Καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ. Ο Γιώργος Παπανδρέου, εκτός σημαντικού -και απίθανου- απροόπτου, ανακοινώνει σήμερα την υποψηφιότητά του για την προεδρία του κόμματος. Το επιβεβαίωσε η πρώην υπουργός και ευρωβουλευτής Κατερίνα Μπατζελή, μιλώντας στο Σταρ Λαμίας.
Ως εκ τούτου ανατρέπεται άρδην το εσωκομματικό, και ενδεχομένως το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό, στο μέτρο που η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ θα έχει μελλοντικά λόγο και συμμετοχή στις μετεκλογικές συνεργασίες.
Προφανώς, η επιθυμία προς δικαίωση ανθρώπων που αδικήθηκαν ή νομίζουν ότι αδικήθηκαν, είναι κατανοητή, αλλά είναι μοιραία και άπελπις όταν οι καιροί έχουν παρέλθει.
Ο Γιώργος Παπανδρέου βρήκε κλειστές πόρτες στην προσπάθειά του να θέσει έμμεσα, έως αδιόρατα, την πρόθεσή του να επανέλθει ως αρχηγός του ΚΙΝΑΛ. Μετά από αυτό αποφάσισε να υποβληθεί στη βάσανο της ψήφου. Υπενθυμίζουμε ότι το Σάββατο μεταφέραμε το λόγο του συνεργάτη του, ότι μπορεί να γίνει ανάδειξη αρχηγού χωρίς να καταφύγει το κόμμα σε εσωκομματικές εκλογές.
Έτσι ξεκίνησε να συναντά κατά μόνας τους υποψηφίους Προέδρους, με μια ολίγον ασαφή ατζέντα που περιελάμβανε τη διαμόρφωση κλίματος ενότητας, τις αξίες και τα ιδανικά της προοδευτικής παράταξης, το πως αυτή θα ξαναγίνει μεγάλη απέναντι στη Δεξιά και την συντήρηση, κλπ. Σε ουδένα έθεσε ευθέως το αίτημα να αποσυρθεί προκειμένου να διευκολυνθεί η δική του υποψηφιότητα, παρότι υπήρξαν τέτοια δημοσιεύματα
Ωστόσο, όλοι έτσι είχαν ερμηνεύσει την κίνησή του. Κάποιοι εκ των υποψηφίων σε δηλώσεις τους το άφησαν αδιόρατα ανοικτό το ενδεχόμενο να αποσυρθούν. Η πιο ομιχλώδης του Παύλου Γερουλάνου, ο οποίος δήλωσε μετά την συνάντηση «Θα ακολουθηθούν οι σωστές διαδικασίες. Σήμερα δεν έχουν αλλάξει τα δεδομένα» ( «σήμερα»)!. Ο Βασίλης Κεγκέρογλου θεωρεί ότι η ενδεχόμενη υποψηφιότητα ΓΑΠ «αλλάζει ξανά τα δεδομένα» ενώ και ο Παύλος Χρηστίδης, σε περίπτωση καθόδου το Γιώργου, δεν εμφανίζεται να εμμένει στην υποψηφιότητά του.
Ωστόσο, παρέμειναν αμετάπειστοι οι υπόλοιποι τρεις. Ανδρουλάκης, Καστανίδης, Λοβέρδος. Διεμήνυσαν ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν και ομνύουν στη θεσμική διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει.
Χθες από το Καρπενήσι ο Αντρέας Λοβέρδος επανέλαβε όσα είχε πει στη Χαλκίδα: «Ο κ. Παπανδρέου, όπως ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σημίτης πρέπει να βοηθήσουν την κα Γεννηματά εγγυώμενοι όλοι μαζί την ενότητα του κόμματος και τη σοβαρότητα των διαδικασιών. Άλλος ρόλος κατά τη δική μου γνώμη δεν υπάρχει. Όποιος θέλει ν κατέβει υπάρχουν οι θεσμικές αποφάσεις του κόμματος και να τις τηρήσει».
Εκ των ανωτέρω συμπεραίνεται πως ναυάγησε η προσπάθεια του να εμφανισθεί ως ο Παράκλητος, και οι υπόλοιποι να έκλιναν ευλαβικά το γόνυ, να υποχωρούσαν και να αποχωρούσαν.
