Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Μορφή χιονοστιβάδας φαίνεται πως παίρνει η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να καθορίσει την δημόσια ατζέντα. Το μέχρι πριν λίγους μήνες μεγάλο του ατού, αυτό της διαχείρισης της επικοινωνίας, μοιάζει πλέον να τον έχει εγκαταλείψει. Εδώ και σχεδόν δύο μήνες η κυβέρνηση πάει από το ένα αυτογκόλ στο άλλο σε όλα τα επίπεδα.
Και όλα αυτά κάτι παραπάνω από 60 μέρες πριν από τις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εκλογές. Μόνο το τελευταίο 48ωρο, ο κ. Τσίπρας δέχθηκε δύο πλήγματα, τα οποία του έκαναν πολιτική ζημιά, σε μία περίοδο που δεν το είχε καθόλου ανάγκη, στο δρόμο προς τις κάλπες.
Η υπόθεση με την Μυρσίνη Λοΐζου από την μία, η οποία αμφισβητεί επί της ουσίας το «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς και οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Κατρούγκαλου από την άλλη περί ύπαρξης τουρκικών δικαιωμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο, έχοντας δίπλα του μάλιστα τον Τούρκο ομόλογό του προκάλεσαν επικοινωνιακό βραχυκύκλωμα στο Μέγαρο Μαξίμου. Την ώρα που ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να κάνει βήματα εμπρός, με στόχο την μείωση της διαφοράς με την ΝΔ ,αποδεικνύεται ότι η κατάσταση είναι πιο σοβαρή από ότι ίσως είχε αρχικά υπολογιστεί.
Η κυβέρνηση σχεδόν καθημερινά πλέον δείχνει ότι «σέρνεται» επικοινωνιακά πίσω από την ατζέντα που θέτει η αντιπολίτευση, αδυνατώντας να επιβάλλει δικιά της θεματολογία στην κοινή γνώμη.
Το αρνητικό σερί αυτής της περιόδου (προηγήθηκαν και άλλα) για τον κ. Τσίπρα άρχισε πριν από δεκαπέντε μέρες όταν οι δηλώσεις του Γιώργου Κυρίτση περί μολότοφ κάλυψαν σε επικοινωνιακό επίπεδο δύο σημαντικά ζητήματα για το κυβερνών κόμμα, τα οποία είχαν γίνει την ίδια μέρα, που ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είπε πως δεν ήξερε για την ύπαρξη νεκρών από μολότοφ.
Ήταν η μέρα που ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε τους πρώτους υποψηφίους για την ευρωβουλή ,αλλά κυρίως η μέρα που βγήκε στη δημοσιότητα το νέο κυβερνητικό αφήγημα περί ύπαρξης «δώρων» σε φαρμακευτικές εταιρίες την περίοδο 2006-2010. Μία υπόθεση, η οποία δεν είχε την αναμενόμενη, για το Μέγαρο Μαξίμου, προσοχή από τα ΜΜΕ.
Είναι προφανές πως όταν σε μία τόσο πολιτικά ευαίσθητη στιγμή για το μέλλον της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να θέσει τα διλήμματα και τα αφηγήματα, τα οποία επιθυμεί, τότε τα περιθώρια αρχίζουν να είναι ασφυχτικά.
Βεβαίως κάποιος μπορεί να αντιτείνει ότι υπάρχουν ορισμένα ΜΜΕ, τα οποία είναι έτοιμα με την παραμικρή αφορμή να μεγεθύνουν τα όποια κυβερνητικά «στραβοπατήματα».
Ακόμα και να είναι έτσι, το κακό για τον κ. Τσίπρα είναι ότι η πηγή τροφοδότησης των ΜΜΕ και της αρνητικής δημοσιότητας είναι τις περισσότερες φορές, η ίδια η κυβέρνηση και τα στελέχη της.
Καθώς λοιπόν φτάνουμε στο τέλος Μαρτίου και οι κάλπες τουλάχιστον των ευρωπαϊκών και περιφερειακών εκλογών έρχονται ολοένα και πιο κοντά, ένα μεγάλο ερώτημα συνεχίζει να πλανάται πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου. Μπορεί ο κ. Τσίπρας να φτάσει μέχρι το φθινόπωρο, με δεδομένη την ανικανότητα επιβολής της ατζέντας του στην κοινωνία; Μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα, το οποίο ολοένα γίνεται και πιο κακό για την κυβέρνησή του; Ο χρόνος θα δείξει....
