Της Ειρήνης Καρανασοπούλου
Τέσσερις ημέρες διορία έχουν δώσει στον εαυτό τους οι τεχνικές ομάδες του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων δανειστών για να καταλήξουν σε μια “φόρμουλα” για το ελληνικό χρέος που θα μπορεί να παρουσιαστεί με τη μορφή συναίνεσης στο eurogroup της 24ης Μαΐου.
Όμως -και παρότι θεωρητικά το τελεσίγραφο λήγει την Κυριακή το βράδυ- πηγές των Βρυξελλών θεωρούν εξαιρετικά δύσκολη την επίτευξη οποιασδήποτε συμφωνίας, προβλέποντας πως στο eurogroup θα υπάρξει “μια δύσκολη, σχεδόν τραγική, ολονύκτια συνεδρίαση με αμφίβολο αποτέλεσμα όσον αφορά το χρέος”.
Ήδη κατά τις προκαταρκτικές συζητήσεις έχει διαπιστωθεί αφενός μεν ένα... απηύδισμα του Ταμείου, που φέρεται έτοιμο να αποχωρήσει από τη χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος, και μια εμμονή των Γερμανών να μην υπάρξει τίποτε άλλο πέραν μιας υποσχετικής για εξέταση του ζητήματος μετά το 2018 κι εφόσον το πρόγραμμα έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς.
Στη διελκυστίνδα αυτή -που ελάχιστα διαφέρει από εμπλοκή- οι διαπραγματευτές της ελληνικής πλευράς διατηρούν το ρόλο του θεατή και βλέπουν ορατό το ενδεχόμενο να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση (περιλαμβανομένου του περίφημου “κόφτη”) χωρίς τίποτε το ουσιώδες για το χρέος.
Οι Ευρωπαίοι -πλην Γερμανών- επισημαίνουν με κάθε τρόπο πως το ίδιο το Βερολίνο είναι που θέλει τη συμμετοχή του Ταμείου, αλλά χωρίς εγγύηση για το χρέος αυτή η συμμετοχή δε μπορεί να υπάρξει. Ως εκ τούτου, αρμόδιοι κι αναρμόδιοι -με πρώτους και καλύτερους τους Αμερικανούς- έχουν επιδοθεί σε μπαράζ πιέσεων προς τον κ. Σόιμπλε και το περιβάλλον του, επιχειρώντας να βρουν μια “χρυσή τομή” μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας. Στη λογική, μάλιστα, του “από μηχανής Θεού” ελπίζουν ακόμη και σε ένα τηλεφώνημα την ύστατη στιγμή από τον κ. Ομπάμα προς την κ. Μέρκελ.
Όμως, εάν η διελκυστίνδα παραμείνει μέχρι τέλους, ενδέχεται να συμπαρασύρει και τα υπόλοιπα δυο θέματα -αξιολόγηση και “κόφτη”- και να επανεισαγάγει την Ελλάδα στην επικίνδυνη περιοχή του κινδύνου της χρεοκοπίας – κάτι που υποτίθεται ότι κανείς δε θέλει, αλλά ουδείς θέλει να κάνει την υποχώρηση που του αναλογεί. Και μιλάμε, βέβαια, για τους πραγματικούς “παίκτες” κι όχι την Αθήνα...
