Έχουν περάσει οκτώ χρόνια και η Ελλάδα θεωρητικά αφήνει πίσω της την εποχή των προγραμμάτων διάσωσης, ωστόσο παρά την αισιοδοξία της ελληνικής κυβέρνησης και ορισμένων αξιωματούχων της Ευρωζώνης, πολλοί πιστεύουν ότι η χώρα «βγήκε, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να φύγει», όπως λένε και οι Eagles στο «Hotel California».
Σε άρθρο του στο Brookings Institute, ο Θ. Πελαγίδης σχολιάζει την αντιμετώπιση των ξένων ΜΜΕ απέναντι στην Ελλάδα, επισημαίνοντας πως αναφέρονται σε μια σειρά από αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, όπως η μη αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, η παραοικονομία, η διαφθορά, η φοροαποφυγή και η γραφειοκρατία.
Ωστόσο, όπως τονίζει, δεν αναφέρονται συχνά στο πρόβλημα της υπερφορολόγησης, σε ένα φαινόμενο με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα.
Όπως σημειώνει, το σύνολο φόρων και ασφαλιστικών εισφορών στη χώρα είναι υψηλότερο του μέσου όρου του ΟΟΣΑ, ενώ όσο αυξάνονται οι μισθοί, πολλαπλασιάζονται και οι φόροι.
Η υπερφορολόγηση ουσιαστικά καταστρέφει τα κίνητρα εργασίας και νέων επενδύσεων, ενώ έχει οδηγήσει σχεδόν μισό εκατομμύριο νέους στο εξωτερικό – το λεγόμενο brain drain – γεγονός που επιδεινώνει το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας. Παράλληλα, έχει ενισχυθεί η παραοικονομία, καθώς πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να ξεφύγουν από την υπερφορολόγηση.
Ως αποτέλεσμα σημειώνεται στο άρθρο, η εγχώρια ζήτηση παραμένει αδύναμη, γεγονός που με τη σειρά του επιδεινώνει τις προοπτικές ανάπτυξης και απασχόλησης.
Συνεπώς, όπως τονίζεται, πώς θα μπορέσει να ανακάμψει αυτή η χώρα και να προσελκύσει ξένους επενδυτές;
Τέλος, αναφέρει πως αν και σε προηγούμενο διάστημα αρκετοί πολίτες είχαν αναπτύξει αντιευρωπαϊκα αισθήματα, πλέον η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι υπέρ του ευρώ. Και πάλι όπως στο «Hotel California», η Ευρωζώνη είναι ένα «τόσο ωραίο μέρος», αλλά ίσως επειδή δεν υπάρχει κάποια εναλλακτική.
