Του Χρήστου Ν. Κώνστα
«To ταμειακό απόθεμα της κυβέρνησης είναι η ομπρέλα. Η Ελλάδα θα χρειαστεί όμως μαζί με την ομπρέλα κι ένα καλό αδιάβροχο για να αντιμετωπίσει την καταιγίδα των αγορών».
Η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι συναντήθηκαν χθες και συμφώνησαν να κρατήσουν κοινή στάση το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, στον Καναδά, στη σύνοδο κορυφής των G7.
Η κατάσταση πλέον είναι πολύ πιο καθαρή. Απομένουν μόνον οι επίσημες ανακοινώσεις και η πολιτική τους διαχείριση.
To ΔΝΤ έκανε μία ακόμη σημαντική υποχώρηση.
Δέχθηκε τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού Χρέους να είναι κλιμακωτά και χωρίς αυτοματισμούς.
Πρώτα θα εγκρίνει το Eurogroup μετά θα επιμηκύνονται οι πληρωμές των ομολόγων που λήγουν, εφόσον η Ελλάδα τηρεί τα υπεσχημένα.
Η Ευρωπαϊκή Γραφειοκρατία θα ήθελε πολύ να περιορίσει τον ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Οι Βρυξελλιώτες θέλουν τους Αμερικανούς σ'' ένα ρόλο τεχνικού συμβούλου από μακριά, με σποραδικές επισκέψεις ανά 6μηνο.
Μερικά από τα πιο επώνυμα στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είχαν βρει για τους εαυτούς τους ωραίες βολικές και καλοπληρωμένες θέσεις στον νέο εποπτικό μηχανισμό που θα εγκατασταθεί μόνιμα και διακριτικά στην Αθήνα για να «βοηθά» την Ελληνική Κυβέρνηση στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων.
Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών ωστόσο δεν έπεσε στην παγίδα των Ευρωπαίων γραφειοκρατών.
Το ΔΝΤ θα παραμείνει στο πρόγραμμα ως δανειστής -έστω και με μικρό ασήμαντο ποσό- για να «βάζει τα λεφτά του εκεί που είναι το στόμα του». Οι εκθέσεις βιωσιμότητας χρέους του ΔΝΤ θα είναι στο εξής απολύτως ευθυγραμμισμένες με τις προβλέψεις των Ευρωπαίων δανειστών για «να μην δοθεί το λάθος μήνυμα στις αγορές».
Ο Ευρωπαίος Κεντρικός Τραπεζίτης, ήταν σαφής και απόλυτος: Η λύση για το Ελληνικό Πρόγραμμα πρέπει να περιλαμβάνει όχι μόνο την ομπρέλα (buffer), αλλά και ένα καλό αδιάβροχο (προληπτική γραμμή) με τη μορφή PCCL, το οποίο θα χρηματοδοτήσει ο ESM.
Χωρίς προληπτική γραμμή, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν θα είναι το ύψος των επιτοκίων δανεισμού.
«Δεν τίθεται θέμα κόστους. Δεν θα γίνονται ούτε καν repos με μία χώρα της οποίας η πιστοληπτική αξιολόγηση είναι 5 βαθμίδες χαμηλότερα κάτω από το να θεωρείται επενδύσιμη».
Ο Μάριο Ντράγκι εξηγεί σε όλους τους τόνους ότι η προληπτική πιστωτική γραμμή, πέρα από το ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει πρόσβαση, αν χρειαστεί, σε φθηνά κεφάλαια του ESM, και να συντηρήσει την εξαίρεση του waiver, θα επέτρεπε επιπλέον τη συμμετοχή των ελληνικών κρατικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ στην κανονική περίοδο, αλλά κυρίως στην περίοδο της επανεπένδυσης.
Στην πράξη δηλαδή, θα διασφάλιζε ένα περιβάλλον μεγάλης πτώσης των επιτοκίων και άρα φθηνότερου δανεισμού για τις τράπεζες και τη χώρα.
Τελευταίο πρόβλημα είναι η πολιτική διαχείριση. Πως θα πεισθεί ο Αλέξης Τσίπρας να κάνει μία ακόμη kolotoumba και να αποδεχθεί κάτι το οποίο θεωρούσε ότι ισοδυναμεί με νέο μνημόνιο.
Το καθήκον πειθούς του Αλέξη ανέλαβε η καγκελάριος Άγκελα. Προφανώς θα χρησιμοποιηθούν όροι πολιτικά αποδεκτοί π.χ. «η PCCL θα χρησιμοποιηθεί μόνο αν κι εφόσον χρειαστεί». Θα υπάρξουν ανταλλάγματα. Κυρίως πολιτικά ανταλλάγματα. Επιδόματα, προσλήψεις, συντάξεις ότι χρειάζεται μια λαϊκίστικη κυβέρνηση για να παραμείνει στην Εξουσία «όσο χρειάζεται»...
