Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Από αλλού το περίμενε και από αλλού του έρχεται τελικά. Ο λόγος για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβερνητική φθορά. Μπορεί η πορεία της οικονομίας, και τα αφηγήματα του Μεγάρου Μαξίμου για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, που έχουν πλέον καταρρεύσει, να κυριαρχούν στην πολιτική επικαιρότητα, όμως η ασφάλεια των πολιτών, σε συνδυασμό με τον τομέα της αστυνόμευσης, δείχνει να αποτελεί την πληγή που δεν σταματάει να αιμορραγεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Η δυσφορία της κοινωνίας φαίνεται πως καθημερινά μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο και πλέον η ανησυχία των πολιτών καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της pulse που βγήκε στη δημοσιότητα στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, σχεδόν επτά στους δέκα ερωτώμενους δηλώνουν ότι δεν είναι ικανοποιημένοι από το επίπεδο ασφάλειας και αστυνόμευσης που υπάρχει σήμερα. Σημαντικό στοιχείο επίσης είναι πως σχεδόν το 50% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν την ανησυχία τους για το συγκεκριμένο θέμα, εύρημα που καταρρίπτει πιθανούς ισχυρισμούς περί «κομματικοποίησης» του αισθήματος της ασφάλειας. Μπορεί τα φαινόμενα ανομίας να μην λένε να σταματήσουν, όμως το Μέγαρο Μαξίμου δε δείχνει να έχει αντιληφθεί το τι συμβαίνει, μια και εμφανίζεται απρόθυμο να αναλάβει τις ευθύνες του.
Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την αδυναμία του να αναθεωρήσει την πολιτική του στον ευαίσθητο αυτό τομέα; Να καταργήσει δηλαδή τον νόμο Παρασκευόπουλου με τον οποίο αποφυλακίστηκαν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, χιλιάδες εγκληματίες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως ο συγκεκριμένος νόμος αποτέλεσε μία από τις αιτίες της αύξησης της εγκληματικότητας. Παράλληλα το αρμόδιο υπουργείο δεν φαίνεται να αναζητά ουσιαστικούς τρόπους αύξησης των περιπολιών των αστυνομικών στους δρόμους ή ενίσχυσης της ομάδας «Δίας» ή ακόμα και επανασύστασης της Ομάδας «Δέλτα». Την ίδια ώρα η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας αλλά και η αλλαγή του νόμου που μετατρέπει τα Πανεπιστήμια σε άσυλα παρανόμων θα μπορούσαν να είναι παράμετροι που θα πρόσθεταν στην αύξηση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών.
Μόλις τα τελευταία τρία 24ωρα είχαμε δύο γεγονότα που επανέφεραν το ζήτημα της ανομίας και της «χαλαρής» αστυνόμευσης στην κορυφή της επικαιρότητας:
- Ο θάνατος του Αλέξανδρου Σταματιάδη, που πυροβολήθηκε εν ψυχρώ από ληστές μέσα στο σπίτι του υπογράμμισε με τον πιο τραγικό τρόπο την ανασφάλεια που επικρατεί κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα.
- Η καταδρομική επίθεση του Ρουβίκωνα στη γαλλική πρεσβεία στο κέντρο της Αθήνας που εξέθεσε τα μέτρα ασφαλείας σε ένα σημείο της πρωτεύουσας που θεωρητικά τουλάχιστον θεωρείται «απόρθητο κάστρο».
Η νέα αυτή δράση του Ρουβίκωνα προκάλεσε μάλιστα και την αντίδραση του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη.
«Νέα επίθεση του Ρουβίκωνα στην γαλλική πρεσβεία ακριβώς απέναντι στη Βουλή. Η χώρα διασύρεται διεθνώς από μια ανίκανη κυβέρνηση που δεν θέλει ή -ακόμη χειρότερα- δεν μπορεί να συλλάβει μια φράξια τάχα αντιεξουσιαστών. Πάλι έφυγαν σαν κύριοι…» έγραψε στο twitter ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σε κάθε περίπτωση το θέμα της ανομίας ο καθένας μπορεί να το προσεγγίζει από όποια οπτική θέλει σε προσωπικό επίπεδο. Όμως η προστασία της ανθρώπινης ζωή και η αίσθηση της ασφάλειας δεν είναι αφηρημένες έννοιες και θα πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο κάθε προσπάθειας πέρα και πάνω από ιδεοληψίες.
