Του Κωνσταντίνου Μαριόλη
Άλλοι την χαρακτηρίζουν «θηλυκό Ντράγκι» και άλλοι διαφωνούν με την επιλογή της, υποστηρίζοντας ότι η ΕΚΤ χρειάζεται έναν επιστήμονα και όχι έναν «ροκ σταρ» στο τιμόνι της. Η άλλοτε... μισητή για τους Έλληνες, Κριστίν Λαγκάρντ φέρνει πιο κοντά το QE και δεν αποκλείεται να είναι αυτή που θα «επικυρώσει» την επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα.
Αν κρίνει κανείς από την αντίδραση των αγορών και την απίστευτη πτώση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων - με το 10ετές στο 2% - τότε η επιλογή της Κριστίν Λαγκάρντ να διαδεχθεί τον Μάριο Ντράγκι, ωφελεί ήδη την Ελλάδα. Η... σιδηρά κυρία που συνηθίσαμε να κάνει σκληρές δηλώσεις για τη χώρα μας και να ζητά οδυνηρές περικοπές και πολιτικές λιτότητας από τη θέση της διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αναλαμβάνει μία πολύ κρίσιμη για την Ελλάδα θέση σε μία εξίσου κρίσιμη συγκυρία.
Από την 1η Νοεμβρίου, η Λαγκάρντ μετακομίζει στο δίδυμο πύργο της Γκροσμαρκτχάλε στη Φρανκφούρτη και δεν αποκλείεται να είναι αυτή που θα εφαρμόσει πολιτικές που θα επιταχύνουν την έξοδο από την κρίση. Πως μπορεί να γίνει αυτό; Με βάση τα σενάρια που αναλύουν σήμερα οι ειδικοί, υπάρχει μία πιθανότητα η πρώτη απόφαση της Λαγκάρντ να είναι η αναβίωση του QE, ενώ αν η ελληνική κυβέρνηση φέρει αλλαγή κλίματος, είναι επίσης πιθανό να αποφασιστεί η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα, ακόμη και μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2020. Αρκεί να σκεφτούμε που μπορεί να φτάσει το επιτόκιο δανεισμού του ελληνικού δημοσίου αν οι συνθήκες είναι ανάλογες με τις σημερινές και τα ελληνικά ομόλογα συμμετέχουν στο QE.
Μία άλλη καλή εξέλιξη για την Ελλάδα είναι ότι η υποψηφιότητα της Λαγκάρντ εξανεμίζει τον κίνδυνο πρόκρισης του Γενς Βάιντμαν, καθώς στην περίπτωση που οι Ευρωπαίοι έστελναν τον Γερμανό κεντρικό τραπεζίτη στην ΕΚΤ, θα απομακρύνονταν τα μέτρα ενίσχυσης της οικονομίας μέσω των οποίων η Ελλάδα μπορεί να επιταχύνει την ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια.
Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με τις αντιλήψεις της Γαλλίδας, η οποία έχει επανειλημμένα ταχθεί υπέρ της εφαρμογής πολιτικών από τις κεντρικές τράπεζες που στηρίζουν την οικονομική δραστηριότητα. Πρόσφατα, μάλιστα, δήλωσε ότι συμφωνεί απόλυτα με την απόφαση της Fed να «παγώσει» τις αυξήσεις επιτοκίων.
Μπορεί οι θέσεις που εξέφραζε να μην ήταν πάντοτε προσωπικές αλλά περισσότερο του Ταμείου, ωστόσο η Γαλλίδα έχει δώσει δείγματα γραφής. Το πρόβλημα με τη Λαγκάρντ είναι ότι δεν είναι καταξιωμένη οικονομολόγος, όπως ο Ντράγκι, αλλά μία ικανή στην πολιτική διαχείριση αξιωματούχος που έχει διατελέσει σε θέσεις που «καίνε». Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν η πρώτη γυναίκα υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, η πρώτη γυναίκα επικεφαλής του ΔΝΤ και τώρα η πρώτη γυναίκα στο τιμόνι της ΕΚΤ.
Έχοντας διατελέσει διευθύντρια του ΔΝΤ, έχει αποκτήσει σημαντική εμπειρία στη διαχείριση κρίσεων και επομένως εκτιμάται πως δεν θα διστάσει να επαναλάβει το «whatever it takes» του Ντράγκι στην περίπτωση που υπάρχει κίνδυνος νέας κρίσης. Επιπλέον, η Λαγκάρντ αναμένεται να πιέσει τη Γερμανία να χαλαρώσει τη δημοσιονομική της πολιτική, καθώς έχει πολλές φορές δηλώσει ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να χρησιμοποιούν τον δημοσιονομικό τους χώρο και να αξιοποιούν τα μεγάλα πλεονάσματά τους. Η καμπάνα χτυπάει για τη Γερμανία η οποία πέρσι εμφάνισε εντυπωσιακό πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 7,3% του ΑΕΠ. Βέβαια, όταν έκανε αυτές τις δηλώσεις ήταν στο ΔΝΤ που συνήθως επηρεάζεται από τις αμερικανικές θέσεις...
Τέλος, η Λαγκάρντ ταιριάζει απόλυτα τόσο στο μοντέλο που έχει στο μυαλό του ο Εμανουέλ Μακρόν για «περισσότερη Ευρώπη» όσο και στην υλοποίηση του μεγάλου... απωθημένου του Ντράγκι που δεν είναι άλλο από την τραπεζική ένωση.
Όσον αφορά τις ελληνικές τράπεζες δεν θα πρέπει να περιμένουμε θαύματα. Άλλωστε, η καθημερινή αντιμετώπιση των τραπεζικών προβλημάτων έχει περάσει εδώ και χρόνια στον SSM, όπου βρίσκεται ο Ιταλός Αντρέα Ένρια, ο οποίος παρεμπιπτόντως επισκέπτεται την Αθήνα την ερχόμενη εβδομάδα.
Οι στόχοι για τη μείωση των «κόκκινων» δανείων δεν πρόκειται να αλλάξουν και αν αλλάξουν μόνο πιο αυστηροί μπορούν να γίνουν, υπό την έννοια ότι η Λαγκάρντ εκτιμάται ότι θα επιταχύνει τις διαδικασίες για την πανευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων και τελικό προορισμό την τραπεζική ένωση. Επομένως, η Γαλλίδα θα μπορούσε να ζητήσει επίσπευση της διαχείρισης αφού η γερμανική πλευρά έχει ξεκαθαρίσει ότι μόνο αν μειωθούν αισθητά τα κόκκινα δάνεια στο Νότο θα συναινέσει στην εγγύηση των καταθέσεων.
Κατά συνέπεια, οι επιπτώσεις για τον εγχώριο τραπεζικό κλάδο θα γίνουν αντιληπτές περισσότερο μέσω της ευρύτερης νομισματικής πολιτικής και του QE, αρκεί βέβαια να έχει φροντίσει το ελληνικό δημόσιο να αναβαθμιστεί εγκαίρως...
