Χθες το Κίεβο κάλεσε τους κατοίκους της ανατολικής Ουκρανίας να εκκενώσουν «τώρα» την περιοχή, καθώς εκφράζονται φόβοι για μια μαζική επίθεση του ρωσικού στρατού στο Ντονμπάς.
Η ουκρανική τραγωδία δεν έχει καμιά σχέση με την ανησυχία του Πούτιν για περικύκλωση από το ΝΑΤΟ, που θα μπορούσε να ήταν κατανοήσιμη, και θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Για το αφεντικό του Κρεμλίνου η Ουκρανία δεν είναι καν η Τσεχοσλοβακία του 1968 και η Ουγγαρία του 1956, που είδαν τα σοβιετικά τανκς να τους στερούν τις λίγες ανάσες ανεξαρτησίας. Ούτε είναι η Φινλανδία της Σοβιετικής Ένωσης. Οι τρεις χώρες, με διαφορετικό τρόπο, εξακολούθησαν να υπάρχουν ως κρατικές οντότητες υπό την καταπιεστική σκιά της Μόσχας.
Η αιμάσσουσα Ουκρανία δεν αρκεί απλώς να μετατραπεί σε υποτελής χώρα. Πρέπει να σβηστεί. Να πάψει να υπάρχει ως κρατική, εθνική και πολιτισμική οντότητα.
Το είχε πει με κάποιο τρόπο στις 21 Φεβρουαρίου, στο ωριαίο διάγγελμα που χαρακτηρίσθηκε ως…«ακατανόητο παραλήρημα», γιατί ουδείς πίστευε τι έρχεται - εκτός από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες που προειδοποιούσαν.
Είχε υποστηρίξει πως «Η Ουκρανία δεν είναι απλώς μια γειτονική χώρα για εμάς. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας, του πολιτισμού και του πνευματικού μας χώρου…η σύγχρονη Ουκρανία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από τη Ρωσία, ή ακριβέστερα, από την μπολσεβίκικη, κομμουνιστική Ρωσία, με την απόσπαση τμημάτων των δικών της ιστορικών εδαφών».
Στο ίδιο διάγγελμα τόνισε: «είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η Ουκρανία, στην πραγματικότητα, δεν είχε ποτέ μια σταθερή παράδοση γνήσιας κρατικής υπόστασης…από τη σκοπιά της ιστορικής μοίρας της Ρωσίας και του λαού της, οι λενινιστικές αρχές της κρατικής οικοδόμησης δεν ήταν απλώς ένα λάθος, ήταν, όπως λένε, πολύ χειρότερο από ένα λάθος…Σε καμία περίπτωση (δεν μπορούσαν) να αποτελέσουν τη βάση των βασικών αρχών της κρατικής υπόστασης».
Έτσι ανέλαβε ο ίδιος να «επανορθώσει» το «χειρότερο από λάθος» και να τους άρει την κρατική υπόσταση…
Στο ίδιο κλίμα, σαφώς πιο ωμό και ειλικρινές, ήταν το άρθρο που είδε τη δημοσιότητα στο ρωσικό πρακτορείο Ria Novosti (κατ' εντολήν Πούτιν φυσικά. Το κρατικό Πρακτορείο δε δημοσιεύει ελεύθερα άρθρα γνώμης).
Σε αυτό μορφοποιείται η σκέψη Πούτιν, ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να υπάρχει…ως Ουκρανία μετά τη νίκη:
- «Η αποναζιστικοποίηση θα είναι αναπόφευκτα μια απο-ουκρανοποίηση, η εκρίζωση του τεχνητού εθνικισμού μεγάλης κλίμακας που έχει εμποτίσει τους πληθυσμούς των εδαφών της ιστορικής Μικρής Ρωσίας και της Νέας Ρωσίας» (οι Ουκρανοί δε δικαιούνται να νιώθουν Ουκρανοί δηλαδή, αφού κατά Πούτιν είναι Ρώσοι).
- Στο ίδιο άρθρο διαβάζουμε το ότι «ο λαός είναι καλός, η κυβέρνηση είναι κακή» δεν λειτουργεί σ’ αυτή την περίπτωση: Η αναγνώριση αυτού του γεγονότος είναι η βάση της πολιτικής αποναζιστικοποίησης, με όλα τα μέτρα και τα μέσα που απαιτεί: το περιεχόμενο αυτής της εκστρατείας είναι το ίδιο το γεγονός ότι η Ουκρανία έχει ναζιστικοποιηθεί» (το 2% που πήραν οι Ναζιστές - που όντως έχουν διαπράξει φρικαλεότητες - ενοχοποιεί συλλογικά όλο τον λαό).
- «Το όνομα «Ουκρανία» προφανώς δεν μπορεί να διατηρηθεί ως τίτλος οποιασδήποτε πλήρως αποναζιστικοποιημένης κρατικής οντότητας σε μια περιοχή απελευθερωμένη από το ναζιστικό καθεστώς» (ε ναι, άλλωστε ο εθνικός αυτοπροσδιορισμός είναι δυτική συνήθεια).
-«Η Ρωσία δεν θα έχει συμμάχους στην αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας: πρόκειται για μια καθαρά ρωσική υπόθεση. Αλλά η Ρωσία δε θα εξαλείψει μόνο τη ναζιστική Ουκρανία· θα εξαλείψει τον δυτικό ολοκληρωτισμό» (και εδώ φαίνεται η επίδραση του ιδεολογικού μέντορα του Πούτιν του Αλεξάντερ Ντούγκιν, που θα σώσει τους Ουκρανούς από τον εκφυλισμένο δυτικό ολοκληρωτισμό).
Οι Σοβιετικοί ήθελαν να δημιουργήσουν τον «νέο άνθρωπο». Ο Πούτιν θέλει να δημιουργήσει τον… νέο Ρώσο.
Γι’ αυτό και διαβάζουμε το πλέον τρομακτικό: «Η διάρκεια της αποναζιστικοποίησης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι μικρότερη από μια γενιά, η οποία πρέπει να γεννηθεί, να μεγαλώσει και να ωριμάσει υπό συνθήκες αποναζιστικοποίησης» (που σημαίνει ότι αν κατισχύσει η Ρωσία, μια ολόκληρη γενιά νέων Ουκρανών θα υποστεί πλύση εγκεφάλου για να νιώθουν Ρώσοι, ενώ για τους «απροσάρμοστους» γονείς και παππούδες τους, θα υπάρχει πάντα η φυλακή και η εξορία στη Σιβηρία).
Για το τελευταίο και μόνο, για τον προγραμματιζόμενο μαζικό αφανισμό μιας ολόκληρης γενιάς Ουκρανών, είθε να μη νικήσει η Ρωσία.
