Η ελληνική «Μεγάλη Ύφεση» - μια από τις καταστροφικότερες που έχουν καταγραφεί στην παγκόσμια ιστορία ειδικά εν καιρώ ειρήνης θα ανήκει οριστικά στο παρελθόν από το τέλος του 2024. Όπως αναμένεται να αποτυπωθεί στο σημερινό τελικό σχέδιο του Προϋπολογισμού, από το τέλος της επόμενης χρονιάς, η Ελλάδα θα κινείται και πάλι σε νέα ιστορικά υψηλά όσον αφορά στο ονομαστικό ΑΕΠ. Η χώρα έχασε σχεδόν το 30% του ΑΕΠ της, είδε να «εξαφανίζονται» σχεδόν 75 δισ. ευρώ ετήσιου εισοδήματος και από του χρόνου θα μπορεί να υποστηρίζει ότι «πήρε πίσω όλα τα χαμένα».
Μπορεί λοιπόν τα «φώτα» όσον αφορά στον προϋπολογισμό του 2024 που κατατίθεται το πρωί στη Βουλή να πέσουν στο αν θα παραμείνουν χαμηλά οι συντελεστές του ΦΠΑ ή το αν θα είναι μικρή ή μεγάλη η προϋπολογισθείσα δημοσιονομική απόδοση του νέου τρόπου υπολογισμού του φόρου για τους αυτοαπασχολούμενους, η πραγματική «κατάκτηση» όμως θα είναι η επιστροφή του ΑΕΠ στην περιοχή των 235-240 δισ. ευρώ, όσο και το μακρινό μας 2009. Βοήθησε και ο πληθωρισμός για να γίνει αυτή η επιστροφή, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι η Ελλάδα αναπτύχθηκε ειδικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια με πραγματικούς ρυθμούς ταχύτερους σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες με αποτέλεσμα να υλοποιείται σταδιακά και η περίφημη «σύγκλιση».
Κι όμως, ακόμη και αν επιτευχθεί αυτός ο μεγάλος στόχος (σημαντικός, όπως σημαντική ήταν και η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, η επιστροφή στις αγορές νωρίτερα κλπ) αυτό δεν σημαίνει ότι το 2024 θα είναι ίδιο με το 2009. Υπάρχει μια βασική διαφορά η οποία ενδιαφέρει καθώς αποτυπώνει μια αδυναμία, αυτό που και ο υπουργός Οικονομικών αλλά και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας βαφτίζουν ως «επενδυτικό κενό»: μιλάμε για την εξαιρετικά περιορισμένη συμμετοχή των επενδύσεων στη διαμόρφωση του ΑΕΠ.
Παρά το γεγονός ότι αναθεωρείται προς τα πάνω ο στόχος για την αύξηση των επενδύσεων (σ.σ ο ρυθμός προβλέπεται ότι θα φτάσει στο 15,1%), η συμμετοχή των επενδύσεων στο ΑΕΠ θα παραμείνει στην περιοχή του 15-16%, πολύ χαμηλότερα από το 21% του 2009. Βέβαια, έχει αυξηθεί σημαντικά η συμμετοχή των εξαγωγών. Όμως η αύξηση των επενδύσεων είναι αυτή που απασχολεί σε αυτή τη φάση καθώς οι επενδύσεις θα φέρουν τις «καλές δουλειές» που ψάχνουν στην κυβέρνηση ώστε να υπάρξει επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα και για ακόμη έναν δείκτη στον οποίο υστερούμε: τον μέσο μισθό.
Και όμως. Μπορεί να έχουμε ανακτήσει τα κεκτημένα της προμνημονιακής περιόδου σε πολλά επίπεδα, ο μέσος μισθός όμως παραμένει πολύ χαμηλότερος από ότι ήταν το 2009. Και από ότι φαίνεται η επιστροφή και γι’ αυτό το «μέτωπο» θα χρειαστεί αρκετά χρόνια ακόμη για να γίνει.
