Του Γιάννη Σιδέρη
«Η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας», αλλά και το αντιτιθέμενο «Στην πολιτική, ηθική δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα» - Λένιν
Βέβαια όσο και να έχει συκοφαντηθεί η ηγεσία της Οκτωβριανής επανάστασης (εντάξει, περισσότερο με πραξικόπημα έμοιαζε) δεν παύει να ήταν μια γενιά ψυχωμένων φιλοσόφων – επαναστατών, όπως σπαρακτικά τους έχει περιγράψει ο Άρθουρ Καίσλερ στο βιβλίο του «Το Μηδέν και το 'Απειρο».
Τα σύγχρονα αποδέλοιπά τους εν Ελλάδι, ήταν καρικατούρες αυτών, και βασίστηκαν να κυβερνήσουν σε ένα «ηθικό πλεονέκτημα» που άλλες γενιές με αίμα δημιούργησαν, και οι νυν το χρησιμοποίησαν με μικροπολιτική σκοπιμότητα.
Ανοίγει η καταπακτή και αρχίζουν να αναδύονται τα δύσοσμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώην εισαγγελέας Διαφθοράς Ελένη Ράικου, καταθέτοντας στην Προανακριτική, είπε πράματα και θάματα: Ότι ίδιος ο Παπαγγελόπουλος αποκαλούσε τον εαυτό του Ρασπούτιν, ότι δημοσιογράφος την ρωτούσε αν υπάρχουν στοιχεία για συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, και παρότι η ίδια είπε ότι δεν υπάρχουν η δημοσιογράφος… τη διαβεβαίωνε ότι υπάρχουν!
Στην συνέχεια της τηλεφώνησε και ο Παπαγγελόπουλος και τη ρωτούσε τα ίδια! Εν καιρώ η δημοσιογράφος επανήλθε με την απορία «για Βενιζέλο και Πικραμμένο δεν βγαίνει κάτι;», ενώ άρχισε -κατά την Ράικου πάντα - να την ρωτά για off shore Παναγιωτάκη και Βενιζέλου!
(Εδώ να πούμε ότι η στήλη δεν «ποινικοποιεί» την συμπεριφορά της δημοσιογράφου και κάθε δημοσιογράφου όταν ρωτάει - και δεν το λέμε αυτό από συντεχνιακή αλληλεγγύη. Όταν ο δημοσιογράφος εμπιστεύεται μια πηγή του, και αυτή του προσφέρει την προοπτική μιας συνταρακτικής είδησης που θα γράψει ιστορία, η άψη της επικείμενης αποκάλυψης είναι καθοριστική για την εμμονή του). Σημασία έχει η πηγή της είδησης και η σκοπιμότητά της.
Κατά την κα Ράικου μετά την «παρέμβαση» της δημοσιογράφου ακολούθησε ο κ. Παπαγγελόπουλος που της ζήτησε το λόγο γιατί δεν έστειλε τη δικογραφία στη Βουλή. Αφού δεν είχε στοιχεία του απάντησε «εγώ δεν είμαι της σχολής αυτής» και ο ίδιος ανταπάντησε «κάτσε και θα δεις», με αποτέλεσμα η ίδια να αισθανθεί όπως είπε ότι εκβιάζεται! Παράλληλα ενεπλάκη και άλλος δημοσιογράφος για να την «ενημερώσει» ότι κατηγορείται για απόκρυψη στοιχείων (αυτός που το ήξερε; ).
Το πλέον σημαντικό όμως από όσα είπε η κα Ράικου, είναι ότι αισθάνθηκε πως είχε να κάνει «με συμβόλαιο θανάτου», και ότι μπροστά σε όσα έχε κάνει ο Παπαγγελόπουλος σε αυτή την επιτροπή θα ακουστεί «μόνο το 1%»!
Δεν υπεισερχόμαστε στην ουσία της υπόθεσης εφόσον δεν ολοκληρωθεί, και δεν υιοθετούμε οτιδήποτε. Όμως οι ενδείξεις προεικάζουν ότι το κουβάρι πουΒ αρχίζει να ξετυλίγεται θα αποκαλύψει πολλά για την αήθεια της εξουσίας την εποχή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ο γράφων θα ήταν ο τελευταίος που θα υποστήριζε ότι οι προηγούμενοι ήταν αθώες περιστερές, και ότι μόνη της έννοια ήταν να… θυσιάζονταν για το «κοινό καλό». Πάντα στους επιβήτορες της εξουσίας ενυπήρχε - και συνυπήρχε - η στόχευση του εκλογικού ψηφοθηρικού οφέλους ομού μετά της προσωπικής ευωχίας (ας πούμε το εύκολο παράδειγμα, Άκης).
Δεν έχει εντοπισθεί στη μεταπολιτευτική ιστορία μας, μεθόδευση παγίδευσης σύνολης της αντιπολίτευσης (διά των πλέον επιφανών στελεχών της) σε μια πλεκτάνη προκειμένου να απαξιωθεί δι’ αυτών, όχι μόνο η συγκεκριμένη αντιπολίτευση, αλλά μια ολόκληρη πολιτική εποχή, προκειμένου να σβηστούν στην συνείδηση της κοινής γνώμης τα όποια επιτεύγματά της, και να απομείνει ως ίζημα η καταφρόνια,και στις στάχτες της να στηθεί ένα νέο πολιτικό καθεστώς. Θεωρήθηκε εύκολο επειδή εκπεμπόνταν από τους κληρονόμους κάποιου, πάλαι ποτέ, «ηθικού πλεονεκτήματος»
Παλαιότερα πιστεύαμε ότι η δημοσιοποίηση της υπόθεσης Novartis θα ήταν το κύκνειο άσμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ότι αξιοποίησαν τη λαϊκή εντολή κατά παράβαση και επ’ ωφελεία τους. Όμως αυτό θα συνέβαινε σε νορμάλ εποχές, όταν η χώρα και ο γεωπολιτικός περίγυρος θα βρισκόταν σε κανονικότητα, και τα φώτα της επικαιρότητας θα εστίαζαν μόνο στη Novartis.
Όμως ο Ερντογάν και η Λιβύη, ο Τραμπ και το Ιράν, ο Χάφταρ και ο Σάρατζ, ή το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου, στρέφουν δικαιολογημένα τα φώτα της δημοσιότητας αλλού. Και η μεθόδευση της Novartis ενδέχεται να περάσει στα ψιλά.
Λογικό μεν, αλλά θα είναι ήττα για τη χώρα. Η συγκεκριμένη υπόθεση θα μπορούσε να γίνει «καθαρτήρια πυρά» της πολιτικής ζωής. Όσοι εμπλέκονταν - αν εμπλέκονταν – να αποδοθούν στην εθνική απαξίωση, και η πολιτική ζωή να αποκαθαρθεί. Το ίδιο οι κατήγοροί τους . Λόγω συγκυρίας ίσως να μην τύχει της προσοχής που αξίζει. Αν συμβεί, θα είναι ήττα για τη χώρα.
Διαβάστε ακόμα:
- Ελ. Ράικου: «Ο Δ. Παπαγγελόπουλος αποκαλούσε τον εαυτό του Ρασπούτιν»
