Σάρκα και οστά λαμβάνουν πλέον οι... ψίθυροι κατά του ανασχηματισμού στον ΣΥΡΙΖΑ με τους 53+ να υποστηρίζουν ότι η «μεταγραφή» δύο στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι λάθος και ότι τουλάχιστον θα έπρεπε να έχει συζητηθεί στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος.
Τη δυσφορία που υπάρχει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ από την υπουργοποίηση του Θάνου Μωραίτη και του Άγγελου Τόλκα, φέρνει στο φως άρθρο του Παύλου Κλαυδιανού το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εποχή και το site Commonality, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ανασχηματισμός που προκαλεί ερωτήματα». Ο Π. Κλαυδιανός υπήρξε μέλος της επιτροπής προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ενώ η ιστοσελίδα Commonality είναι το βήμα των 53+ στο Διαδίκτυο.
Στο άρθρο του αναφέρει ότι η υπουργοποίηση δύο κεντρικών στελεχών τού ΠΑΣΟΚ δημιουργεί σειρά ερωτημάτων, καθώς έως λίγους μήνες πριν είχαν υπεύθυνες θέσεις στο ΚΙΝΑΛ και δεν μοιάζει με όλες τις προηγούμενες χαρακτηρίζοντας μάλιστα τη συγκεκριμένη επιλογή ως «το λιγότερο λάθος» που δίνει έδαφος στην υπονόμευση της κυβέρνησης.
Κλείνοντας το άρθρο του ο Π. Κλαυδιανός αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ο ανασχηματισμός σε μια κυβέρνηση είναι ευθύνη του πρωθυπουργού αλλά γίνεται μέσα σ΄ ένα πλαίσιο και εξυπηρετεί στόχους, οι οποίοι είναι συλλογικά ορισμένοι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό ίσχυε ακόμα περισσότερο, διότι τα πρόσωπα που επιλέχτηκαν σηματοδοτούσαν σειρά πραγμάτων που χρειάζονταν συζήτηση κάτι που έπρεπε να γίνει στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, την παραμονή του ανασχηματισμού.
Αναλυτικά το άρθρο του Π. Κλαυδιανού αναφέρει τα εξής:
«Ανασχηματισμός που προκαλεί ερωτήματα
Η αίσθηση που είχε διαμορφωθεί έως την Παρασκευή το πρωί σχετικά με τον επικείμενο μικρό ανασχηματισμό, ήταν ότι, ως συμπληρωματικός, θα είναι ρουτίνας, με εύλογες κινήσεις-τοποθετήσεις. Γι΄ αυτό και πέρασε αρκετός χρόνος απ΄ όταν προέκυψε η ανάγκη να συμπληρωθούν – ή και να μην πληρωθούν, λίγη φειδώ σε υπουργικές θέσεις δεν θα έβλαπτε– οι κενές θέσεις. Όμως, τελικά, δεν ήταν καθόλου έτσι. Ο ανασχηματισμός έχει πίσω του ολόκληρο σκεπτικό και στόχους, που εμπλέκονται με μια συζήτηση που έχει ανοίξει στον ΣΥΡΙΖΑ για τις συμμαχίες του και τον τρόπο υλοποίησής τους.
Η υπουργοποίηση δύο κεντρικών στελεχών τού ΠΑΣΟΚ δημιουργεί σειρά ερωτημάτων, καθώς έως λίγους μήνες πριν είχαν υπεύθυνες θέσεις στο ΚΙΝΑΛ και δεν μοιάζει με όλες τις προηγούμενες, κατ΄ αρχάς ως προς αυτό. Ως ενεργά στελέχη με τοποθετήσεις τους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, δίνουν τώρα μοναδική τροφή στον αντικυβερνητικό Τύπο για το αγαπημένο του έργο φθοράς της κυβέρνησης. Σε μια στιγμή που δημιουργείται θετικό ρεύμα προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ στον ανένταχτο κόσμο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, το οποίο η αντιπολίτευση προσπαθεί να ανακόψει δια της διαβολής ότι «το δέλεαρ είναι οι υπουργικές θέσεις», είναι το λιγότερο λάθος να επιλέγονται δύο στελέχη εκ του ΚΙΝΑΛ και να δίνουν έδαφος στην υπονόμευση.
Δύο διαφορετικές προσεγγίσεις
Αλλά το ουσιαστικό ζήτημα που προκύπτει, για το οποίο ως φαίνεται υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, είναι πώς θα συνεχισθεί η προσέγγιση με την κόσμο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς: Θα συνεχιστεί το μοντέλο του Μεγάρου Μουσικής, δηλαδή του διαλόγου με ευρεία συμμετοχή για συγκεκριμένα θέματα ή θα επιδιωχθεί προσέγγιση μέσω αξιοποίησης στελεχών σε υπουργικές και άλλες θέσεις; Είναι ένας τρόπος που δεν προσιδιάζει σε μια συγκεκριμένη αντίληψη και πρακτική για τις συμμαχίες στη βάση προγραμματικών συμφωνιών, ακόμα και με πρόσωπα. Ο οποίος επιπλέον, ενδεχομένως, απογοητεύει, δεν ενθαρρύνει.
Με την ευκαιρία, πρέπει να παρατηρηθεί ότι η όλη εργασία της πραγματοποίησης συμμαχιών και προσέγγισης της Κεντροαριστεράς, καθώς είναι πολύ απαιτητική και χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς, θα ήταν σωστό να σχεδιάζεται και παρακολουθείται από υπεύθυνη ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι να γίνεται ευκαιριακά και αποσπασματικά. Και, κυρίως , ότι αυτό είναι δουλειά του κόμματος και όχι της κυβέρνησης, ακόμα και όταν αξιοποιείται η εμπειρία και η γνώση της.
Με το βλέμμα και στην αριστερά
Υπάρχει, όμως, κι ένα ακόμα ζήτημα. Το κύρος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του, υποδεικνύει ότι δεν πρέπει το ενδιαφέρον να είναι μονοσήμαντο προς την Κεντροαριστερά. Υπάρχει και η Αριστερά, την οποία μπορεί να τη συναντήσει κανείς με πολλές μορφές – διανοούμενοι, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, συνδικαλιστές, ανένταχτοι αριστεροί και αριστερές… Υπάρχει πολιτική και γι΄ αυτή την πλευρά; Υπάρχει σχέδιο προσέγγισης με όλο αυτό το δυναμικό; Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει καθυστέρηση εδώ.
Ο ανασχηματισμός σε μια κυβέρνηση είναι ευθύνη του πρωθυπουργού. Είναι αλήθεια αυτό, όπως είναι και το ότι ένας ανασχηματισμός γίνεται μέσα σ΄ ένα πλαίσιο και εξυπηρετεί στόχους, οι οποίοι είναι συλλογικά ορισμένοι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό ίσχυε ακόμα περισσότερο, διότι τα πρόσωπα που επιλέχτηκαν σηματοδοτούσαν σειρά πραγμάτων που χρειάζονταν συζήτηση. Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, την παραμονή του ανασχηματισμού, ήταν δυνατόν να γίνει αυτό».
