Το θέμα της ρύθμισης του ιδιωτικού χρέους δεν κυριαρχεί στην επικαιρότητα όμως αποτελεί αναμφίβολα μια από τις πιο «καυτές πατάτες» στα χέρια της κυβέρνησης. Όλες οι κινήσεις που γίνονται -σε πολλές περιπτώσεις και κατόπιν πιέσεων των ευρωπαϊκών θεσμών οι οποίοι εξακολουθούν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και ας τους… ξεχάσαμε- συγκλίνουν στο ότι θα αυξηθεί ο βαθμός πίεσης για το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών.
Μερικά ενδεικτικά στοιχεία: Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή και θα ψηφιστεί πριν από το Πάσχα, προβλέπει διευρυμένα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια για την «υποχρεωτική» ένταξη στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι οι σαφώς περισσότεροι πολίτες που πληρούν τα νέα κριτήρια, θα μπορούν να αποσπάσουν μια πρόταση ρύθμισης των οφειλών τους μέσω του εξωδικαστικού την οποία οι τράπεζες δεν θα μπορούν να απορρίψουν.
Προσοχή όμως: δεν σημαίνει ότι η ρύθμιση θα είναι καλή. Αν υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία, δεν θα δίνεται κανένα κούρεμα και η μηνιαία δόση που θα βγαίνει από τον αλγόριθμο μπορεί να φτάνει σε τέτοια επίπεδα που η καταβολή της να κρίνεται αδύνατη εκτός και αν υπάρξουν ρευστοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων.
Προσοχή και σε κάτι ακόμη: το νέο πλαίσιο δεν αφορά σε χρέη άνω των 300.000 ευρώ και δεν καλύπτει τις οφειλές που δεν έχουν ήδη γίνει «κόκκινες». Αυτό το τελευταίο μπήκε στο νομοσχέδιο κατόπιν απαίτησης των θεσμών για να μην δημιουργηθεί καινούργια γενιά κόκκινων δανείων.
Τι θα συμβεί λοιπόν στην πράξη; Πολίτες με χρέη και περιουσιακά στοιχεία, θα πιεστούν να πουλήσουν. Αν ο εξωδικαστικός δεν μπορέσει να δώσει λύση, μετά το μόνο που υπάρχει είναι οι διμερείς διαπραγματεύσεις ή τα αναγκαστικά μέτρα δηλαδή οι πλειστηριασμοί.
Πάμε και σε κάτι ακόμη: δρομολογείται η ίδρυση του φορέα απόκτησης και επαναμίσθωσης ακινήτων. Με βάση το χρονοδιάγραμμα, αυτός θα είναι έτοιμος πριν από το τέλος του χρόνου. Έτσι, στους οφειλέτες με κύρια κατοικία θα τεθεί το δίλημμα: ή μεταβιβάζεις την κύρια κατοικία σου στον φορέα με στόχο την επαναμίσθωση (ώστε να μην χαθεί και το δικαίωμα οίκησης) ή χάνεις την κατοικία στον πλειστηριασμό.
Μέχρι τη σύσταση του φορέα υπάρχει ένα πλαίσιο προστασίας από τον πλειστηριασμό για τα ευάλωτα νοικοκυριά. Μετά, και αυτά, θα πρέπει να μπουν στη διαδικασία συνδιαλλαγής και εξεύρεσης λύσης με τον φορέα. Κάτι που σημαίνει «αναταραχή».
Πάμε και στο δημόσιο. Η νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει την ενασχόληση ιδιωτών με την τακτοποίηση των χρεώσεων στα ασφαλιστικά ταμεία δεν ενσωματώθηκε τυχαία στο νομοσχέδιο για την κεφαλαιαγορά. Δεν σημαίνει ότι θα αναλάβουν ιδιώτες να εισπράξουν τα χρέη του ΕΦΚΑ για λογαριασμό του (αυτό δεν μπορεί να συμβεί για χρέη προς το δημόσιο) όμως μόνο και το… conculting θα επιταχύνει τις διαδικασίες είσπραξης οφειλών μιας δεξαμένης στην οποία τα χρέη φτάνουν τα 50 δις. ευρώ.
Είναι πολλά τα λεφτά του ιδιωτικού χρέους: ξεπερνούν τα 230 δις. ευρώ. Και η επιτάχυνση των διαδικασιών ξεκαθαρίσματος του τοπίου θα προκαλέσει μεγάλες συζητήσεις και πολλές δυσαρέσκειες. Ένας πραγματικός καυτός φάκελος…
