«Το άρχειν ήδιστον» αλλά και «το διοικείν εστί προβλέπειν». Και ως εκ τούτου η αστοχία του δημάρχου Αθηναίων που δεν πρόλαβε τον συνωστισμό στην Ομόνοια θα καταγραφεί στο βιογραφικό του. Οπωσδήποτε θα καταγραφεί και η συγγνώμη, κάτι που σπανίζει στη δημόσια ζωή.
Ωστόσο, η συμβολικότητα του γεγονότος της συνάθροισης είναι μεγάλη και ακυρώνει τις επικρίσεις για τις συναθροίσεις της Αγίας Παρασκευής, της Κυψέλης, του Παγκρατίου, των παραλιακών μετώπων κλπ. Όπως ακυρώνει και τις επεμβάσεις των ΜΑΤ ή τα σποτάκια της κας Λέχου, που αδίκως αποφεύγει να βρεθεί με φίλους της.
Παρόμοιος, μικρής κλίμακας, συνωστισμός υπήρξε και στην τελετή της Μαρφίν - όχι όμως και στο Μαξίμου κατά το πέρασμα της Πρωτοψάλτη. Από τις φωτογραφίες είδαμε να συνωστίζονται οι φωτορεπόρτερ, οι καμεραμάν και οι δημοσιογράφοι. Αυτοί εξ επαγγέλματος νιώθουν(με) αναλώσιμοι. Δεν υπήρχε δύναμη που θα τους κρατούσε μακράν από την αποτύπωση του γεγονότος.
Υπάρχει έμφυτη η τάση στην εξουσία -σε κάθε εξουσία κάθε χρώματος- να θεωρεί ότι οι περιορισμοί ισχύουν για το λαό, όχι για την ίδια. Αυτό επικυρώνεται π.χ. και από το ειδικό καθεστώς ευνοϊκής φορολόγησης που απολαμβάνουν τα μέλη του κοινοβουλίου, ή από τις διαδικασίες που είχαν ορίσει ώστε τελικώς να απολαμβάνουν το ακαταδίωκτο ακόμη και για ποινικά αδικήματά τους, αφού η πορεία προς τον φυσικό δικαστή περνάει από το φίλτρο της κοινοβουλευτικής ψηφοφορίας για άρση ασυλίας.
Ούτως ή άλλως όμως, η νομενκλατούρα ( και δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη καθιερώθηκε στο παγκόσμιο λεξιλόγιο από την εξουσιαστική και ιδιοτελή ευωχία των συντρόφων του πρώην «υπαρκτού»), έχει προνόμια και η απόλαυσή τους δημιουργεί δικαιωματική νοοτροπία – όπως ας πούμε το να χρησιμοποιείς το πρωθυπουργικό αεροσκάφος και να πηγαίνεις τα παιδιά σου να επισκεφτούν την Ντίσνεϋλαντ.
Και όχι μόνο να μην «κουνιέται φύλλο» στη χώρα, αλλά να βρίσκονται και χιλιάδες πρόθυμοι να σε υπερασπιστούν και να κατακεραυνώσουν όσους κατήγγειλαν την ιδιοποίηση του πρωθυπουργικού αεροσκάφους, επειδή λέει οι καταγγέλλοντες στοχοποιούσαν… τα παιδιά! Όχι δηλαδή τον Πρωθυπουργό που έκανε οικογενειακό Ι.Χ. το κρατικό αεροσκάφος!
Υπάρχει πάντως κάτι ενθαρρυντικό. Στα social media αρκετοί χρήστες που είναι γνωστοί για την υποστήριξη τους στη ΝΔ και τον Μητσοτάκη - ή μόνο στον Μητσοτάκη λόγω φιλελεύθερου προσανατολισμού - δεν χαρίζουν κάστανο και γίνονται αυστηροί κριτές σε κάθε κυβερνητική αστοχία ή σε κάθε παρέκβαση κυβερνητικού στελέχους. Πρώτο επεισόδιο ήταν η διατήρηση του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη και τελευταίο η συνάθροιση της Ομόνοιας.
Ως προς αυτό λειτουργούν ως ώριμοι πολίτες που απαιτούν μια ολοκληρωμένη, θεσμική, δυτική δημοκρατία, και απέχουν παρασάγγας από τους υποταγμένους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, που με την ίδια ζέση υποστήριζαν το «όχι» και σε λίγες ημέρες έγιναν υπέρμαχοι του «ναι», ενώ ήταν φλογεροί υποστηρικτές των όποιων άλλων παρεκβάσεων, ατυχιών, αποτυχιών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ίχνος κριτικής.
Καλλιεργημένοι οι οργανωμένοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ με τη νοοτροπία του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού» (προς τα έξω δεν βγάζουμε τις αντιρρήσεις μας και τα «άπλυτά» μας, να μην τα δει ο ταξικός εχθρός), μετέδωσαν μαζικά τη νοοτροπία αυτή μέσω των social media και στους νεόκοπους οπαδούς.
Το έτερον αρνητικό, το οποίο έχουμε εντοπίσει ξανά, είναι η έλλειψη μιας νουνεχούς, σοβαρής αντιπολίτευσης. Η θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, οι αιτιάσεις, ο τρόπος και ο λόγος που αντιπολιτεύεται τον καθιστούν αναξιόπιστο (π.χ. τι να πουν για «παρέμβαση» Σκέρτσου σε μια άκρως ποινική υπόθεση νεαρών, αυτοί που έτρεχαν στον Αρειο Πάγο να μάθουν πως εξελίσσεται η Novartis;). Η θηριώδης δημοσκοπική απόσταση αποβαίνει αρνητική για τη ΝΔ καθώς, μη νιώθοντας την «καυτή ανάσα» μιας αξιόπιστης αντιπολίτευσης, κινδυνεύει να επαναπαυθεί στην έπαρση, την αυταρέσκεια και την αδράνεια.
Ευχής έργον θα είναι ο Πρωθυπουργός να δείξει ακατάπαυστη εμμονή στο πρόγραμμά του, ώστε να μην επιτρέψει και στην κυβέρνηση να αφεθεί στη ραθυμία και την επανάπαυση και την έπαρση.
ΥΓ: Και ενώ γράφονταν αυτές οι γραμμές, ήρθε η είδηση για τα επεισόδια και τις φωτιές στον οικισμό των τσιγγάνων Ν. Σμύρνης Λάρισας, μετά την άρνηση 35 ατόμων, θετικών στον ιό να μεταφερθούν σε ειδική δομή.
Η κυβέρνηση πρέπει να εγκύψει και να σχεδιάσει ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα, μικρής έστω, ενσωμάτωσης των τσιγγάνων. Το μόνο που τους παρέχει είναι επιδόματα, αλλά από την δεκαετία του 80, και υπό την επήρεια των ιδεών περί ευαλωτότητας και σεβασμού των μειονοτήτων, τους άφησε εντελώς ανεξέλεγκτους. Σαν να μην είναι πολίτες συγκεκριμένου κράτους με υποχρεώσεις.
Αυτή όμως η μη ανάμειξη συνέβαλε να ανθίσουν η ασυδοσία, η παρανομία, τα ναρκωτικά, η οπλοχρησία, οι ύποπτες συμπεριφορές. Φέρονται ως ο νόμοι του κράτους να μην ισχύουν γι’ αυτούς, και αυτό πρέπει να αλλάξει. Αλλά χρειάζεται μακροπρόθεσμος σχεδιασμός και επιμονή στην εφαρμογή του.
