Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Οι ήπιες και προσεκτικές διατυπώσεις. Οι υπομονετικές σιωπές απέναντι στην μικροπολιτική κενολογία αλλά και οι αυστηρές επισημάνσεις για τα χρονοδιαγράμματα της επόμενης μέρας.
Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος ως ακροβάτης πάνω στο αδύναμο σχοινί μιας εξαιρετικά ευάλωτης οικονομίας, προσπάθησε χθες να ισορροπήσει ανάμεσα στις «πολιτικές αλήθειες» της αισιοδοξίας που εκπέμπουν οι Υπουργοί Οικονομικών του Eurogroup και την «απαισιόδοξη πραγματικότητα» που εκφράζουν οι αγορές.
Ο Γιάννης Στουρνάρας έπρεπε να υιοθετήσει την άποψη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που συνυπέγραψε την μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του Χρέους. Έπρεπε να συνταχθεί με το κλίμα αισιοδοξίας που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση.
Ταυτόχρονα όμως έπρεπε να ζωγραφίσει την πραγματική εικόνα, να περιγράψει τις ρεαλιστικές προοπτικές.
Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Κατάρ ούτε Νορβηγία με τις άφθονες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Δεν μπορεί να διατηρεί υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για τα επόμενα 42 χρόνια.
Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να μπει στο παιχνίδι των αγορών χωρίς προετοιμασία, με ελάχιστα πολεμοφόδια, χωρίς στρατηγική.
Η Έκθεση – χάρακας που δημοσίευσε χθες η ΤτΕ, περιέγραψε με σαφήνεια τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην κυβερνητική φαντασία και την πραγματικότητα των αγορών.
Πρώτος και βασικός στόχος του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας είναι η προστασία του τραπεζικού συστήματος. Γι'' αυτό ο Γ. Στουρνάρας προσπαθεί να πείσει το Κεντρικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να διατηρήσει το waiver στα ελληνικά ομόλογα και να συμπεριλάβει έστω και για λίγο, στο τέλος τους ελληνικούς τίτλους στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης QE.
Δεύτερος στόχος είναι να υπενθυμίζει διαρκώς στην κυβέρνηση την μετα-μνημονιακή εποπτεία και τις υποσχέσεις που έδωσε για την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων.
Τρίτος στόχος ήταν να υπενθυμίσει στους δανειστές ότι η χώρα έχει έναν ανεξάρτητο Κεντρικό Τραπεζίτη που -όπως ακριβώς συνέβη και το καλοκαίρι του 2015- θα προσπαθήσει να κρατήσει τη χώρα στο Ευρώ, την εποχή που η Ευρώπη αλλάζει.
Σκοπός είναι – όπως ακριβώς το είπε ο Γιάννης Στουρνάρας- να αποφύγει τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν και σήμερα τιμωρούν τις δύο επόμενες γενιές, μέχρι το 2060.
Με απλά λόγια:
Η Ελλάδα πρέπει να υιοθετήσει ένα μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής φιλικότερο προς την ανάπτυξη. Πρέπει να βελτιώσει την διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Να βελτιώσει την ποιότητα αλλά και να διασφαλίσει την ανεξαρτησία των θεσμών. Να ακολουθήσει επιθετική πολιτική προσέλκυσης στρατηγικών ξένων άμεσων επενδύσεων.
Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως ώστε η χώρα να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της πολυετούς κρίσης και της υψηλής ανεργίας....
