Ο πρωθυπουργός από τη Βιέννη έκανε την παρακάτω δήλωση με αφορμή τις εξελίξεις στο μεταναστευτικό: «Δε μπορεί κανείς να έχει την απαίτηση από την Ελλάδα, μια χώρα η οποία πριν από λίγα χρόνια εξήλθε από μια πρωτοφανή δημοσιονομική κρίση να έχει ένα πιο ευνοϊκό πλαίσιο κοινωνικής προστασίας για τους πρόσφυγες απ΄ ό,τι έχει για τους ίδιους τους Έλληνες». Άργησε να κάνει μια τέτοια δήλωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Να δούμε πώς από τα λόγια θα πάει στα έργα.
Προφανώς, έχει αντιληφθεί ότι η πατρίδα μας, όπως και η Ιταλία και η Ισπανία και η Μάλτα, αλλά και η Κύπρος, κινδυνεύουν να γίνουν απέραντες αποθήκες παράτυπων μεταναστών, με ό,τι αυτό σημαίνει για την κοινωνική συνοχή αυτών των κρατών. Τα χερσαία σύνορα, δηλαδή οι συνοριακοί σταθμοί για να ακριβολογούμε, εύκολα ελέγχονται. Τι γίνεται όμως με τα θαλάσσια σύνορα; Όταν οι διακινητές βουλιάζουν τη βάρκα ή το σκάφος τι κάνει το Λιμενικό; Προφανώς, δεν αφήνει να πνιγούν όσοι επέβαιναν σε αυτό. Τους διασώζουν. Εδώ πλέον σταματούν όλες οι πολιτικές. Εκτός αν κάποιος πολιτικός ή κόμμα προτείνει την εγκατάλειψή τους.
Στο σημείο αυτό ενδιαφέρουσα ήταν η συνέντευξη που έδωσε προχθές στη Φιγκαρό ο Ζεράρ-Φρανσουά Ντιμόντ. Απαντώντας σε ερώτηση για κοινές περιπολίες μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών είπε: «Καταρχάς η κλήση στον Frontex δεν είναι ντροπή για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι η αντίθεση μεταξύ της επιφανείας της και της απεραντοσύνης των θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων της, σε συνδυασμό με τη γεωγραφική της θέση και την εγγύτητά της με την Τουρκία, τη δυσκολεύουν να ελέγξει τα σύνορά της με δικά της μέσα…».
Και ερχόμαστε τώρα στην ουσιαστική παράγραφο της απάντησης. Λέει ο Φ. Ντιμόντ: «εδώ και αρκετά χρόνια έχουν ληφθεί μέτρα, όχι μόνο για να καταστεί αδύνατη η αποστολή της Frontex, αλλά και για να γίνει μια μη κυβερνητική οργάνωση, απλώς υπεύθυνη για την υποδοχή μεταναστών σε παράτυπη κατάσταση…»
Μετά την απόφαση της Γερμανίας ότι θα επεκτείνει τον έλεγχο των συνόρων της -μια απόφαση που είναι ουσιαστικά η παραδοχή της ήττας της πολιτικής της ενσωμάτωσης και της πολυπολιτισμικότητας—σε ποιο σημείο βρισκόμαστε;
Πρώτα-πρώτα τελειώνει το παραμύθι για την «ακροδεξιά ατζέντα». Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών θέλει να διαφυλάξει τον τρόπο ζωής της, να προστατεύσει την καθημερινότητά της, δεν υπάγεται σε καμιά πολιτική ατζέντα. Υπακούει στα κελεύσματα της κοινής λογικής. Όλη αυτή η ιδεολογική τρομοκρατία της Αριστεράς και των δικαιωματιστών για τα ανοικτά σύνορα και την ενσωμάτωση, αφού λειτούργησε αποτελεσματικά για πολλά χρόνια, αρχίζει να καταρρέει υπό το βάρος σειράς βάρβαρων πράξεων μεταναστών.
Με απλά λόγια καμιά ακροδεξιά ατζέντα δεν ηγεμονεύει. Ηγεμονεύει η λογική. Αν τα αστικά κόμματα, υιοθετώντας ιδεοληπτικές και αναποτελεσματικές πολιτικές για το μεταναστευτικό, έδωσαν λόγο και χώρο στην άκρα Δεξιά, τώρα αρχίζουν και αναθεωρούν τη στάση τους. Εκείνο το οποίο απομένει, είναι να πειστούν τεχνοκράτες και δικαστές των Βρυξελλών πως βρίσκονται απέναντι στις εθνικές κυβερνήσεις και στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών.
