Το όνομα είναι γνωστό αλλά όχι και τρανταχτό. Παρόλα αυτά δημιούργησε έντονες αντιδράσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως γατί νιώθουν ότι ξεχύλισε το ποτήρι.
Αφορά την προσχώρηση του Συμεών Κεδίκογλου, πρώην βουλευτή και υφυπουργού του ΠΑΣΟΚ, την οποία κομματικοί και βουλευτές υποδέχτηκαν με δυσθυμία, η οποία δύσκολα κρυβόταν.
Παρότι απέφευγαν να δημοσιοποιήσουν τη δυσαρέσκεια τους, σε συνομιλίες τους - και - με δημοσιογράφους καταφέρονταν κατά του νειοεισελθόντος, που αφού δεν εξελέγη, δια της επιφοιτήσεως ανακάλυψε ότι: «φορέας σήμερα της της δημοκρατικής παράταξης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, και φυσικός επικεφαλής και εκφραστής ο Αλέξης Τσίπρας».
Αρκετοί κατ΄ ιδίαν του καταλόγιζαν έλλειψη αξιοπρέπειας, ενθυμούμενοι τους φιλιππικούς που είχε εκστομίσει κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του Προέδρου του. Τους εκπροσώπησε ωστόσο δημοσίως η φιλική «Εφημερίδα των Συντακτών», η οποία και τον καλωσόρισε με… δηκτική τυμπανοκρουσία: «Καλώς ήλθατε κ. πρώην υφυπουργέ των διαθεσιμοτήτων - απολύσεων, και της Τράπεζας των Θεμάτων. Οι λωτοφάγοι σας χαιρετούν και όλα περασμένα – ξεχασμένα». Φυσικά όλοι κατήγγειλαν τον Κεδίκογλου που εισχώρησε. Καμία προσωπική αναφορά δεν υπήρξε για τον Τσίπρα που τον δέχτηκε.
Ο Κεδίκογλου ήταν όντως μια σεμνή και χαμηλόφωνη παρουσία κατά την θητεία του στην πολιτική, αλλά είχε εκτεθεί σε αντισυριζαϊκές καταγγελίες, όσο ήταν στο ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι ο μόνος φυσικά. Ακολούθησε τα ένδοξα βήματα των υπολοίπων όπως οι Ραγκούσης, ο Τόλκας, ο Μωραΐτης κ.α.
Τουλάχιστον οι Συριζαίοι - Πασόκοι της «πρώτης γενιάς», που προσέτρεξαν στον ΣΥΡΙΖΑ αμέσως όταν αντελήφθησαν την κατάρρευση (Pasokification), δεν πρόλαβαν να εκτεθούν με δημόσιες επιθετικές κορώνες.
Οσοι καθυστέρησαν, δεν ασκούσαν σκληρή κριτική μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη. Επιτίθεντο και στους συντρόφους τους που έτρεξαν να διασωθούν στην καινούρια στέγη. Όπως ο Γιάννης Ραγκούσης, ας πούμε, που έλεγε εν έτει 2017 ότι είναι ανήθικοι και κατάπτυστοι όσοι πήγαν από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας μια ευτελή επιλογή (την οποία έκανε και ο ίδιος).
Παρόμοια, αλλά πιο κόσμια, έγραφε ο Κεδίκογλου για τον Γραμματέα της ΔΗΜΑΡ Θ. Θεοχαρόπουλο, που άφησε το ΚΙΝΑΛ για να βρει προσοδοφόρο καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ, και τώρα θα τον αποκαλεί «σύντροφο»: «Φαίνεται πως ο κ. Θεοχαρόπουλος έχει μια απαράμιλλη ικανότητα πολιτικής επιβίωσης και εξασφάλισης (προσωπικών του) συμφερόντων», έγραφε. Τώρα προφανώς ακολούθησε και ο ίδιος τον δρόμο εξασφάλισης προσωπικών του συμφερόντων.
Η αντίδραση των «γηγενών» κομματικών («Ομπρέλα» που περιλαμβάνει και τους 53) στον εκπασοκισμό, είναι εσωτερικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αφορά την «ριζοσπαστική» πολιτική φυσιογνωμία του, και τις αλλοιώσεις που βλέπουν να συμβαίνουν σταδιακά, ως θυσιαστικό αντίτιμο της επανάκαμψης στην εξουσία.
Υπάρχει όμως ένα αντικειμενικό πρόβλημα: Είναι λογικό αφού αποβλέπει σε διεύρυνση να απευθύνεται στον χώρο το πρώην ΠΑΣΟΚ. Όμως δεν το κάνει με όρους μαζικότητας απευθυνόμενος στη λαϊκή του βάση. Προφανώς η δημοσκοπική στασιμότητα καταδεικνύει ότι από εκεί ό,τι ήταν να πάρει το πήρε.
Τώρα επιχειρεί τη διεύρυνση με προσέγγιση πολιτικών και συνδικαλιστικών στελεχών του. Μόνο που η πλειοψηφία των ενεργών στελεχών εξακολουθεί να πρόσκειται στο ΚΙΝΑΛ και προς άγραν του ΣΥΡΙΖΑ έχουν παραμείνει κάποια πρώην στελέχη και η παρωχημένη συνδικαλιστική «αριστοκρατία» του δημόσιου και «κοινωνικοποιημένου» τομέα, που κάποτε ελέω ΠΑΣΟΚ συνδιοικούσε τις δημόσιες επιχειρήσεις.
Περιορίζεται σε υποδοχή «επωνύμων» αλλά δευτερεύουσας εμβέλειας στελεχών, τα οποία ποτέ δεν αποτέλεσαν αυτό που στη δημοσιογραφική γλώσσα αποκαλείται «πρωτοκλασάτα» (πλην Τζουμάκα αλλά αυτά είναι ιστορίες για ασπρομάλληδες, δυο γενιές πριν).
Μια τέτοια διεύρυνση είναι πλασματική και στέκεται στο κενό. Δεν δημιουργεί δεσμούς με την κοινωνία. Αυτή την πηγαία σύνδεση με την κοινωνία την είχαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ως κόμματα που εξέφραζαν παρατάξεις, κάτι που δεν έχει κατορθώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αποτυπώθηκε άλλωστε εναργώς κατά τις εκλογές για την Τ.Α. όπου οι αμιγείς υποψήφιοί του αρκέστηκαν σε μονοψήφια ποσοστά!
Τελικά εκείνο που κατορθώνει με τέτοιες κινήσεις ο Αλέξης, χωρίς να είναι σίγουρο το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, είναι να αυξάνει τη δυσαρέσκεια των κομματικών και τη διεύρυνση του χάσματος. Ενίοτε τροφοδοτεί και την απελπισία του σαρκασμού.
Όπως ειρωνεύτηκε κάποιος βουλευτής για να δείξει την συγκυριακότητα και τυχαιότητα των εισδοχών, όταν τον ρωτήσαμε ποιοι άλλοι έχουν σειρά, μας απάντησε: «Περίμενε. Ακόμα είμαστε στο "Κ" (Κεδίκογλου). Έχουμε δρόμο ως το Ωμέγα».
