Ο Αλέξης Τσίπρας ζητά σε καθημερινή βάση εκλογές. Όπως και το 2014 μόνο που σήμερα οι συνθήκες δεν είναι ίδιες. Δεν υπάρχει το… κύμα που τον οδήγησε στην τότε στην εξουσία, η εσωστρέφεια χτυπά κόκκινο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν σταθερά πίσω όχι μόνο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και από τον Κανέναν. Και το ερώτημα είναι κατά πόσο ο ίδιος επιθυμεί την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι μαζί με την ηγετική του ομάδα, μπορούν να αντιμετωπίσουν τις κρίσεις. Να νικήσουν την πανδημία, να απαλείψουν τους θανάτους από αυτή και να καταργήσουν, ενδεχομένως με έναν νόμο και ένα άρθρο, την ακρίβεια.
Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό τον περασμένο Δεκέμβριο ο Αλέξης Τσίπρας έριξε την… επικοινωνιακή φωτοβολίδα του αιτήματος για πρόωρες εκλογές. Μόνο που το βλέμμα του ήταν στραμμένο στο εσωτερικό του κόμματος, στις φυγόκεντρες δυνάμεις που ολοένα αυξάνονταν, στην γκρίνια και στις δηλώσεις περί ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ των συντρόφων και λιγότερο στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη σημερινή κυβέρνηση. Ήταν στραμμένο όμως και στα έδρανα του ΚΙΝΑΛ και στις δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη να ανεβαίνει και να πλησιάζει επικίνδυνα τον «παγωμένο» ΣΥΡΙΖΑ.
Πόσο καλοδεχούμενη όμως θα ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ μια απόφαση πρόωρης προσφυγής στις κάλπες; Πώς θα αντιμετώπιζε σήμερα δύο απανωτές ήττες και πως θα μπορούσε να δημιουργήσει την περίφημη προοδευτική κυβέρνηση για παράδειγμα με το ΚΙΝΑΛ σε ανοδική, έστω δημοσκοπική, πορεία, δεδομένου ότι η βάση της όποιας διαπραγμάτευσης συνδέεται και με τη διαφορά των δύο αυτών κόμματων;
Είναι βέβαιο πως, όσο και αν αρνείται τα δεδομένα (και κυρίως τα ποιοτικά στοιχεία) των δημοσκοπήσεων, όσο και αν στελέχη του επιχειρούν να πείσουν ίσως και τον ίδιο πως αποτελούν μια νέα συνωμοσία σε βάρος της αριστεράς, ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ή έστω και ενστικτωδώς καταλαβαίνει ότι οι πολίτες δεν είναι διατεθειμένοι ακόμη και σήμερα να στρέψουν το βλέμμα τους στην αξιωματική αντιπολίτευση. Πολύ δε περισσότερο όταν ασκεί μια τακτική αποτρεπτική για μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων που εξακολουθούν να αναζητούν λύσεις στα προβλήματα και όχι αφορισμούς και ύβρεις.
Γνωρίζει ότι μια εκλογική μάχη, όσο και να πολωθεί το πολιτικό κλίμα και όσο τοξικό και αν γίνει το περιβάλλον δεν θα έχει τα αποτελέσματα που επιδιώκει. Αυτό που επιθυμεί δεν είναι οι πρόωρες εκλογές, αλλά η δημιουργία ενός παρατεταμένου προεκλογικού κλίματος. Να καταθέτει διαρκώς το αίτημα των εκλογών που δεν μπορεί να επιβάλλει όσο και να μιλά για κοινωνικές αντιδράσεις και για την ανάγκη να πάρουν οι πολίτες την κατάσταση στα χέρια τους. Να πολώνει και να διχάζει προκειμένου:
- Να συσπειρωθεί το κόμμα και να αναγκάζονται να αναγκάζονται οι εσωκομματικοί αντίπαλοι να τον ακολουθούν στους υψηλούς τόνους αντιπαράθεσης. Να υπάρχει ένας κοινός εχθρός ώστε να σταματήσουν να τρώγονται μεταξύ τους οι σύντροφοι που έχουν χάσει τη συγκολλητική ουσία της εξουσίας αλλά και την προσμονή επαναφοράς σε αυτή.
