Photo by Sooc
Του Βασίλη Γεώργα
Ενώ ο Αλέξης Τσίπρας και η Angela Merkel φέρονται να συμφωνούν στο κλείσιμο της αξιολόγησης εντός Φεβρουαρίου, η αξιολόγηση καθυστερεί να κλείσει. Και καθυστερεί για έναν και μόνο λόγο: Όχι γιατί ο Πρωθυπουργός είναι έτοιμος να πάει σε ρήξη με τους δανειστές -αντίθετα την απεύχεται βλέποντας το χρόνο λήξης των ομολόγων να πλησιάζει - αλλά επειδή στον ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις ότι μπορούν να πετύχουν μια «δικαιότερη» συμφωνία με λιγότερα μέτρα και περισσότερες παραχωρήσεις για το χρέος ώστε να πεισθούν να τα υποστηρίξουν πολιτικά οι βουλευτές.
Ο κίνδυνος αυτής της τακτικής είναι να χαθεί τόσος χρόνος ώστε πλέον η δυναμική της αβεβαιότητας να γίνει ανεξέλεγκτη και να οδεύσουμε πλέον σε έναν αναγκαστικό συμβιβασμό υπό την πίεση του «ατυχήματος».
Ωστόσο στελέχη της κυβέρνησης βλέπουν τις δημοσκοπήσεις στο γερμανικό εκλογικό σώμα να ψαλιδίζουν την επιρροή Μέρκελ-Σόιμπλε προς όφελος των σοσιαλιστών, λοξοκοιτούν προς τη Γαλλία όπου η άνοδος της ακροδεξιάς προκαλεί αναταράξεις, και θεωρούν πως διαμορφώνονται οι καλύτερες συνθήκες για να κερδίσουν κάτι περισσότερο ροκανίζοντας τον χρόνο, ώστε το τελικό πακέτο που θα πέσει στις πλάτες των φορολογούμενων, να φαίνεται ελαφρύτερο.
Τα εσωκομματικά μέτωπα που ανοίγει η διαφωνία για το ύψος των νέων μέτρων και των ανταλλαγμάτων που ζητείται να διεκδικήσει το οικονομικό επιτελείο από τους δανειστές δυσχεραίνουν την πρόοδο των συζητήσεων γιατί υποχρεώνουν την κυβέρνηση να κάνει διπλό παζάρι: ένα με το ΔΝΤ και το Βερολίνο για τα δισεκατομμύρια των νέων μέτρων που βρίσκονται στο τραπέζι, και ένα με τους βουλευτές και τα κομματικά στελέχη για τα κουκιά των ψήφων στη Βουλή. Στην πρώτη περίπτωση επιχειρείται μέσα από μια συνολική συμφωνία, ο λογαριασμός να μειωθεί χαμηλότερα των 4,5 δισ. ευρώ που εξακολουθεί να ζητά ως προκαταβολικά ψηφισμένες «εγγυήσεις» το ΔΝΤ για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα.
Για την κυβέρνηση η συμφωνία αυτή εμπεριέχει τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος που με τη σειρά τους επηρεάζουν το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018 και αυτά με τη σειρά τους το ύψος των δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μέτρων που θα ληφθούν.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι δανειστές είναι σε θέση να προσφέρουν «συνολικό πακέτο» στην Ελλάδα ή θα επιχειρηθεί να σπάσουν τη συμφωνία σε κομμάτια με αποτέλεσμα οι συζητήσεις να επιμηκυνθούν μέχρι τον Απρίλιο-Μάιο.
Η «εσωκομματική» κρίση που ήρθε στην επιφάνεια τις τελευταίες ώρες με αφορμή τις πληροφορίες ότι η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να δεχτεί την περικοπή του αφορολόγητου ορίου από το 2018, την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και τη δρομολόγηση της δυνατότητας περικοπής των συντάξεων μέσω του διευρυμένου «κόφτη» το 2019, δημιουργεί πρόσθετες επιπλοκές.
Στη φάση αυτή κρίθηκε σκόπιμο να κρατηθεί αρραγής η κοινοβουλευτική πλειοψηφία και παράλληλα να δοθεί χρόνος για έναν τελευταίο γύρο πολιτικών διαβουλεύσεων στη Σύνοδο Κορυφής της Παρασκευής.
Η Δευτέρα θα είναι, πάντως, μια πολύ κρίσιμη ημέρα λόγω της συνεδρίασης του Δ.Σ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όπου θα παρουσιαστούν και οι εκθέσεις για την Ελλάδα. Παρότι δεν περιμένει κανείς να προκύψουν συγκεκριμένες αποφάσεις, αναμένεται ότι θα δοθεί δημοσίως στίγμα για τις προθέσεις του Ταμείου. Με βάση αυτό το στίγμα και τις αντιδράσεις από την Ευρώπη, θα δρομολογηθούν ταχύτερα ή πλέον με πολύ μεγαλύτερη καθυστέρηση οι επόμενες κινήσεις κάθε πλευράς που έχουν ως επόμενο σταθμό το Euro Working Group της 9ης Φεβρουαρίου.
