόμο! Γιατί πρέπει να το υφίσταται αυτό ένας νομοταγής πολίτης και δημόσιος λειτουργός; Τίνος ευθύνη είναι να τον προστατέψει θεσμικά;
Πέρα από τον εκπαιδευτικό, στην ιστορία αυτή της ατελείωτης τρέλας και των γραφικών καταγγελιών εμπλέκονται και ανήλικα παιδιά που κατά κυριολεξία υφίστανται τις συνέπειες της ανοησίας των κηδεμόνων τους, αλλά και της θεσμικής αβελτηρίας που όφειλε να προασπίσει το δικαίωμά τους στη μόρφωση αλλά και στην ήρεμη ψυχολογική τους ανάπτυξη που διαταράσσεται από τις εντάσεις και την κοινωνική τους απομόνωση από τη μεγάλη μερίδα του κοινωνικού και μαθητικού περιβάλλοντος. Ως συνέπεια των ακραίων αυτών συμπεριφορών μερικών γονέων υπήρξαν παιδιά που πέρυσι έχασαν τη σχολική χρονιά!
Η εκπαίδευση στη χώρα μας είναι υποχρεωτική μέχρι το Γυμνάσιο. Γιατί έφτασαν τα παιδιά να πληρώνουν τις συνέπειες του αντισυστημισμού; Αν ο γονιός δεν έχει τη λογική να προτάξει το συμφέρον του παιδιού του σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, ποια είναι η ευθύνη των αρμόδιων θεσμών, του σχολείου, των Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, του υπουργείου πάνω απ’ όλους και των εισαγγελικών αρχών; Δεν έπρεπε ή δεν πρέπει φέτος το υπουργείο να ζητήσει τα ονόματα των κηδεμόνων που δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και αυτά να διαβιβαστούν στις Εισαγγελίες; Μήπως αρκεί ένα έγγραφο των κατά τόπους Εισαγγελιών σε όλες τις Διευθύνσεις εκπαίδευσης για να τους διαβιβαστούν τα ονόματα αυτών των γονέων, ώστε τα παιδιά να μην στερούνται το δικαίωμα στη μόρφωση και στην ισότητα; Ένα τέτοιο έγγραφο σε 24 ώρες θα είχε κινητοποιήσει τους πάντες και όλα τα παιδιά θα ήταν εκεί που ανήκουν. Στην τάξη τους!
Προφανώς οι αρμόδιοι γνωρίζουν καλύτερα τη νομοθεσία, όπως γνωρίζουν και τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στα προαύλια πολλών σχολείων, άρα η αδράνεια και η ατολμία προκύπτει από άλλους υπολογισμούς που μόνο να υποθέσω μπορώ χωρίς βεβαιότητες. Είτε λοιπόν για μια φορά ακόμη εντοπίζουμε πρόβλημα λειτουργίας των θεσμών στο κράτος μας και την αδράνεια προσώπων και υπηρεσιών, είτε κάποιοι προσπαθούν να αποτρέψουν δια της αδράνειας και της κατά περίπτωση αντιμετώπισης των κρίσεων με ευθύνη των ίδιων των εκπαιδευτικών μια πιο έντονη και οργανωμένη αντίδραση του αντισυστημισμού που έχει οχυρωθεί σήμερα πίσω από το αντιεμβολιαστικό κίνημα και την άρνηση των μέτρων και της πανδημίας, όπως κάποτε πίσω από τα μνημόνια ή στην μια εκδοχή του –την αριστερόστροφη– πίσω από τα δικαιώματα του γνωστού πολύ ισοβίτη.
Τέλος, δικαιούται να υποθέσεις κανείς ότι όλοι οι πολιτικοί χώροι, αλλά εν προκειμένω η κυβέρνηση που έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης, υπολογίζοντας τις δυνάμεις του ανορθολογισμού σε αριθμούς σημαντικούς για να κρίνουν εκλογικά αποτελέσματα, τους επιτρέπουν να δίνουν παραστάσεις γραφικότητας στην καλή περίπτωση ή να αναστατώνουν τα σχολεία ακόμη και βιαιοπραγώντας σε βάρος εκπαιδευτικών, όταν δεν τους μηνύουν για εσχάτη προδοσία, ακυρώνοντας κάθε έννοια λογικής, αρκεί και μόνο να αμφισβητήσουν τους πάντες και τα πάντα. Ή μήπως πίσω από τους γραφικούς υπάρχουν άλλα συμφέροντα;
Η τακτική αυτή πάντως, της έλλειψης οργανωμένης θεσμικής αντίδρασης υπό τον φόβο του αυταρχισμού και με το βλέμμα στην ψήφο, μπορεί βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα να κάμψει το φρόνιμα πολλών εκπαιδευτικών ή γιατρών, που κι εκείνοι σήμερα ζουν ανάλογα και χειρότερα γεγονότα αντίδρασης ακραίων στα νοσοκομεία, δεν μπορεί ωστόσο να καταργήσει το αίσθημα της ευθύνης που έχουν στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι που δουλεύουν με παιδιά ή οι γιατροί που στα χέρια τους είναι η ζωή μας. Άλλωστε ο εκπαιδευτικός έχει να αντιμετωπίσει και την εύλογη διαμαρτυρία του γονιού που τηρεί τα μέτρα και φοβάται για την υγεία της οικογένειάς του, σε περίπτωση που δεν τηρηθεί ο νομιμότητα και τα πρωτόκολλα.
Ωστόσο, για μια φορά ακόμη τέτοιες θεσμικές αβελτηρίες πληγώνουν την εμπιστοσύνη του έντιμου και λογικού ανθρώπου απέναντι στους θεσμούς και στο κράτος και κλονίζουν την πίστη μεγάλης μερίδας πολιτών που επιλέγουν στην πολιτική και στην κοινωνία η χώρα να γίνει ένα δυτικό κράτος που θα λειτουργεί θεσμικά και με κανόνες που μπορεί και θέλει να επιβάλλει σε όσους δεν είναι νομοταγείς ή διασαλεύουν την κοινωνική ομαλότητα.
Y.Γ. Αφού είχε ολοκληρωθεί το κείμενο αυτό έγινε γνωστή η παρέμβαση του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου ώστε να διερευνηθεί το αξιόποινο των πράξεων όσων επιτίθενται σε εκπαιδευτικούς Αυτή αναμφισβήτητα είναι μια πρώτη θετική ενέργεια για την αποκατάσταση της ομαλότητας στα σχολεία.
* Η Ευαγγελία Χολέβα είναι εκπαιδευτικός στο 3ο ΓΕΛ Αλίμου, Δρ. Ιστορίας