- Να αισθάνονται υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη πως μετρά αντίστροφα ο χρόνος ώστε αφενός να κατεβάσουν, από κοινού με τα στελέχη του δημοσίου, τα μολύβια, αφετέρου να πιέζουν προς το Μέγαρο Μαξίμου και το οικονομικό επιτελείο για παροχές προς τους πολίτες και τους εν δυνάμει ψηφοφόρους
- Να πιεστούν ΚΙΝΑΛ και Νίκος Ανδρουλάκης να πάρουν ανοιχτή θέση για τα επόμενα βήματά τους και να αναδειχθούν τυχόν φυγόκεντρες δυνάμεις στο τρίτο κόμμα της βουλής. Μια πρόωρη εκλογική μάχη επιτρέπει στη σημερινή ηγεσία του τρίτου κόμματος να διατηρήσει την τακτική του ισαποστακισμού, όπως και να αποφύγει να αποσαφηνίσει τη θέση του αναφορικά με την επομένη των εκλογών. Αντιθέτως η διεξαγωγή των εκλογών προς το τέλος της τετραετούς συνταγματικής θητείας της κυβέρνησης ενδέχεται να προκαλέσει στον νέο πρόεδρο του κόμματος προβλήματα αφού θα πιεστεί ώστε να ξεκαθαρίσει τη στάση που θα τηρήσει ανάλογες με τις εξελίξεις στην κάλπη.
Παράλληλα πολώνοντας το κλίμα ο Αλέξης Τσίπρας ασκεί μεγαλύτερη πίεση στο ΚΙΝΑΛ απ' ότι στην κυβέρνηση. Και όσο μεγαλύτερη διάρκεια έχει μια προεκλογική περίοδος τόσο πιο μεγάλη θα είναι και η πίεση προς ένα κόμμα στελέχη του οποίου έχουν αρχίσει ήδη να τραβούν τον Νίκο Ανδρουλάκη από το μανίκι για να πάρει όπως λένε θέση «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Στελέχη που βρίσκονται στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου και εξακολουθούν να διατηρούν ισχυρές προσβάσεις τόσο στον μηχανισμό της Χαριλάου Τρικούπη όσο και στο περιβάλλον του νέου προέδρου.
Υπάρχουν όμως δύο ακόμη παράμετροι που για τον Αλέξη Τσίπρα δεν λειτουργούν θετικά στο ενδεχόμενο μια πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.
- Δεν θα άφηνε χρόνο να καταγραφούν αντιδράσεις από την κρίση της ακρίβειας και τις επιπτώσεις της πανδημίας. Ο ίδιος εξακολουθεί να παραμένει θιασώτης του ώριμου φρούτου και της άνευ κόπου διεκδίκησης μιας επαναφοράς στην εξουσία μέσα από εξελίξεις που δεν απαιτούν συγκεκριμένο προγραμματικό λόγο και προτάσεις
- Τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, όσο και να επιχειρεί να τις αποδομεί, δείχνουν ότι οι πολίτες ακόμη και μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες δεν ακούν τον ίδιο και τα στελέχη του κόμματός του. Επίσης δεν παρασύρονται τουλάχιστον προς ώρας, στο τοξικό κλίμα που δημιουργεί. Η παράσταση νίκης όλων των δημοσκοπήσεων ενδεικτική του τί θα συνέβαινε σε περίπτωση που ο πρωθυπουργός ελάμβανε τη σχετική απόφαση.
Με λίγα λόγια ο τελευταίος που θα είχε όφελος από μια πρόωρη προσφυγής τις κάλπες θα ήταν ο Αλέξης Τσίπρας αφού:
- Ο πρωθυπουργός παραμένει κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού με πολύ ισχυρές προσβάσεις στο χώρο του κέντρου.
