Σημαντικούς κινδύνους αναφορικά με την επίτευξη των στόχων μείωσης των «κόκκινων» δανείων «βλέπει» το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ζητά από τις εποπτικές Αρχές την αναθεώρηση τόσο των στόχων όσο και της στρατηγικής των τραπεζών έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι το πλάνο θα είναι αξιόπιστο και επαρκώς φιλόδοξο.
Λίγες ώρες πριν την επίσημη δημοσίευση της έκθεσης του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, η Διεύθυνση Οικονομικής Ανάλυσης και Έρευνας Διεθνών Κεφαλαιαγορών της Eurobank δημοσιεύει ειδική μελέτη με τίτλο «Αντιπαραβάλλοντας τις θέσεις του ΔΝΤ και των ευρωπαϊκών θεσμών σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας». Στη μελέτη αναφέρονται, μεταξύ άλλων, οι θέσεις του ΔΝΤ για τον τραπεζικό κλάδο και τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους. Σύμφωνα με την Eurobank, το ΔΝΤ υποστηρίζει πως οι υφιστάμενοι οπισθοβαρείς στόχοι μείωσης των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (NPEs) υπόκεινται σε σημαντικούς κινδύνους αρνητικών εξελίξεων.
Κατά συνέπεια, οι εποπτικές Αρχές (Τράπεζα της Ελλάδος και SSM) θα πρέπει, σύμφωνα με το ΔΝΤ, να αναθεωρήσουν τη στρατηγική των τραπεζών και τους στόχους και να διασφαλίσουν ότι θα είναι αξιόπιστοι και όχι υπερβολικά φιλόδοξοι. Παράλληλα, το Ταμείο επισημαίνει την ανάγκη πλήρους εφαρμογής του πλαισίου διαχείρισης ιδιωτικού χρέους που προβλέπει, μεταξύ άλλων, τη θέσπιση του επαγγέλματος του εκκαθαριστή και τη διευκόλυνση των πλειστηριασμών.
Το ΔΝΤ ζητά, επίσης, την ενίσχυση της διακυβέρνησης των τραπεζών και την πλήρη ανασύσταση των κριτηρίων επιλεξιμότητας σύμφωνα με τις διεθνείς πρακτικές και τα κριτήρια του SSM. Πιο μακροπρόθεσμα, οι Αρχές θα πρέπει να εκποιήσουν τις συμμετοχές του δημοσίου σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για να διευκολύνουν την εισροή διεθνούς τεχνογνωσίας και να ελαχιστοποιήσουν τις ενδεχόμενες υποχρεώσεις του δημοσίου. Το Ταμείο τονίζει την ανάγκη ομαλής άρσης των capital controls, με γνώμονα την χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Το ΔΝΤ εκτιμά ότι η αντιμετώπιση του ενδημικού προβλήματος του υψηλού και αυξανόμενου χρέους του ιδιωτικού τομέα προς τις φορολογικές Αρχές και το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης απαιτεί τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου πλαισίου αναδιάρθρωσης χρέους, στο οποίο θα πρέπει να περιλαμβάνεται και το χρέος προς τις τράπεζες.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Αρχές θα πρέπει να εγκαταλείψουν την προσφυγή σε τιμωρητικά πρόστιμα και μη βιώσιμα προγράμματα δόσεων και αντιθέτως να αναπτύξουν ρυθμίσεις αναδιάρθρωσης σύμφωνα με την ικανότητα εξυπηρέτησης χρέους του κάθε φορολογούμενου. Όπως αναφέρει η Eurobank, η θέσπιση του πλαισίου εξωδικαστικής διευθέτησης χρέους το οποίο φαίνεται πως συνάδει με τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές αποτελεί καθοριστικό ορόσημο της δεύτερης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος.
Κ. Μαριόλης
