Του Γιώργου Φιντικάκη
Ένα από τα επιτεύγματα αυτής της κυβέρνησης είναι πως όχι μόνο έχει εφεύρει από μια δικαιολογία για κάθε αθέτηση προεκλογικής της υπόσχεσης, αλλά και ότι για κάθε παράλειψη ή γκάφα της, δεν φταίει ποτέ η ίδια αλλά πάντα κάποιοι άλλοι.
Το είδαμε με τις πυρκαγιές του καλοκαιριού, με την πετρελαιοκηλίδα στο Σαρωνικό, το βλέπουμε ξανά με την τραγωδία στη Μάνδρα. Με θεωρίες συνωμοσίας περί εμπρησμών έντυσε τον περασμένο Αύγουστο ο κ. Τόσκας την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να αποτρέψει τις πυρκαγιές. Με μισόλογα για την ολιγωρία του να ειδοποιηθεί έγκαιρα το αντιρρυπαντικό σκάφος, αποποιήθηκε τον Σεπτέμβριο ο κ. Κουρουμπλής τις ευθύνες του για την πετρελαιοκηλίδα του Σαρωνικού. Με τη φράση "διαχρονικές ευθύνες" επιχειρούν η κα Δούρου και η κυβέρνηση να επιμερίσουν τις παραλείψεις μέχρι να χαθούν τα ίχνη τους στα βάθη του χρόνου.
Κοινός παρονομαστής σε όλες τις φυσικές καταστροφές που συνέβησαν επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ότι καμιά τους δεν έχει ονοματεπώνυμο. Κατά συνέπεια κανείς δεν αισθάνθηκε ότι οφείλει να παραιτηθεί, ούτε και ο κ. Τσίπρας έβγαλε ποτέ κόκκινη ή έστω κίτρινη κάρτα σε κάποιον υπουργό του ή στέλεχος του μηχανισμού.
Καμία ευθύνη δεν έχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και για τις προεκλογικές υποσχέσεις που στην πορεία ξέχασε. Τα πάντα επιτρέπονται, από επιβολή φόρων και περικοπές συντάξεων, έως πλειστηριασμοί, αποκοπές ρεύματος ή επιβολή νέων διοδίων, με τη γνωστή δικαιολογία "αυτά που κάνω δεν θέλω να τα κάνω αλλά δεν μπορώ διαφορετικά".
Το "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" και όσων υπόσχονταν κάποτε σεισάχθεια στα χρέη, μετατράπηκε στην "ανάγκη να προχωρήσουν επειγόντως οι πλειστηριασμοί για τους στρατηγικούς κακοπληρωτές", όπως είπε προχθές ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Δημήτρης Παπαδημούλης. Το "κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα" του κ. Τσίπρα, έγινε "κυνηγητό στους κατ' επάγγελμα μπαταξήδες" (Σταθάκης), τους οποίους πολλαπλασίασε ο ΣΥΡΙΖΑ με την προεκλογική του συνθηματολογία.
Και ερχόμαστε στο καυτό πολιτικά θέμα των διοδίων. Κάποτε ο κ. Τσίπρας έλεγε "αυτός ο κόσμος που αντιστέκεται στα διόδια, αύριο θα αντιστέκεται και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής". Ενδιαφέρον θα είχε να ακούσουμε τι λέει σήμερα, μετά την προχθεσινή προκήρυξη από το ΤΑΙΠΕΔ του διαγωνισμού παραχώρησης σε ιδιώτες της Εγνατίας Οδού, που μαζί με τους πλευρικούς της άξονες θα διαθέτει συνολικά 38 σταθμούς διοδίων, εκ των οποίων οι 30 καινούργιοι. Στο σχετικό κείμενο διαβάζουμε ότι μέχρι να σχεδιασθεί και εφαρμοσθεί το αναλογικό-δορυφορικό σύστημα είσπραξης των διοδίων που εξετάζει ο υπουργός Υποδομών Χρ. Σπίρτζης, (πληρωμή βάσει των χιλιομέτρων που διανύει ο οδηγός), στην Εγνατία μαζί με τους πλευρικούς της άξονες, θα τοποθετηθούν και θα λειτουργήσουν συνολικά 38 συμβατικοί σταθμοί διοδίων. Ακριβώς δηλαδή όσους προέβλεπε η υπουργική απόφαση που είχε υπογράψει ο κ. Σπίρτζης τον περασμένο Μάιο, προκαλώντας τότε θύελλα αντιδράσεων στους βουλευτες του ΣΥΡΙΖΑ που εκλέγονται στους νομούς απ' όπου διέρχεται ο αυτοκινητόδρομος.