- O νίκος ανδρουλάκης διαθέτει ακόμη μια δημοσκοπική κεκτημένη ταχύτητα που πολύ εύκολα θα μπορούσε να αποτυπωθεί σε πρόωρες κάλπες, σε βάρος όμως του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά.
- Η αρνητική ψήφος δεν αγγίζει ποσοστά ικανά να αλλάξουν το σημερινό πολιτικό σκηνικό.
- Το ΚΙΝΑΛ δύσκολα θα έμπαινε σε συζητήσεις για την προοδευτική ή όπως αλλιώς ειπωθεί κυβέρνηση έχοντας καταγράψει μια νέα δυναμική.
- Τα εσωκομματικά προβλήματα που θα έμπαιναν προσωρινά κάτω από το χαλί μετά από δύο εκλογικές ήττες θα έβγαιναν στο προσκήνιο με ακόμη πιο έντονο τρόπο κάτι που θα προκαλούσε ισχυρούς τριγμούς στην Κουμουνδούρου πριν προλάβει να γίνει η απαιτούμενη… εκκαθάριση που έχει ήδη καθυστερήσει σημαντικά.
Ένα τελευταίο. Που και στον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει μεγάλο ερώτημα. Ποιοι θα πλαισιώσουν τον Αλέξη Τσίπρα σε μια προεκλογική περίοδο αν αυτή ξεκινούσε σήμερα; Το περιβάλλον του προέδρου του κόμματος αποτελεί από πρόσωπα που αποτελούν κόκκινο πανί όχι μόνο για το ΚΙΝΑΛ στο οποίο τείνει χείρα φιλίας και τους εσωκομματικούς αντιπάλους αλλά και για σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων.
Ο Παύλος Πολάκης σε χθεσινή του συνέντευξη εγκαλεί το ΚΙΝΑΛ για τον… Ανδρέα Λοβέρδο που ήταν εκ των υποψηφίων προέδρων του κόμματος και δείχνει να τονίζει ότι με τέτοια πρόσωπα είναι δύσκολη η όποια συμπόρευση. Μόνο που αυτή τη συμπόρευση τη ζητά ο αρχηγός του ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένας υπόγειος πόλεμος που ενόψει συνεδρίου βγαίνει σιγά σιγά στο προσκήνιο και αφορά πρόσωπα που θεωρούνται βαρίδια για την πορεία του κόμματος.
Σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να είναι ο τελευταίος που θα έβλεπε ως ελπιδοφόρο μήνυμα για τον ίδιο και το κόμμα του μια πρόωρη προκήρυξη εκλογών. Τις ζητά για τους δικούς του λόγους, και εν μέρει στηρίζεται στο γεγονός πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αποφασισμένος να κινηθεί θεσμικά και να προκηρύξει εκλογές προκειμένου οι πολίτες να κρίνουν το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησής του. Σίγουρα απασχολεί τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ το ενδεχόμενο να πετύχει τους στόχους του ο Πρωθυπουργός.
Εκτιμά όμως πως η φθορά, η θεωρία του ώριμου φρούτου, δύσκολα ανατρέπεται και ότι κάποια στιγμή η κοινωνία θα αντιδράσει. Ακόμη και αυτό όμως να μη γίνει και να ηττηθεί θα έχει μεσολαβήσει εκείνος ο ικανός χρόνος που απαιτείται για να έχει κάνει τις απαραίτητες εκκαθαρίσεις στον κόμμα του αίροντας τις επικρίσεις που συνήθως αργά η γρήγορα δημιουργούν συνθήκες ολοκλήρωσης της συμμετοχής στον πολιτικό βίο της χώρας, που δεν συνδέεται απαραίτητα με την ηλικία κάθε πολιτικού προσώπου.
