Όσοι πωλούν σήμερα ζητούν περισσότερα απ' ότι χθες. Σε πολλές περιπτώσεις επιδιώκουν με τα χρήματα που θα εισπράξουν να αγοράσουν ένα καλύτερο ακίνητο. Όσοι πάλι ψάχνουν για ευκαιρίες, συνειδητοποιούν ότι αυτές είναι ελάχιστες. Εξάλλου η αγορά έχει «γυρίσει» πλέον με το μέρος του ιδιοκτήτη. Συμβάλει σε αυτό και η επικείμενη αύξηση των αντικειμενικών.
Για ένα διαμέρισμα στο Μαρούσι που έβγαινε στην αγορά προς 2.000 ευρώ το μέτρο, με αντικειμενική 1.500 ευρώ, ο αγοραστής μπορούσε να την επικαλεστεί για να παζαρέψει την τιμή. Τώρα, αν αυτή αυξηθεί στα 2.000 ευρώ, τα περιθώρια παζαριού εξαλείφονται. Σε αυτή την κατάσταση βρίσκεται σήμερα η αγορά ακινήτων. Κάθε τι δείχνει ότι το real estate έχει μετατραπεί στο νέο επενδυτικό Eldorado του 2021.
Οι τάσεις έχουν διαφανεί καιρό τώρα. Το ρόλερ κόστερ της αγοράς ακινήτων, εν μέσω πανδημίας, δημιούργησε, σε όσους είχαν ρευστότητα την πεποίθηση ότι έφτασε επιτέλους η ώρα για την απόκτηση στέγης.
Ότι φαινόμενα πλειοδοσίας, όπως αυτά της «χρυσής εποχής» του Airbnb, όταν διαμερίσματα 30 τετραγωνικών γίνονταν ανάρπαστα μέσα σε λίγες ώρες από την δημοσίευση της σχετικής αγγελίας, είχαν οριστικά τελειώσει. Προσδοκία που συντήρησε ψηλά η κατάρρευση τιμών επί κορονοϊού, δημιουργώντας μοναδικές ευκαιρίες στην αγορά, οι οποίες όμως πλέον δεν υπάρχουν.
Κάτι που μπορούν να επαληθεύσουν όσοι ψάχνουν, το τελευταίο εξάμηνο, για προσιτή στέγη, δηλαδή διαθέτουν προϋπολογισμό έως 80 τ.μ., για διαμέρισμα εικοσαετίας ή μεγαλύτερης παλαιότητας τουλάχιστον στον πρώτο όροφο και σε αστική περιοχή.
Η προσφορά αυτού του είδους των ακινήτων, παρότι θα έπρεπε να έχει αυξηθεί σημαντικά, σε μία περίοδο, όπου η πανδημία εκτόξευσε την αβεβαιότητα, παρέμεινε πενιχρή.
Ο λόγος; Το γεγονός ότι την προηγούμενη καλή περίοδο του real estate, δηλαδή από τα μέσα του 2016 μέχρι τον Μάρτιο του 2020 οπότε ο κορονοϊός έδειξε τα δόντια του, η μεγαλύτερη ποσότητα των προσιτών σπιτιών εξαφανίστηκε από την αγορά.
Ανακαινίστηκαν και ανέβηκαν στις πλατφόρμες βραχυχρόνιων μισθώσεων ή αγοράστηκαν για ιδιοκατοίκηση και μεταπώληση όταν οι συνθήκες βελτιωθούν.
Μάλιστα, παρά την κατάρρευση του Airbnb, στα περισσότερα από τα διαμερίσματα που είχαν ανακατασκευαστεί με στόχο να φιλοξενήσουν τουρίστες, δεν μπήκε πωλητήριο. Και αυτό επειδή οι ιδιοκτήτες τους είτε είχαν λίπος για να περιμένουν μέχρι να ενοικιαστούν ξανά τα συγκεκριμένα ακίνητα είτε προχώρησαν στην μακροχρόνια ενοικίασή τους.
Καλπάζει η ζήτηση
Από τον περασμένο Ιανουάριο, έχει εδραιωθεί η πεποίθηση ότι η κρίση της πανδημίας φτάνει στο τέλος της. Ωστόσο, με τους ξένους αγοραστές να μην έχουν ακόμη επιστρέψει, καθώς οι συναλλαγές μέσω Χρυσής Βίζας παραμένουν υποτονικές, η... εγχώρια μαρίδα, δηλαδή μικρομεσαίοι αποταμιευτές που διαθέτουν προϋπολογισμό όχι μεγαλύτερο από 200 χιλ. ευρώ, επέστρεψαν δυναμικά.
«Εάν δεν αγοράσω στέγη τώρα, προτού επιστρέψουν οι Κινέζοι που το 2019 αγόραζαν από το Google maps ολόκληρες πολυκατοικίες στα Εξάρχεια, δεν θα το κάνω ποτέ» είναι το σκεπτικό όσων ψάχνουν να αγοράσουν σήμερα.
Ωστόσο, όπως αναφέρει μεσίτης, η «μαρίδα”»είναι πολυπληθής με αποτέλεσμα η ζήτηση για διαμερίσματα μέχρι 1.500-1.700 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο να είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Εάν συνδυαστεί με την προσδοκία ότι έρχονται καλύτερες εποχές, οι οποίες έχουν, ήδη, κάνει την εμφάνισή τους στα Νότια Προάστια, όπου η οικοδομή δεν σταμάτησε ποτέ, γίνεται αντιληπτό γιατί πρόκειται να ζήσουμε επενδυτικό σαφάρι στο real estate.
Σε αυτό το τοπίο, όπου οι ξένοι επανέρχονται δριμύτεροι, έρχεται να προστεθεί και η σημαντική αύξηση του κόστους των υλικών δόμησης, η οποία, όπως έχει αναφέρει το Liberal οδηγεί και σε άνοδο των τιμών πώλησης. Εάν λάβουμε υπόψη ότι τα νεόδμητα σπίτια πρέπει να είναι ενεργειακής κλάσης Α, δηλαδή να διαθέτουν συγκεκριμένες ενεργειακές προδιαγραφές, γίνεται αντιληπτό ότι το κόστος ενός καινούργιου σπιτιού είναι τσουχτερό.
Με τα δεδομένα αυτά, την έλλειψη αποθέματος παλαιών ή καινούργιων διαμερισμάτων σε προσιτές τιμές, τη σταδιακή επιστροφή των ξένων επενδυτών και τις υψηλές προσδοκίες των ιδιοκτητών - πωλητών, κάποιοι σημειώνουν ότι ενδέχεται να βρισκόμαστε στην αρχή ενός στεγαστικού προβλήματος αντίστοιχου αυτού που κυριαρχεί, εδώ και δεκαετίες, σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις.
Απόδειξη αυτού; Ότι πολλές επενδυτικές εταιρίες στρέφονται στην κατοικία, όταν, μέχρι πριν από μερικά χρόνια, επένδυαν αποκλειστικά στα επαγγελματικά ακίνητα.
Το συμπέρασμα πάντως, είναι ότι οι αποδόσεις του «χαρτιού» που λέγεται real estate ικανοποιούν ολοένα και περισσότερους ιδιοκτήτες. Και είναι τόσο ελκυστικές που οδηγούν ολοένα και περισσότερους να σπάνε ...κουμπαράδες για τοποθετήσουν σε ακίνητα, εγχείρημα που αποδεικνύεται αρκετά δύσκολο.
