Του Γιάννη Σιδέρη
Η αφελής θεατρική επικοινωνιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ είναι ενδεικτική της ελλείψεως σοβαρότητας με την οποία αντιμετώπισαν τις ευθύνες τους ως κυβερνήτες της χώρας.
Η αστυνομοκρατούμενη Ηρώδου του Αττικού, όπου επί 4,5 χρόνια είχαν κράτος και εξουσία οι κλούβες της αστυνομίας, για πρώτη φορά έγινε προσπελάσιμη. Οι κλούβες εξαφανίστηκαν αφού ο ηγέτης επανήλθε στον Ιανουάριο του 2015, τότε που βγήκαν τα κάγκελα μπροστά από τη Βουλή – κίνηση που προπαγανδίστηκε ως μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση και κατάργηση της φασιστοκρατίας που είχαν επιβάλει οι ανελέητοι αντιλαϊκοί Σαμαροβενιζέλοι.
Το γεγονός ότι τα κάγκελα είχαν μπει επειδή η πάνω και η κάτω πλατεία ήθελαν να μπουκάρουν στο κοινοβούλιο, και με την άνοδό του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ εξέλειπε τέτοια πρόθεση, αποτελεί λεπτομέρεια άνευ ουσίας.
Χθες επιχείρησε και άλλο επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Δεν παρέστη στην Συνέλευση του ΣΕΒ, και αντ΄ αυτού έστειλε τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκη. Πρώτη φορά που Πρωθυπουργός δεν παρίσταται στην Συνέλευση, παρόλο που υπήρχε αρχικά συμφωνία να μιλήσει.
Η ομιλία ενός Πρωθυπουργού στην συγκεκριμένη εκδήλωση δεν αποτελεί μόνο εθιμική υποχρέωση, αλλά και ευκαιρία να ξεδιπλώσει το οικονομικό του πλάνο, τις προτεραιότητές του, την οικονομική του φιλοσοφία, το όραμά του για την μελλοντική πορεία της χώρας.
Είναι βαρυσήμαντη ομιλία γιατί, μας αρέσει ή όχι, οι βιομήχανοι (και αφού δεν πρόκειται να εγκαθιδρύσουμε στο αμέσως προσεχές διάστημα... Λαϊκή Δημοκρατία), είναι αυτοί που από τις επενδύσεις τους εξαρτάται η οικονομική άνθηση της χώρας, η δημιουργία θέσεων εργασίας, η ευζωία των πολιτών, και φυσικά η φοροδοτική τους ικανότητα που θα τροφοδοτήσει και θα στηρίξει το κοινωνικό κράτος, για το οποίο υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται η Αριστερά (λέμε «υποτίθεται» γιατί η συγκεκριμένη Αριστερά απέδειξε ότι ενδιαφέρεται μόνο να δίνει επιδόματα φτώχειας τα οποία ονομάζει «κοινωνική πολιτική» για να μαζεύει ψηφοφόρους, και όχι να συγκροτήσει κρατικές δομές κοινωνικής πρόνοιας).
Πολύ δε περισσότερο που σε 20 ημέρες έχουμε εκλογές, ο κ. Τσίπρας διεκδικεί νέα θητεία, και υπήρχε ανάγκη να γνωστοποιήσει μέσω ΣΕΒ το πρόγραμμά του για την επόμενη τετραετία.
Φευ βρήκε δικαιολογία. Επειδή η παρουσία του είχε συμφωνηθεί πριν την κήρυξη των εκλογών, οι εκλογικές αναγκαιότητες άλλαξαν άρδην τις προγραμματισμένες υποχρεώσεις του, σε σημείο να μην είναι επιβεβλημένη η παρουσία του στον Σύνδεσμο Βιομηχάνων.
Προσχηματική η αιτιολογία. Ουσιαστική αιτία είναι ότι έχει συμβιβασθεί με την ήττα που έρχεται, και προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει την ριζοσπαστική αφετηρία του και το κοινό της. Ξέρει ότι αυτό δεν θα του προσπορίσει νέο εκλογικό ακροατήριο, δεν θα του δώσει νίκη (την νίκη του την έδωσαν και οι νοικοκυραίοι που θα γλύτωναν τον ΕΝΦΙΑ με ένα νόμο ένα άρθρο, αλλά χθες αναρτήθηκε και ως τις 31/7 πρέπει να πληρωθεί η πρώτη δόση). Ωστόσο ευελπιστεί ότι θα κρατήσει τους παλιούς αριστερούς πελάτες και θα σταματήσει την αφαίμαξη που υφίσταται από το κόμμα του Γιάννη.
Έτσι αντί να μιλήσει στον ΣΕΒ επέλεξε να μιλήσει σε ανοιχτή συγκέντρωση στο θησείο. Ενδιαφέρουσα χιουμοριστικά ήταν η αιτιολογία των troll του ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο. Ο Αρχηγός επέλεξε να μιλήσει στο Θησείο και όχι στους βιομήχανους, γιατί είναι λαϊκός ηγέτης και παίρνει δύναμη από τον λαό. Ένας λαϊκός… Ανταίος δηλαδή. Ο μυθικός έπαιρνε δύναμη από την επαφή του με τη γη, ο νυν παίρνει δύναμη από την επαφή του με τον λαό. Βέβαια ιστορικά όλοι οι αριστεροί ηγέτες τέτοια έλεγαν, ακόμη και εκείνοι που τους κυνήγησαν οι λαοί τους.
Τελικά η χθεσινή «επαφή με τον λαό» του κ. Τσίπρα απέβη εις βάρος του. Άφησε το πεδίο ελεύθερο στον Μητσοτάκη να παρουσιάσει την σοβαρή θεσμική εικόνα του μέλλοντος Πρωθυπουργού, να απευθυνθεί με προγραμματικό λόγο - και με κάποια απαίτηση εργοδοτικής και επιχειρησιακής ηθικής – σε αυτούς από τους οποίους προσμένει την αυριανή ανάπτυξη της χώρας.
Αντιθέτως ο Αλέξης ξαναβρήκε τον εαυτό του στις πλατείες! Λίγο αλλαγμένο βέβαια. Αυτή τη φορά δεν απειλεί να «τελειώσει» κάποιους. Προτείνει το «όλοι μαζί». Η ήττα φέρνει ταπεινότητα, έστω και προσχηματική.