Οπότε λευκός καπνός για τις προθέσεις του θα φανεί σήμερα ή το αργότερο ως την Τετάρτη – αφού τόλμησε αν και πρώην Πρόεδρος και Πρωθυπουργός, να εκτεθεί στη διαδικασία της ψήφου.
Είναι γεγονός πάντως ότι η υποψηφιότητά του δεν βρίσκεται εν κενώ. Θα είναι σοβαρός αντίπαλος των δύο βασικών, Ανδρουλάκη και Λοβέρδου, γιατί πέραν του κόμματός του ΚΙΔΗΣΟ (2,47% στις εκλογές Ιανουαρίου του 2015), ο ίδιος, παρότι νεωτεριστής, έλκει: Μεγάλο τμήμα από το λεγόμενο «παλιό ΠΑΣΟΚ», τον κόσμο που θεωρεί φετίχ το όνομα Παπανδρέου, τον πανίσχυρο συνδικαλιστικό τομέα, στελέχη του κλίματος Γεννηματά, και κάποιους Βουλευτές.
Ουδείς μπορεί να γνωρίζει την ουσιαστική αιτία της υποψηφιότητάς του, και φυσικά είναι απλοϊκή η εξήγηση ότι τον επηρεάζουν άνθρωποι που είναι γύρω του.
Όντως πολλοί γύρω του τον ωθούσαν να διεκδικήσει την προεδρία, αλλά στα 70 του ο καθένας, ειδικά ένας πρώην υπουργός, πρόεδρος κόμματος και Πρωθυπουργός, δεν παρακινείται. Μεγάλο παιδί είναι, έχει την ευθύνη των αποφάσεών του (άλλωστε εάν παρακινείτο, αυταποδείκτως δεν θα έκανε για τη θέση).
Ίσως ο κ. Παπανδρέου να επιδιώκει μια ύστερη δικαίωσή του. Ανθρώπινο και κατανοητό! Ήταν ένας πρωτοπόρος στο καθυστερημένο πολιτικό σύστημα όταν μιλούσε για πράσινη ανάπτυξη ή όταν έμπαινε με λαπ τοπ στις συνεδριάσεις των Κ.Ε. Και επίσης η πρώτη κυβέρνησή του έκανε αξιόλογο έργο, όσο πρόλαβε, όπως η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, η σημαντικότατη «Διαύγεια», η Ενιαία Αρχή πληρωμών, το πρόγραμμα «Εύδοξος», κλπ.
Όμως ο ίδιος προετοίμασε την ήττα του και έγινε ο μοιραίος αρχηγός της παράταξής του: Τότε που έβαζε τον εκπρόσωπο Δ. Ρέππα να δηλώνει ότι θα χρησιμοποιήσει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας για να ρίξει την κυβέρνηση Καραμανλή, και του έδωσε την ευκαιρία να αποδράσει και να του αφήσει την καυτή πατάτα.
Τότε που έλεγε το περίφημο «λεφτά υπάρχουν», και ασχέτως πως το αιτιολογούσε, στον κόσμο έμεινε το σύνθημα γυμνό και στην πράξη σκληρό. Τότε που δεν κατανόησε σε ποια κατάσταση του παρέδωσε ο Καραμανλής την οικονομία της χώρας, και αντί να ξανακηρύξει εκλογές εξηγώντας το δράμα, ασχολείτο με… το κοινωνικό επίδομα.
Και κυρίως όταν διέσπασε το κόμμα του, που του έκανε την τιμή να τον κάνει υπουργό, Πρόεδρο και Πρωθυπουργό. Παρά τα όποια ανθρώπινα παράπονα που μπορεί να είχε κατά του τότε Προέδρου Βενιζέλου, για πολλούς στο ΠΑΣΟΚ η πράξη του απέβη ιστορικά και βιωματικά τραυματική.
Δεν είναι «παλιές ιστορίες» αυτά που αναφέρουμε. Είναι ζώσα μνήμη σε όσους καλούνται να αναδείξουν τον νέο αρχηγό. Αποφάσισε να μπει στο ρινγκ των εκλογών ως ίσος μεταξύ ίσων. Η ετυμηγορία ανήκει στον κόσμο του ΚΙΝΑΛ.
