Χορηγός… της ΝΔ έγινε χθες ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή! Εκφώνησε μια ομιλία με το βλέμμα στο εσωτερικό τοπίο του κόμματος με πρόθεση τη συσπείρωσή του ενόψει συνεδρίου. Εξ αντανακλάσεως βοήθησε τον Μητσοτάκη στη συσπείρωση των δεξιών ψηφοφόρων της ΝΔ! Γιατί ποιο άλλο αποτέλεσμα θα είχε η υπερήφανη κορώνα του «Για τον ΣΥΡΙΖΑ η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αντικατοπτρίζεται στη συμφωνία των Πρεσπών»;
Και ου μόνον. Υπενθύμισε (προς κατηγορίαν του Μητσοτάκη υποτίθεται), παλαιότερη ομιλία του με την προτροπή ότι «η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης». Έψεξε, δε, τον Πρωθυπουργό γιατί του είχε απαντήσει: «Ναι η Ελλάδα είναι το τελευταίο φυλάκιο της Δύσης προς Ανατολάς. Το λέει η γεωγραφία, το επιβεβαιώνει η ιστορία, το σφραγίζει ο πολιτισμός της».
Ανοίγοντας τη βεντάλια των διαφορών του με τη ΝΔ, «εξήγησε», μεταξύ άλλων: «Για εμάς, η γεωγραφία μας και ο πολιτισμός μας, επιβάλλουν να προστατεύσουμε τις ανθρώπινες αξίες, ακόμη και αν έχουν πάψει να είναι ευρωπαϊκές αξίες (…) Επιβάλλουν να στηρίξουμε τις νόμιμες επανεγκαταστάσεις από τρίτες χώρες στην Ευρώπη, για να μειώσουμε τις παράτυπες ροές» (μεγάλος ο καημός).
Σε άλλο σημείο, αφού κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι έδωσε γη και ύδωρ στους Αμερικανούς, και μπήκε η Αλεξανδρούπολη «στην πρώτη γραμμή μιας ολοένα επιδεινούμενης παγκόσμιας κρίσης», εξέφρασε το όραμά του: «Ο Έβρος να αποτελέσει να αναπτυξιακή γέφυρα συνεργασίας για την ευρύτερη περιοχή» (πολύ γλυκά και ανθρώπινα αυτά, δε λέμε. Αλλά έκλεψε ατάκες από το περιβάλλον των καλλιστείων όπου οι υποψήφιες εύχονται «ειρήνη και αγάπη για όλο τον κόσμο»).
Υπενθύμισε, επίσης, ότι είχε προτείνει την αναθεώρηση της τελωνειακή Ένωσης, Ευρωπαϊκής Ένωσης - Τουρκίας, με την υποβολή συνυποσχετικού για προσφυγή στη Χάγη για την υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ»! Μα αν δεχόταν η Τουρκία προσφυγή στη Χάγη για αυτά, κακώς δεν την έσυρε εκεί στα 4,5 χρόνια που κυβερνούσε. Θα είχε στεφθεί με τη δόξα του Εθνάρχη που έλυσε τα ελληνοτουρκικά. Επί πλέον θα μας είχε γλυτώσει τα έξοδα για τα Ραφάλ και τις Φρεγάτες!
Πάντως, ο Τσίπρας είχε ένα κάποιο δίκιο, στην ένστασή του, ότι η κυβέρνηση αιφνιδίασε με την επί πλέον παραγγελία των έξι Ραφάλ. Αποδυναμώνει, όμως, τη θέση του μη ψηφίζοντάς τα. Και η άρνηση ψήφισης ήταν η τελευταία μιας σειράς παραφωνιών του. Είχε προηγηθεί η μη ψήφιση της συμφωνίας με την Αίγυπτο, η καταψήφιση των αμυντικών δαπανών, και η καταψήφιση της αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία (συμπεριφορά ομάδας διαμαρτυρίας και όχι κόμματος εξουσίας)!
Αντιθέτως, το ΚΙΝΑΛ ψήφισε την αγορά των επιπλέον Ραφάλ, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης εξέφρασε αντιρρήσεις σε άλλο επίπεδο, λέγοντας: «Πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα και να διαμορφώσουμε τις συνθήκες για την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας με συμπαραγωγές, αλλά και μεταφορά τεχνογνωσίας». Φέρθηκε με ωριμότητα… που έλειψε από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο ίδιος ο Τσίπρας, βέβαια, είναι αρκετά κυνικός, και δε θα είχε πρόβλημα να παρουσιαστεί ακόμη και ως υπερπατριώτης. Το δοκίμασε, άλλωστε, αντιφάσκοντας: Ισχυρίστηκε ότι ορθώς φύλαξε η κυβέρνηση τα σύνορα του Έβρο, αλλά παράλληλα το μείωσε λέγοντας «εκεί ξέρουμε να κάνουμε τους μάγκες όταν πρόκειται για μετανάστες». Όμως όταν τα πολεμικά πλοία πήγαιναν «πέρα δώθε στην υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, ανάμεσα στα 6 και τα 10 μίλια, λέγατε ότι τα παίρνει ο άνεμος» (όντως έχει δίκιο, δεν τα… βυθίσαμε).
Τι να κάνει όμως όταν η εσωκομματική αντιπολίτευση έχει άλλους προσανατολισμούς; Ο Νίκος Βούτσης, εκ των επιφανών της αντιπολιτευόμενης «Ομπρέλας», κατηγόρησε την κυβέρνηση για «σιωπή απέναντι στις πολλές καταγγελίες και καταδίκες σε Διεθνείς και Ευρωπαϊκούς Οργανισμούς για συμβάντα που εκθέτουν τη χώρα με απάνθρωπη συμπεριφορά σε μετανάστες και πρόσφυγες».
Και επιπλέον για «αφωνία στο μείζον θέμα της αποκλιμάκωσης της έντασης και για τα βήματα ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών μας με την Τουρκία» (αυτό είναι το μεγαλείο της Αριστεράς. Αγαπάει όλο τον κόσμο και τον βλέπει αγγελικά πλασμένο. Βλέπει και τους Τούρκους να αγωνιούν για ειρηνική διευθέτηση των διαφορών μας και εμάς να αδιαφορούμε!).
Είχε προηγηθεί με συνέντευξη στην «Εποχή» ο Νίκος Φίλης. Επέκρινε τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί ψήφισε την αρχική προμήθεια για τα Ραφάλ, ενώ καταλόγισε στη δική του κυβέρνηση ψευδαισθήσεις για τον EastMed, αντιοικολογική επιμονή στην εξόρυξη των υδρογονανθράκων, αυταπάτες για τις τριγωνικές σχέσεις με ΗΠΑ-Ισραήλ, (που δήθεν θα αντιστάθμιζαν τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο), και χαμηλών τόνων κριτική στις διευκολύνσεις προς τις ΗΠΑ στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.
Κυρίως καταλόγισε στο κόμμα του «ατολμία να τοποθετηθεί κεντρικά και καθαρά στο δράμα των προσφύγων στο Αιγαίο και στον Έβρο». (Να θυμίσουμε ότι ο πρώην υπουργός είχε δηλώσει πως όταν έγινε ο Έβρος το κόμμα έπρεπε να είναι εκεί - υπέρ των δεκάδων χιλιάδων μεταναστών που μας έστειλε ο Ερντογάν!).
Τι να κάνει και ο Αλέξης; Είναι πραγματιστής και κυνικός, αλλά θα ήταν... για άλλο κόμμα!
