Του Προκόπη Χατζηνικολάου
Αναμενόμενη θεωρεί το οικονομικό επιτελείο την επί τα χείρω πρόβλεψη για τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι: γιατί δεν αναθεωρεί και η κυβέρνηση την πρόβλεψη της στα ίδια επίπεδα και την διατηρεί στο 2,3%, τη στιγμή που και η ίδια θεωρεί ότι δεν θα επιτύχει αυτό τον στόχο; Και αν δεν επιτευχθεί ο στόχος του 2018 θα πρέπει να αναθεωρηθεί και ο στόχος του 2019, ο οποίος ανέρχεται στο 2,5%.
Μετά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (2% από 2,6%), τον ΟΟΣΑ (2% από 2,3%) και η Ε.Ε. προχώρησε στην αναθεώρηση του ρυθμού ανάπτυξης στο 2% από 2,5% και δυστυχώς με βάση την εμπειρία των τελευταίων χρόνων είναι ισχυρό το ενδεχόμενο το ΑΕΠ να είναι χαμηλότερο και από τις ανωτέρω προβλέψεις.
Είναι ενδεικτικό ότι η ιδιωτική κατανάλωση πρόσθεσε μόλις 0,1 ποσοστιαίες μονάδες στο ΑΕΠ το 2017, ενώ η δημόσια κατανάλωση αφαίρεσε 0,2 μονάδες από την ανάπτυξη. Μάλιστα οι Ευρωπαίοι υποστηρίζουν ότι οι άτονες επιδόσεις στην ιδιωτική κατανάλωση υποδηλώνουν πως τα νοικοκυριά μπορεί να είναι πιο πιεσμένα οικονομικά απ' όσο εκτιμώνταν προηγουμένως και πως οι σημαντικές βελτιώσεις στην απασχόληση παίρνουν περισσότερο χρόνο για να «μεταφραστούν» σε ανάπτυξη της κατανάλωσης.
Και η ιδιωτική κατανάλωση δεν φαίνεται να αλλάζει καθώς τα νοικοκυριά θα πιεστούν περισσότερο φέτος σε σύγκριση με το 2017 και θα πιεστούν ακόμα περισσότερο το 2019, δεδομένου ότι θα εφαρμοστούν όπως είπε και ο κ. Τσακαλώτος και οι μειώσεις στις συντάξεις, ενώ οι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις θα καταβάλλουν υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές
Ταυτόχρονα και παρά το γεγονός ότι ο εξαγωγικός τομέας επωφελήθηκε της υψηλότερης ζήτησης στο εξωτερικό, οι εισαγωγές παρέμειναν σε υψηλά επίπεδα με αποτέλεσμα να μειώνεται και η συνεισφορά του εξωτερικού τομέα.
Η αναθεώρηση από πλευράς Κομισιόν του ρυθμού ανάπτυξης, αντανακλά την επίδραση που θα έχει στο 2018 η χαμηλότερη του αναμενόμενου ανάπτυξη κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2017.
Και εφόσον η κυβέρνηση δεν προχωρήσει σε συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που αφορούν την εκκαθάριση των εκκρεμών οφειλών της, την προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων αλλά και να πείσει τους διεθνείς χρηματοοικονομικούς θεσμούς να παράσχουν επιπλέον ρευστότητα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
Και όπως όλα δείχνουν οι «απειλές» του κ. Τσίπρα στο πρόσφατο υπουργικό συμβούλιο για επιτάχυνση των προαπαιτούμενων, δεν φαίνεται να τρόμαξαν του υπουργούς που συνεχίζουν την ρητορική τους, όπως για παράδειγμα ο υφυπουργός Εργασίας Τάσος Πετρόπουλος που αφήνει να εννοηθεί ότι δεν θα γίνει μείωση των συντάξεων, αλλά και ότι θα αυξηθούν οι κατώτατοι μισθοί.
Ουσιαστικά το κυβερνών κόμμα δεχόμενο πιέσεις από το εσωτερικό του, καταρτίζει το προεκλογικό του πρόγραμμα με παροχές των προηγούμενων δεκαετιών εξέλιξη που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους, κυρίως να χαθούν οι θυσίες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια.
Είναι εντυπωσιακό μάλιστα ότι η κυβέρνηση γίνεται ολοένα και πιο καθεστωτική, κάτι που γίνεται ορατό από τις ανακοινώσεις που εκδίδονται από το γραφείο του πρωθυπουργού, κάτι που αναμένεται να οδηγήσει σε ακραίες ενδεχομένως καταστάσεις κατά την προεκλογική περίοδο.
