Του Σάκη Μουμτζή
Η λέξη «κατσαπλιάς» κατ΄άλλους έχει άγνωστη ετυμολογία, κατ΄άλλους έχει την ρίζα της στην, αλβανικής προελεύσεως, λέξη «πλιάτσικο».
Όπως και να έχει στην καθομιλουμένη σημαίνει αυτόν που λεηλατεί, αρπάζει και φεύγει.
Όταν επέστρεψε ο Ν.Ζαχαριάδης στην Ελλάδα ( 29/5/1945) από το Νταχάου όπου εκρατείτο, σε μια ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή είπε, απαξιωτικά, πως ο ΕΛΑΣ είχε πνεύμα κατσαπλιάδικο.
Έκτοτε πέρασαν 75 χρόνια και η λέξη χρησιμοποιείτο κατά κόρον από τους νικητές του Εμφυλίου πολέμου εναντίον των αντιπάλων τους.
Τους αποκαλούσαν κατσαπλιάδες.
Πριν από λίγες ημέρες είχα γράψει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαντλήσει και την τελευταία ημέρα της εξουσίας του, απολαμβάνοντας όλο το μεγαλείο που αυτή προσφέρει στα στελέχη του.
Έπεσα έξω, μόνον ως προς τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Αυτά που ζούμε τις τελευταίες ημέρες φανερώνουν την νοοτροπία του πλιάτσικου που διακατέχει αυτούς τους ανθρώπους. Επειδή δεν μπορούν να φύγουν τελευταίοι από το πάρτι - τους έδιωξαν οι οικοδεσπότες για ανάρμοστη συμπεριφορά - παίρνουν μαζί τους και τα ποτήρια, τα μαχαιροπήρουνα, τις καρέκλες και τους πίνακες του σπιτιού. Κανονική λεηλασία.
Διορισμοί, ρυθμίσεις, εξυπηρετήσεις «πελατών».
«Μα και οι προηγούμενοι τα ίδια δεν έκαναν;», θα ρωτήσει ο αναγνώστης. «Αυτοί δεν διόρισαν μέσα σε 8 χρόνια 1.000 άτομα στην Βουλή;» Φυσικά και έγιναν όλα αυτά—και πολλά άλλα—και υπήρξε τιμωρία για όλα αυτά.
Το ΠΑΣΟΚ εξαϋλώθηκε και η Νέα Δημοκρατία, επί μια οκταετία, εκινείτο κάτω από το 30%. Έτσι το «νέο» κερδίζοντας ουσιαστικά όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2012 ως τις πρόσφατες ευρωεκλογές, καρπώθηκε την φθορά των «προηγούμενων».
Σήμερα, με τα όσα είδαμε να ξετυλίγονται μέσα στην Βουλή από την πλευρά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και ο πιο ανυποψίαστος πολίτης αντιλαμβάνεται πως ο Α. Τσίπρας και η παρέα του είναι πολύ χειρότεροι από το «παλιό». Έπεσαν σαν τις ακρίδες στην δημόσια περιουσία και την ξεκοκαλίζουν μαζί με συγγενείς, αγαπητικούς και αγαπητικές, φίλους και πελάτες.
Το κάνουν απροκάλυπτα και προκαλούν.
Δεν αντιλαμβάνονται πόσο επιβαρυντικό είναι για τους ίδιους η επίκληση του επιχειρήματος «γιατί, και οι άλλοι τα ίδια δεν έκαναν;»
Μα οι πολίτες τους ψήφιζαν από το 2012 γιατί είχαν πειστεί πως οι Συριζαίοι είναι διαφορετικοί από τους «προηγούμενους». Αυτό ήταν το κεντρικό τους σύνθημα.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια απέδειξαν πως αυτοί έκαναν πολύ χειρότερα από το «παλιό καθεστώς», θρυμματίζοντας έτσι τον μύθο του «ηθικού πλεονεκτήματος».
Από την άλλη πλευρά, στην Νέα Δημοκρατία υπάρχει ένας νέος ηγέτης που η παρουσία του προδιαθέτει θετικά. Εμπνέει εμπιστοσύνη πως δεν θα ακολουθήσει την πεπατημένη της λεηλασίας του Ελληνικού Δημοσίου. Ελπίζω ο Κ.Μητσοτάκης να αντιλαμβάνεται πως δεν αρκεί η συνετή και μετρημένη πολιτική του.
Οι ηγέτες κρίνονται κυρίως από το ήθος της εξουσίας τους.
