Την ανάσα του «κινήματος», όχι δεν πληρώνω, αλλά δεν έχω άλλα να πληρώσω, αρχίζει και αισθάνεται πρώτη φορά η κυβέρνηση, με ό,τι φυσικά αυτό συνεπάγεται για την επίτευξη των στόχων του προϋπολογισμού στο σκέλος των εσόδων και τις νέες απαιτήσεις που θα γεννήσει στους δανειστές για τη λήψη νέων εισπρακτικών μέτρων.
Οι Έλληνες φορολογούμενοι έχουν δώσει τα πάντα τα τελευταία χρόνια και φυσικά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει ξεχάσει, προ πολλού, τις δις προεκλογικές της δεσμεύσεις για μείωση της φορολογίας, κατάργησης του ΕΝΦΙΑ και άλλων εύηχων στα αυτιά των ψηφοφόρων παραμυθιών, έχουν ως αποτέλεσμα την εξαθλίωση όσων ακόμη προσπαθούν να σταθούν όρθιοι.
Επιδίωξη καθόλου παράξενη, αν αναλογιστεί κανείς τις προ μηνός δηλώσεις του υπουργού Παιδείας, που χαρακτήρισε «πενταροδεκάρες» την αύξηση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, ή του κ. Σεβαστάκη ότι δεν τους ψηφίζουν όσοι στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, επομένως ας πάει και το παλιάμπελο.
Όταν όμως η πρώτη φορά αριστερά συνειδητοποιήσει, σε λίγες εβδομάδες, ότι η μεσαία τάξη που προσπαθεί να καταστρέψει, λες και φταίει για όλα τα δεινά του καπιταλιστικού συστήματος, αφού στόχος είναι η προς τα κάτω εξίσωση, είναι αυτή που κινεί την οικονομία και πλέον αρνείται να πληρώσει ή δεν έχει άλλα να συνεισφέρει στο δημόσιο κορβανά, τότε για πρώτη φορά θα καταλάβει ίσως τί σημαίνει εκτροχιασμός προϋπολογισμού.
Διότι, πολύ απλά, το οικονομικό επιτελείο στο προσχέδιο του νέου κρατικού προϋπολογισμού του 2016 που είχε καταθέσει στη Βουλή είχε θέσει ως στόχο για τα έσοδα φέτος, αναθεωρημένο μάλιστα, τα 53,48 δισ. ευρώ.
Όμως με βάση τα τελευταία τουλάχιστον επίσημα στοιχεία του Σεπτεμβρίου, αφού ο Οκτώβριος ,στον οποίο ομολογουμένως θα μετρηθεί και η πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ και έχει αξία να δούμε την εισπραξιμότητα του φόρου, δεν έχει ακόμη μετρηθεί επίσημα, οι εισπράξεις είχαν ανέλθει στα 34,19 δισ. ευρώ.
Από τα 34,19 δισ. μέχρι τα αναθεωρημένα 53,48 δισ. ευρώ η απόσταση είναι τεράστια, αφού μας χωρίζουν 19,29 δισ. ευρώ.
Και καλόπιστοι να είμαστε και να δεχθούμε ότι τα έσοδα του Οκτωβρίου πήγαν «σφαίρα» και ότι εισέρευσαν στα δημόσια ταμεία 2 δισ., 3 δισ. άντε και 4 δισ. ευρώ θέλετε, να το δεχτούμε. Απομένουν για τους δυο τελευταίους μήνες του έτους, για να επιτευχθεί ο στόχος, 15 δισ. ευρώ.
Αυτά ποιος θα τα πληρώσει; Οι συνταξιούχοι που περιμένουν ακόμη τη 13η σύνταξη και θα δουν ότι χάνουν ακόμη δυο – τρεις; Οι μισθωτοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που από τα «χαράτσια» αφήνουν πλέον κάθε μήνα απλήρωτους φόρους και πρόστιμα άνω του 1 δισ. ευρώ; Ποιος;
Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε φυσικά ότι το οικονομικό έτος δεν «κλείνει» στο τέλος Δεκεμβρίου κάθε έτους, αλλά στο τέλος Φεβρουαρίου του επομένου, επομένως και τα έσοδα του πρώτου διμήνου του 2016 θα μετρήσουν στο φετινό προϋπολογισμό.
Πόσα όμως μπορούν να είναι αυτά τα έσοδα; Κάθε εβδομάδα το κράτος θα πρέπει να μαζεύει τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ, ή κατ’ ελάχιστο 4 – 5 δισ. ευρώ κάθε μήνα. Στόχος ανέφικτος, το γνωρίζουν πολύ καλά και τα στελέχη του υπουργείου Οικονομικών.
Η μόνη γνωστή και δοκιμασμένη λύση, για μια ακόμη φορά, το «πάγωμα» των δαπανών, το «πάγωμα» των επιστροφών φόρων σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, το «πάγωμα» της αγοράς.
Αλλά έχει σημασία; Η αγορά δεν ανήκει στους ψηφοφόρους του κυβερνητικού συνασπισμού…
