Στα 184,715 δισ. ευρώ έφθασε το σύνολο των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες στο τέλος Νοεμβρίου, αυξημένο κατά 1,668 δισ ευρώ από τον προηγούμενο μήνα και κατά 9,3% από πέρυσι το Νοέμβριο, με αύξηση των καταθέσεων των επιχειρήσεων και των καταθέσεων Ταμιευτηρίου από τους ιδιώτες. Αντίθετα, συνέχισαν να μειώνονται οι καταθέσεις προθεσμίας.
Ειδικότερα:
- Αυξήθηκαν οι καταθέσεις του ιδιωτικού τομέα κατά 1,833 δισ. ευρώ από τον προηγούμενο μήνα στα 175,658 δισ. ευρώ. Είναι αύξηση 10,45% από πέρυσι. Εξειδικεύεται στην αύξηση των καταθέσεων σε 43,235 δισ. ευρώ από τις επιχειρήσεις.
- Από αυτά αυξημένες στα 38,1 δισ. ευρώ είναι οι καταθέσεις από μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις (το υπόλοιπο περίπου 5 δισ. ευρώ αφορά καταθέσεις από ασφαλιστικές εταιρίες).
- Οι ιδιώτες και τα νοικοκυριά είχαν συνολικές καταθέσεις 132,423 δισ. ευρώ.
- Σημειώθηκε μικρή μείωση κατά 224 εκατ. ευρώ των καταθέσεων από νοικοκυριά και ιδιώτες και μη κερδοσκοπικά ιδρύματα εν γένει.
Σημάδι υγειούς οικονομίας
Ωστόσο, η εικόνα των καταθέσεων δείχνει ότι οι ιδιώτες μάλλον αναζήτησαν καλύτερες αποδόσεις κάπου αλλού. Κι αυτό γιατί αυξήθηκαν οι καταθέσεις Ταμιευτηρίου που είναι η απλή λαϊκή κατάθεση κατά 480 εκατ. ευρώ μέσα σε ένα μήνα, φθάνοντας στο τέλος Νοεμβρίου στα 78,196 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια οι καταθέσεις του Ταμιευτηρίου που αποτελούν το 60% του συνόλου των καταθέσεων των ιδιωτών αυξήθηκαν.
Αντίθετα μειώθηκαν οι καταθέσεις προθεσμίας και ρέπος κατά 813 εκατ. ευρώ το Νοέμβριο στα 28 δις ευρώ και εκεί αποδίδεται η μείωση των καταθέσεων των νοικοκυριών. Στην πραγματικότητα, οι καταθέσεις προθεσμίας μπορεί και να είναι πολύ μικρότερες γιατί στο συνολικό ποσό περιλαμβάνονται και ρέπος. Αυτό είναι ένα σημάδι υγείας της οικονομίας.
Η αιτία είναι απλή: Οι καταθέσεις προθεσμίας εγκλωβίζουν κεφάλαια για ένα διάστημα. Αποτελούν άγκυρα για τους δείκτες ρευστότητας των Τραπεζών, αλλά τα κεφάλαια για να δεσμευτούν για μεγάλο διάστημα σε αυτές τις καταθέσεις, θα πρέπει να έχουν το αντάλλαγμα των υψηλών τόκων. Όταν λοιπόν οι Τράπεζες έχουν ανάγκη ρευστότητας, προσφέρουν υψηλούς τόκους για να δεσμεύσουν κεφάλαια για μεγάλα διαστήματα.
Και αυτό δε γίνεται ποτέ σε καλούς καιρούς. Γίνεται σε περιόδους όπως το bank run του 2015 για παράδειγμα, οπότε οι Τράπεζες για να μην ξεγυμνωθούν τελείως από κεφάλαια υποχρεώθηκαν να πληρώσουν καλά τις προθεσμιακές καταθέσεις για να έχουν ρευστότητα. Ακόμα χειρότερα γίνεται όπως στην Τουρκία, όπου εκείνο που «τρέχει» δεν είναι οι καταθέσεις απλώς, αλλά το ίδιο το νόμισμα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ερντογάν. Τι έκανε; Προσέφερε μεγάλο επιτόκιο σε προθεσμιακές καταθέσεις για να συγκρατήσει το φευγιό του νομίσματος, να αποσύρει μεγάλες ποσότητες λίρας που ο κόσμος θα αντάλλασσε για δολάρια, ευρώ και χρυσό, για να βρει ασφάλεια. Οι καταθέσεις προθεσμίας, λοιπόν, έχουν νόημα όταν συνοδεύονται με μεγάλα επιτόκια κι αυτό δεν είναι καλό δείγμα για την οικονομία.
Αντίθετα, είναι καλό δείγμα ότι οι Έλληνες αποταμιευτές, αναζητούν αποδόσεις, ανακαλύπτουν τα λαϊκά εταιρικά ομόλογα και τα Αμοιβαία Κεφάλαια, όπου μπήκαν με μανία στα νέα Funds of Funds και στα διεθνή μετοχικά για να κερδίσουν αποδόσεις από την άνοδο της Wall Street.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εγγυώνται τις μελλοντικές,
