Σε τι διαφέρουν ιεράρχες που απαιτούν ανοιχτές εκκλησίες τα Xριστούγεννα ανεξαρτήτως εξελίξεων στην πανδημία από τα κόμματα που δηλώνουν πως η πορεία για το πολυτεχνείο θα γίνει πάση θυσία; «Τι χρείαν έχομεν» εμβολίων, φαρμάκων και επιστημόνων μπροστά στη θεία κοινωνία και το εργατικό κίνημα;
Εκπρόσωποι της εκκλησίας, αν και η Ιερά Σύνοδος δηλώνει ότι συντάσσεται με τις αποφάσεις της πολιτείας, εμφανίζονται να κουνούν το δάχτυλο στην κυβέρνηση και να προειδοποιούν ότι δεν θα ανεχτούν κλειστές εκκλησίες την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων. Και καθ' όλη τη διάρκεια της πανδημίας υποστηρίζουν (μαζί και κάποιοι... επιστήμονες) ότι με την μετάληψη ο ιός δεν... κολλάει.
Ακόμη και τώρα που ιεράρχες βρίσκονται αντιμέτωποι με τον ιό εξακολουθούν να δηλώνουν πως δεν κόλλησαν μέσα στην εκκλησία αλλά κάπου άλλου. Σε γενικές γραμμές η πίστη λειτουργεί ως αντίδοτο.
Από την άλλη, ΚΚΕ και Βαρουφάκης δείχνουν βέβαιοι πως αν γίνει η πορεία για το Πολυτεχνείο δεν θα υπάρξει διασπορά. Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ που βρήκε ευκαιρία να ηγηθεί ενός «αντιδεξιού μετώπου» χωρίς όμως να «λερώνει τα χεριά του», υποστηρίζοντας πως δεν πρέπει να απαγορευτεί η πορεία αλλά το κόμμα δεν θα συμμετάσχει για λογούς προστασίας της δημόσιας υγείας!
Και ρίχνει λάδι στη φωτιά παίζοντας το παιχνίδι της ενωμένης Αριστεράς κλείνοντας το μάτι στους συνδικαλιστές και τους νεόκοπους αντιστασιακούς και λειτουργώντας θεσμικά.
Οι υποστηρικτές της πορείας πάντως εμφανίζονται ως η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με την εκκλησία. Η σύμπλευση με το κόμμα σε μια πορεία δεν συμβάλει στην μετάδοση του ιού, αφού «οι φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος έχουν αποδείξει στην πράξη ότι κινητοποιούνται λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας».
Με λίγα λόγια, η συμμετοχή στο λαϊκό εργατικό κίνημα προφυλάσσει. Τώρα αν υπάρξει διασπορά θα οφείλεται σε όσους... διεισδύσουν, οι γνωστοί άγνωστοι μπάχαλοι, στην πορεία χωρίς ν' ανήκουν στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Το γεγονός ότι η πανδημία τείνει να μετατραπεί σε κρίση επίπεδου υγειονομικής βόμβας, με προεκτάσεις στην κοινωνική και οικονομική ζωή, δείχνει να μην απασχολεί. Ούτε τη μία πλευρά ούτε την άλλη. Οι ιδεοληπτικές άλλωστε αναφορές όσων κινούνται με δεδομένη την προσήλωση των «πιστών» υπερέχουν όλων. Κυρίως της επιστήμης.
