Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εκφώνησε επικήδειο στον Κώστα Σημίτη μόνο από θεσμική υποχρέωση απέναντι σε έναν εκλεγμένο δύο φορές πρωθυπουργό της χώρας. Τα λόγια, που επέλεξε να πει, αποτελούν απόδειξη, ότι ο Κώστας Σημίτης μπορεί να ήταν ένας πολιτικός αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας, ωστόσο, σε επίπεδο πολιτικών χαρακτηριστικών, υπάρχουν κοινές αναφορές για όσους παρατηρήσουν προσεχτικά.
Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας και ο στόχος σύγκλισής της με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, η μεθοδικότητα στη διακυβέρνηση, η επιδίωξη του απτού αποτελέσματος στην εφαρμογή πολιτικών, η υλοποίηση των δεσμεύσεων, που εξαγγέλλονται, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά αυτά, που πρόταξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τα οποία αποτελούν κοινή συνισταμένη με τις πολιτικές επιδιώξεις του σημερινού πρωθυπουργού.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει, άλλωστε, «προσαρμόσει» στις πολιτικές επιταγές του σήμερα, ως στρατηγική της δικής του κυβέρνησης, ένα βασικό «σύνθημα» της εποχής Σημίτη, όταν μίλησε πριν από τις εκλογές του 2023 για τον «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό», παραπέμποντας πολλούς στον «εκσυγχρονισμό» της κυβέρνηση Σημίτη. Τυχαίο δεν είναι ούτε ότι με τη σημερινή κυβέρνηση συμπορεύονται πρόσωπα κομβικά των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη, όπως ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ή και ο Γιώργος Φλωρίδης, όπως και σειρά στελεχών της εποχής εκείνης.
Γι’ αυτό τον λόγο, άλλωστε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε σε τρεις παρακαταθήκες της πρωθυπουργίας Σημίτη, στοιχειοθετώντας την «αταλάντευτη πίστη του στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό», τον τρόπο διακυβέρνησης «με πρωταγωνιστή το περίφημο μπλοκάκι, όπου κατέγραφε μεθοδικά τις προτεραιότητες που έπρεπε να γίνουν πράξη, μια απόδειξη της σημασίας του σχεδιασμού και του ελέγχου που πρέπει κάθε ηγέτης να δείχνει», όπως είπε, αλλά και αναδεικνύοντας ένα προσωπικό του χαρακτηριστικό, «την ιδιότητα του πολιτικού που δίπλα στα καθήκοντά του έβρισκε χρόνο να διαβάζει, να ακούει μουσική, να παρακολουθεί θέατρο, και του ανθρώπου που αγάπησε αληθινά, εκ του ρόλου του ως συζύγου και αγνού πατέρα».
Ο πρωθυπουργός επέμεινε σε δύο ορόσημα της πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη, λέγοντας, μάλιστα, ότι σε αυτά συναντήθηκαν και οι παρατάξεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ και την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αφήνοντας για τον ιστορικό του μέλλοντος τις αστοχίες της διακυβέρνησής του.
Μια ξεχωριστή σημασία για το μέλλον ίσως έχει η επίκληση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη της άποψης, που ο Κώστας Σημίτης είχε διατυπώσει για την ουσία και τον στόχο κάθε κυβέρνησης. Η κυβέρνηση υπάρχει όχι για να διαιωνίζει η ίδια την εξουσία της, αλλά για να διαμορφώνει μια καλύτερη κοινωνία, επιδιώκοντας συναίνεση και βαδίζοντας συχνά κόντρα στο ρεύμα ήταν η αποστροφή του πρώην πρωθυπουργού, με την οποία, όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μητσοτάκης «πολύ δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς» σημειώνοντας ότι «αποστολή της πολιτικής είναι η συνεχής βελτίωση της ζωής των πολιτών».
Ο πρωθυπουργός έκανε, μάλιστα, ιδιαίτερη αναφορά σε δύο προσωπικά χαρακτηριστικά του Κώστα Σημίτη, τον τρόπο, που αποχώρησε από την πολιτική ζωή, μιλώντας για «διακριτική απλότητα […] με έναν τρόπο αθόρυβο αλλά ηχηρό, μια εξαίρεση στον πολύβουο κόσμο των συνθημάτων των ακραίων πολιτικών αντιπαραθέσεων» προσδίδοντας, μάλιστα, επίλογο με νόημα, όπως είπε, στην αποχώρησή του και προτάσσοντας, ταυτόχρονα, τον τρόπο συμπεριφοράς του, επισημαίνοντας ότι «δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να μεταλλαχθεί και να γίνει αρεστός».
Οι πολιτικές αναφορές στον Κώστα Σημίτη και τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής του διαδρομής, έρχονται τη στιγμή, που ο πολιτικός κόσμος της χώρας βρίσκεται εν αναμονή της πρότασης του πρωθυπουργού για το πρόσωπο, που θα βρεθεί στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, την Προεδρία της Δημοκρατίας. Με την αναζήτηση της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης να είναι το κυρίαρχο ζητούμενο και την άσκηση ισορροπίας να επικεντρώνεται στο πώς θα διασφαλιστεί παράλληλα η εσωκομματική συνοχή της Νέας Δημοκρατίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμένεται από τις 15 Ιανουαρίου και μετά να ανακοινώσει την απόφασή του.
Στην επιλογή θα βαρύνουν και τα μαθηματικά, καθώς θα πρέπει να πρόκειται για ένα πρόσωπο, που να μπορεί να απευθυνθεί αν όχι στο σύνολο του πολιτικού κόσμου, τουλάχιστον στους 31 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι μαζί με τους 156 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν διευρυμένη πλειοψηφία για την εκλογή του από τη Βουλή.
