Στις κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ για το ουκρανικό, την ομιλία του Τζ. Ντ. Βανς στη Διάσκεψη του Μονάχου, αλλά και την απάντηση της Ευρώπης σε όλα αυτά, αναφέρεται σε μακροσκελές κείμενό του ο υπουργός Υγείας Αδ. Γεωργιάδης.
Συγκεκριμένα, χαρακτηρίζει την ομιλία του Αμερικανού αντιπροέδρου «κυνική αλλά κοντά στην αλήθεια» και προσθέτει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες «τα έχουν χαμένα». «Όμως για αυτήν την κατάσταση που βρίσκεται η Ευρώπη ποιος έχει τελικά την ευθύνη; Ο πρόεδρος Τράμπ, ο Ίλον Μάσκ, ο αντιπρόεδρος Βανς ή μία διαδοχική σειρά λανθασμένων επιλογών των ηγεσιών της ΕΕ εδώ και πολλά χρόνια;», διερωτάται ο κ. Γεωργιάδης.
Αναφέρεται δε στη Γερμανία και τον εκβιασμό που δέχτηκε με το ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά και τη Γαλλία και τις πρόσφατες διαδηλώσεις για το ασφαλιστικό.
«Διαμαρτύρονται πολλοί στην ΕΕ για τις παρεμβάσεις του Ίλον Μάσκ στα πολιτικά πράγματα των xωρών και ορθά, αλλά έχουν διαμαρτυρεί άραγε οι ίδιοι για το γιατί φαίνεται ότι οι ΗΠΑ μοίραζαν χρήματα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ πχ σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες ή για την υποδοχή μεταναστών;», ρωτά ακόμη και προσθέτει: «Πιστεύω ότι τελικά η πολιτική Τραμπ όχι μόνον δεν είναι απειλή, αλλά ίσως να είναι και η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης».
Εξηγεί ακόμη ότι την πολεμική ρώμη, οι αρχαίοι Έλληνες την κληροδότησαν στη Ρώμη, αυτή στο Βυζάντιο και με τη σειρά του αυτό στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, οι οποίες έως και τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελούνταν από έθνη, που όταν έπρεπε να πολεμήσουν και έτοιμα ήταν και εξαιρετικά ικανά. «Όμως από τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά συνέβη μια συγκλονιστική μεταβολή. Τα Ευρωπαϊκά Κράτη, πιθανώς αηδιασμένα από τη μεγάλη φρίκη του πολέμου, σαν να παραιτήθηκαν συλλογικά από αυτό τους το χαρακτηριστικό. Σταδιακά σταμάτησαν να έχουν αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις και μετέφεραν όλη τους την αδράνεια στις ΗΠΑ, που για κάποιον μεταφυσικό λόγο θα έπρεπε για πάντα να είναι έτοιμες να μας προστατεύσουν από οποιαδήποτε στρατιωτική απειλή».
«Στα μάτια τόσο του προέδρου Τραμπ όσο και του προέδρου Πούτιν, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια Ένωση πλουσίων αλλά εντελώς αδύναμων Εθνών», γράφει ακόμη και καταλήγει: «Είναι σοκαριστικό πώς διαδοχικές ευρωπαϊκές ηγεσίες επέλεξαν, για να ζήσουν το τώρα, να καταστήσουν τα κράτη τους τόσο ανίσχυρα και επαναλαμβάνω, ευτυχώς, εμείς είμαστε η εξαίρεση. Η μεγαλύτερη υπηρεσία που οι ΗΠΑ μπορούν να προσφέρουν στην ΕΕ σήμερα είναι αυτή ακριβώς, να της δείξουν χωρίς καμμία ευγένεια σε ποιο υπέρτατο βαθμό αδυναμίας και ανυποληψίας έχει φθάσει και να την ξυπνήσουν πριν να είναι πολύ αργά».
