Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Δεν υπάρχει ούτε μία σοβαρή δικαιολογία. Η περιβόητη πρόταση του Πρωθυπουργού για τα κόκκινα δάνεια, κατατέθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, λίγο πριν εκπνεύσει η ισχύς της παράτασης του προηγούμενου νόμου.
Την κρισιμότητα αυτής της ρύθμισης την γνωρίζουν όλοι ακόμη και ο -άσχετος περί τραπεζικών θεμάτων- «συντονιστής» Υπουργός Επικρατείας.
Η κυβέρνηση ωστόσο συνειδητά επέλεξε την στρατηγική της καθυστέρησης, ελπίζοντας ότι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και οι τεχνοκράτες της Φρανκφούρτης, θα «δώσουν πάλι συγχωροχάρτι» στον υπάκουο πρωθυπουργό που έχει επιδείξει «καλή διαγωγή» στα θέματα γεωπολιτικής, στο Μακεδονικό και το Προσφυγικό.
Στο τρίγωνο Κυβέρνηση-Τράπεζες- Τρόικα παίζεται ένα σκοτεινό κερδοσκοπικό παιχνίδι με τις καταθέσεις των Ελλήνων.
Οι τράπεζες απαξιώνονται στο Χρηματιστήριο, οι επιχειρήσεις δανείζονται με απαγορευτικά επιτόκια, η επιστροφή των κερδών επί των ελληνικών ομολόγων υπολογίζεται ήδη κοντά στο 1 δισ. ευρώ, αλλά η κυβέρνηση αδιαφορεί και καμώνεται πως η «μεταμνημονιακή εθνική αξιοπρέπεια» έχει μεγαλύτερη αξία.
Επίτηδες η κυβέρνηση κατέθεσε την περασμένη εβδομάδα -χωρίς διαβούλευση με τις διοικήσεις των τραπεζών- στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη, την περιβόητη υπερφίαλη πρόταση Φλαμπουράρη. Επίτηδες κυκλοφορούν τεχνηέντως σενάρια στην πολιτική αγορά ότι ο «πρωθυπουργός προβληματίζεται γιατί θέλει να προστατεύσει περισσότερα νοικοκυριά έναντι των τραπεζών».
Ο χρόνος περνά, η κυβέρνηση καθυστερεί, οι προεκλογικές παροχές διογκώνονται.
Από την άλλη πλευρά, οι διοικήσεις των τραπεζών προφανώς δεν θέλουν να εμπλακούν στο πολιτικό παιχνίδι, δεν θέλουν να χαλάσουν τον κλίμα για τον Πρωθυπουργό ούτε όμως έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν το τραπεζικό σύστημα να καταστραφεί.
Ο στόχος είναι απλός: Για να λυθεί ο τραπεζικός Γόρδιος Δεσμός πρέπει τα «κόκκινα δάνεια» να πουληθούν σε κάποιους πρόθυμους να σκάψουν βαθιά μέσα στην λάσπη της ύφεσης για να ανακαλύψουν τα διαμάντια της ευκαιρίας.
Με το νέο θεσμικό πλαίσιο που θα αντικαταστήσει τον νόμο Κατσέλη, αποχαρακτηρίζονται οι «ιερές αγελάδες» των δανείων και διευκολύνονται οι εθελοντικές τιτλοποιήσεις μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Ο μοναδικός τρόπος για να εξυγιανθούν τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών από τις τοξικές χρηματοδοτήσεις του παρελθόντος είναι η πώλησή τους.
Αυτή την εποχή υπάρχει διαπιστωμένη διάθεση των private equity funds να αναλάβουν επενδυτικό ρίσκο αγοράζοντας ελληνικά «κόκκινα δάνεια» ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλης αξίας χαρτοφυλάκια που δημιουργούν οικονομίες κλίμακας.
Υπάρχει μια δυναμική στην δευτερογενή εγχώρια αγορά «κόκκινων» δανείων η οποία σε συνδυασμό με την προσδοκία για βελτίωση των μακροοικονομικών μεγεθών και τη σταθεροποίηση της αγοράς των ακινήτων δημιουργεί ένα παράθυρο ευκαιρίας ώστε τα «τοξικά δάνεια» να φύγουν από τους ισολογισμούς τους, τα εποπτικά κεφάλαια να απελευθερωθούν και οι τράπεζες να ασχοληθούν με την πραγματική δουλειά τους, τη χρηματοδότηση της οικονομίας.
