Απ’ την Αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού οι νεκροί ήταν πάντα ιεροί, ειδικά το χρονικό διάστημα που ήταν ακόμη άταφοι. Είναι αφενός το δέος απέναντι στο μυστήριο του θανάτου. Αφετέρου, ο σεβαστός στην ανημποριά. Ο άταφος νεκρός είναι ακόμη ανάμεσά μας ως φθαρτό σώμα, αλλά αδυνατεί να απαντήσει σε κατηγορίες που αφορούν τα έργα και τις ημέρες της ζώσας ύπαρξής του.
Φυσικά, αυτά είναι αδιάφορα για τα κακορίζικα ελληνικά σόσιαλ μίντια, δηλαδή για ένα μέρος της κοινωνίας. Μια λάβα μίσους, καταδίκης, ολοκληρωτικής απόρριψης, απεχθούς αισχρότητας, ξέσπασε με αφορμή τον θάνατο του Κώστα Σημίτη.
Ακροδεξιοί και λούμπεν αριστεροί (που σημαίνει όχι όλοι οι αριστεροί), όρισαν τον εκλιπόντα ως ολοκληρωτικό εχθρό τους, εξακοντίζοντας κατάρες! Μαζί τους στο τόξο της απόρριψης και κάποιοι πολιτικοί, όπως η πρόεδρος της Φωνής Λογικής, Αφροδίτη Λατινοπούλου.
Ανεπίγνωστη, έμπλεξε Ιμια, Οτσαλάν, Χρηματιστήριο, θρήσκευμα στις ταυτότητες, έργα Ολυμπιακών Αγώνων, τη ρήση του Κώστα Καραμανλή περί «αρχιερέα της διαπλοκής» και κατέληξε στο αποτρόπαιο: «Για τον Σημίτη 4ημερο πένθος έπρεπε να κηρύξει η Τουρκία, όχι εμείς».
Τον Μάιο του 2017 η κυβέρνηση Τσίπρα αποφάσισε την κηδεία δημοσία δαπάνη του πρώην πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τον οποίο ο Τσίπρας σε προεκλογική συγκέντρωση της Πάτρας αποκαλούσε «αποστάτη», για να πλήξει τον Κυριάκο ως «γιο του αποστάτη».
Παράλληλα, αποφάσισε κατά την κηδεία του θα αποδοθούν οι τιμές που προσήκουν σε εν ενεργεία πρωθυπουργό. Να τηρηθεί τετραήμερο δημόσιο πένθος από την ημέρα του θανάτου του. Και να αναρτηθούν μεσίστιες οι σημαίες των Δημοσίων Καταστημάτων της χώρας, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και των καταστημάτων των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και των Τραπεζών από την ημέρα θανάτου έως και την ημέρα της κηδείας.
Φυσικό είναι η Λατινοπούλου να μην είχε αντιδράσει τότε. Ανήκε άλλωστε στη ΝΔ. Όμως, δεν αντέδρασαν ούτε οι σημερινοί αγανακτισμένοι «αριστεροί» ή τα ορφανά του Κασιδιάρη.
Η πάνω και κάτω πλατεία ενώθηκε ξανά, και εκφράζει την αγανάκτησή της, επειδή θα ισχύσουν οι ίδιες διαδικασίες για τον Σημίτη. Τότε έγινε δεκτή η τιμή στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, επειδή το απαιτούσε το πρωτόκολλο.
Τώρα δεν είναι το πρωτόκολλο που το επιβάλλει. Είναι οι τιμές που αποδίδει ο προδότης της Δεξιάς Κυριάκος, στον αρχηγό του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ από το οποίο εμπνέεται!
Στις χυδαίες δηλώσεις της Λατινοπούλου αντέδρασε μόνο ο Άδωνις Γεωργιάδης. Τις χαρακτήρισε «φρικώδεις», καθώς όπως είπε απέχουν από ό,τι συγκροτεί πολιτισμικά την Ελλάδα. Συμπλήρωσε ότι «δεν μπορείς να βγαίνεις και να λες προδότη έναν άνθρωπο που δεν έχει μπει ακόμα στον τάφο».
«Δεν ξέραμε να περιμένουμε μέχρι τα 40» ήταν η προπετής και ασεβής, για να μην χρησιμοποιήσουμε βαρύτερη λέξη, απάντηση της κυρίας που θέλει με τέτοιο πολιτικό ήθος, να αποτελέσει θεσμικό πρόσωπο και να «κοσμήσει» με την παρουσία της και την ελληνική Βουλή.
Τη μοναχική αντίδραση του Άδωνη επεσήμανε η Άννα Διαμαντοπούλου, αφήνοντας αιχμές και για τον χώρο της, χωρίς να εξαιρεί τον εαυτό της! Έγραψε: «Μόνο ο Άδωνις Γεωργιάδης καταχέρισε τη Λατινοπούλου (αρχηγό κόμματος) για όσα χυδαία είπε για Κ. Σημίτη. Όλοι εμείς αφ’ υψηλού…».
Για το έργο του Σημίτη γράφτηκαν αυτές τις ημέρες εκατοντάδες κείμενα, μεταξύ των οποίων και του γράφοντος. Δεν θα επανέλθουμε. Άμα την κηδεία του, ο νεκρός παραδίδεται πλέον στην κρίση της Ιστορίας. Και κατά την ταπεινή μας γνώμη, η σούμα από το ζύγισμα των έργων του θα είναι θετικότατη.
Ίσως, αυτό είναι που τους πονάει. Νίκησε τους πάντες, πολιτικούς και εσωκομματικούς αντιπάλους, ενώ δεν λιποψύχησε στη σφοδρή αντίδραση της μεσαιωνικής Ελλάδας όλων των αποχρώσεων.
Έσωσε δε και την τιμή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, όταν ως προεδρεύων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το 2003 (μαζί με τους Σιράκ και Σρέντερ) αντιτάχθηκε στην εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ (αυτός που είχε ευχαριστήσει τους Αμερικάνους όταν συνέβαλαν να αποφύγουμε τον πόλεμο).
Κυρίως όμως παρέδωσε έργο απτό, μετρήσιμο και οφθαλμοφανές. Τόσο οφθαλμοφανές που δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Και μην μπορώντας να το παρακάμψουν, το αλλοιώνουν μεταμορφωμένοι σε χορό ιερεμιάδων για την «καταστροφή» που έφερε στον τόπο ο Σημίτης.