Εδώ τα πράγματα σε επίπεδο δικαιολογιών για την αθέτηση των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολα. Ναι μεν ο κ. Σπίρτζης επιμένει να δηλώνει με κάθε ευκαιρία πως προχωρά διαγωνισμός για την εφαρμογή αναλογικών διοδίων σε όλους σχεδόν τους αυτοκινητοδρόμους της χώρας, πως θα είναι έτοιμος μέσα στο 2018, και πως αυτό μάλιστα θα εφαρμοστεί κατά προτεραιότητα από την Εγνατία Οδό. Αλλά οι γνωρίζοντες, όπως και η αγορά των κατασκευών, εξηγούν ότι ο κ. Σπίρτζης επιχειρεί απλά να ρίξει στάχτη στα μάτια των τοπικών κοινωνιών, του κινήματος "Δεν Πληρώνω" και των εργαζομένων της Εγνατίας που αντιτίθενται στην ιδιωτικοποιήση. Διότι το νέο αναλογικό σύστημα είναι τόσο σύνθετο έργο, ώστε χρειάζεται τουλάχιστον μια… τριετία μέχρις ότου σχεδιαστεί, τοποθετηθεί και εφαρμοσθεί, και μάλιστα ταυτόχρονα σε όλους τους αυτοκινητοδρόμους της χώρας, όχι μόνο στην Εγνατία. Εως τότε λοιπόν, ο βορειοελλαδίτικος άξονας, ο μόνος που δεν διαθέτει στην ουσία διόδια, και η συντήρησή του πληρώνεται απευθείας από τον κρατικό Πρυπολογισμό, θα γεμίσει και θα λειτουργεί με συνολικά 38 σταθμούς.
Που θέλουμε να καταλήξουμε; Ότι οι δικαιολογίες είναι καλές, όσο δεν υπάρχουν τα γεγονότα. Όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού (των πρώτων πλειστηριασμών, της πληρωμής νέων φόρων, διοδίων, κ.ο.κ.), τότε οι δικαιολογίες καταρρέουν. Τότε οι ψεύτικες υποσχέσεις ξεσκεπάζονται, και η προσπάθεια παραπλάνησης αποκτά ονοματεπώνυμο.
Όπως ακριβώς ονοματεπώνυμα έχουν και οι ευθύνες για την ανεπάρκεια απέναντι στις φυσικές καταστροφές. Του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Τόσκα για τις πυρκαγιές του Αυγούστου, του υπουργού Ναυτιλίας Παναγιώτη Κουρουμπλή για την οικολογική καταστροφή στο Σαρωνικό, της Περιφερειάρχου Αττικής Ρένας Δούρου για την ολιγωρία στην εφαρμογή αντιπλημμυρικών έργων στη Μάνδρα.
Όσο οι εμπρηστές ευθύνονται για τις πυρκαγιές, άλλο τόσο και περισσότερο ευθύνεται ο κ. Τσόκας για τον εντοπισμό τους. Και όσο το Δασαρχείο έχει την ευθύνη που κρατούσε τόσο καιρό στα συρτάρια του τη μελέτη για τα αντιπλημμυρικά της Μάνδρας, άλλο τόσο και περισσότερο ευθύνεται η κα Δούρου που δεν βρήκε τρόπο να ξεπεράσει το εμπόδιο. Διαφορετικά, αν έχει πράγματι τόση εξουσία ο δασάρχης, ας παραιτηθεί η κα Δούρου και ας δώσει τη θέση της σε αυτόν.
