Πολλοί σπεύδουν να ερμηνεύσουν ως το τέλος της λιτότητας στην Ελλάδα την αναφορά του ΔΝΤ ότι «δεν απαιτείται περαιτέρω δημοσιονομική εξυγίανση» και να πανηγυρίσουν γι' αυτό θεωρώντας ότι το Ταμείο είναι ξανά ο σύμμαχός της Ελλάδας για μεγάλη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Θα μπορούσε να είναι έτσι αν στο τραπέζι δεν έμπαινε η απαίτηση του ΔΝΤ προς την Ελλάδα για πρόσθετα μέτρα 5 δισ. ευρώ από περικοπές στις συντάξεις και στο αφορολόγητο όριο που εκ των πραγμάτων θα πλήξουν ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Στην πραγματικότητα δεν μιλάμε για νέες οριζόντιες επιβαρύνσεις προς όλους, αλλά για ένα νέο μείγμα πολιτικής που θα μεταφέρει πόρους από τη μια κατηγορία σε άλλη και στο τέλος της ημέρας θα έχει «ουδέτερο» δημοσιονομικό αποτέλεσμα επειδή θα διασφαλίζει χρήματα για να μειωθούν φορολογικοί συντελεστές στα φυσικά και νομικά πρόσωπα ή να δημιουργηθεί ένα πιο αποδοτικό σύστημα κοινωνικών παροχών αυστηρά για τις ευάλωτες ομάδες.
Το 50% των χαμηλότερα αμειβομένων πολιτών που σήμερα δεν πληρώνει φόρους λόγω του αφορολόγητου ορίου, θα κληθεί να πληρώσει χρήματα τα οποία μέχρι σήμερα αποταμίευσε ή δαπανούσε στην κατανάλωση και στην κάλυψη των αναγκών του. Αντίστοιχα εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι θα δουν ενδεχομένως από το 2019 τις συντάξεις τους να μειώνονται κατά 15-30% λόγω της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς που εξισορροπεί τις περικοπές που αποφασίστηκαν με το νόμο Κατρούγκαλου.
Αυτή η «δημοσιονομικά ουδέτερη εξισορρόπηση» όπως την ονομάζει το ΔΝΤ δεν παύει να είναι μια άλλη όψη της λιτότητας η οποία από τούδε και στο εξής θα γίνεται «στοχευμένα» και όχι μαζικά όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα με τις απανωτές αυξήσεις φόρων. Η Ελλάδα έχει ήδη φτάσει σε θετικά πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 2% με αιματηρές θυσίες στο βωμό της φορολογίας και των περικοπών στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να διοχετεύει τους πόρους αυτούς στην αποπληρωμή του χρέους της.
Από εδώ και πέρα όπως αναφέρει στην έκθεσή του το ΔΝΤ, για να μπορεί να συνεχίσει να επιτυγχάνει αυτούς τους στόχους, το βάρος θα πρέπει να πέσει όχι στην αύξηση των βαρών αδιακρίτως, αλλά στη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών μέσω της ανακατανομής πόρων κυρίως από τις δαπάνες και τα έσοδα του προϋπολογισμού και την κινητροδότηση του ιδιωτικού τομέα να δημιουργήσει ανάπτυξη.
Δεδομένου ότι το ΔΝΤ είναι πρόθυμο να αποδεχτεί στόχους για πλεονάσματα 3,5% υπό τον όρο λήψης συγκεκριμένων πρόσθετων μέτρων από την Αθήνα τα οποία θα καλύπτουν το κενό των δικών του προβλέψεων για 1,5%, η λιτότητα σε κάθε περίπτωση θα συνεχιστεί για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, με την προσδοκία ότι ένα άλλο θα αφεθεί να εργαστεί με καλύτερες προϋποθέσεις.
Βασίλης Γεώργας
Διαβάστε ακόμα:
- B. Coeure: Τα προβλήματα της Ελλάδας δε σχετίζονται με τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη
- Κομισιόν: Ο κανονισμός του ESM προβλέπει τη συνεργασία με το ΔΝΤ "όπου είναι δυνατό"
- MarketWatch: Σπάνιο ρήγμα στο ΔΝΤ θέτει σε κίνδυνο το ελληνικό πρόγραμμα
- ΔΝΤ και Draghi «καρφώνουν» την κυβέρνηση για τις τράπεζες
- Γαλλικός Τύπος: Διηρημένο για το ελληνικό χρέος το διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ
