Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
«Διάβασες καλά την εκφώνηση του προβλήματος;». «Έγραψες τα δεδομένα;». «Κατάλαβες ποιο είναι το ζητούμενο;». Αυτές είναι μερικές από τις ερωτήσεις που όλοι όσοι έχουμε περάσει από τα σχολικά θρανία του Δημοτικού έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές από το στόμα των δασκάλων μας.
Μετά, στο Γυμνάσιο και το Λύκειο μάθαμε για τις μεθόδους επίλυσης προβλημάτων και τις διαδικασίες της ανάλυσης, της σύνθεσης, της απόδειξης και της διερεύνησης. Στο πανεπιστήμιο μάθαμε πώς θα λύνουμε πολύπλοκα προβλήματα και πώς θα παρουσιάζουμε τις λύσεις τους. Και φυσικά στην επαγγελματική μας καριέρα αποκτήσαμε το «soft skill» του «problem solving», που αποτελεί το κλειδί για κάθε επιτυχία στην εργασιακή αλλά και την προσωπική ζωή.
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την παραδοχή του πρωθυπουργού, πως αν γνώριζε τα δεδομένα δεν θα ακολουθούσε τις καταστροφικές πολιτικές του 2015, ως ειλικρινή, καθώς είναι πιθανόν η μαθητική και φοιτητική συνδικαλιστική του πορεία να μην του επέτρεψε να λάβει επαρκή εκπαιδευτικά και ακαδημαϊκά ερεθίσματα, σχετικά με τον τρόπο λύσης που συναντά ο μέσος πολίτης στη ζωή του. Αυτή θα ήταν μια ερμηνεία για τις επιλογές του και το «mea culpa». Μια άλλη ερμηνεία θα παρέπεμπε στο γνωστό ανέκδοτο με τον λαγό, ο οποίος ρεμβάζοντας κάτω από το δένδρο έλεγε διάφορα για το λιοντάρι, τα οποία ανασκεύασε παντελώς όταν στο τέλος το αντίκρισε μπροστά του, υποστηρίζοντας πως έλεγε ό,τι έλεγε απλά για να περάσει η ώρα.
Με την ίδια ελαφρότητα που προσφέρει το ανέκδοτο και με την ίδια βαθιά άγνοια βασικών μαθηματικών κανόνων και κανόνων λογικής, ο πρωθυπουργός σε συνέντευξή του ανέφερε πως τελικά αν είχε όλη την εικόνα και γνώριζε τα δεδομένα, δεν θα προχωρούσε στο δημοψήφισμα του 2015. Ομολόγησε πως τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του επικεφαλής της κ. Γεωργίου ήταν ακριβή και πως θα τα υπερασπιζόταν στα δικαστήρια αν χρειαζόταν. Χωρίς ίχνος ντροπής φάνηκε πως είχε γράψει το πολιτικό του παρελθόν στο χιόνι, το οποίο έλιωσε εν τω μεταξύ.
Με την ίδια έλλειψη συνείδησης και επίγνωσης των δεσμεύσεων που αναλαμβάνει, επέλεξε να υπογράψει μια συμφωνία για την οποία πανηγυρίζει χωρίς να αντιλαμβάνεται τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις που προκύπτουν από την υπογραφή της. Εκτός κι αν δεν ήταν ούτε τότε, ούτε τώρα, η άγνοια και η έλλειψη παιδείας ο συνοδηγός της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου, αλλά ο κυνισμός της καρέκλας της εξουσίας και μόνο.
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της 26ης Ιουνίου.
