Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν εξαιρετικά θρήσκος και θεωρούσε εαυτόν υπερασπιστή της θρησκείας. Ωστόσο δεν δίστασε να λάβει δύσκολες αποφάσεις για να προστατεύσει το λαό από τις επιπτώσεις της επιδημίας πανώλης που εμφανίστηκε τον πρώτο καιρό της διακυβέρνησής του.
Μία από τις πρώτες το 1828 ήταν να αποκλείσει τις περιοχές που επλήγησαν. Να κλείσει επίσης επ΄ αόριστον τις εκκλησίες, ενώ υποχρέωσε και τον κόσμο να κλειστεί στα σπίτια του. Βέβαια οι αντιδράσεις ήταν ελάχιστες, αλλά αυτό συνδέεται με τότε κοινωνιολογικό προφίλ του λαού, και με το σέβας που του είχε.
Δεν είναι αντίστοιχες οι εποχές, και σήμερα άλλωστε οι εκκλησίες δεν είναι όπως τότε, ο χώρος των μεγαλύτερων κοινωνικών συναθροίσεων ατόμων. Είναι και αυτές. Κατά τα άλλα είναι περίπου ίδια τα μέτρα που προτείνουν και σήμερα οι ειδικοί επιστήμονες. Όταν δεν υπάρχει ακόμη φάρμακο και εμβόλιο, η αντιμετώπιση είναι η γνωστή, απλή και πρωτόγονη: Περιορισμοί και στο τέλος καραντίνα!
Χθες φούντωσαν το κρούσματα, έφτασαν τα 865. Το ήξερε προφανώς ο καθηγητής Ηλίας Μόσιαλος, και νωρίς έγραψε: «Είναι πιθανό να ανακοινωθεί σήμερα μεγάλη αύξηση των κρουσμάτων. Πολιτεία, κοινωνικοί φορείς, τοπική αυτοδιοίκηση, φορείς των εργαζομένων και των εργοδοτών και οι πολίτες, πρέπει συντονισμένα να αντιμετωπίσουμε το δεύτερο κύμα. Χρειάζεται πιο αυστηρή εφαρμογή των μέτρων και επέκτασή τους όπου αυτό είναι αναγκαίο».
Αλλά και αυτό έχει εμπλακεί στις πολιτικές σκοπιμότητες. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης λάβρα, κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν προετοίμασε αρκούντως το σύστημα Υγείας. Ας δεχτούμε για την οικονομία της συζήτησης, ότι είναι έτσι - που δεν είναι, αρκεί να συγκρίνει κανείς τον αριθμό των σημερινών ΜΕΘ με αυτές που παρέδωσε ο υπερασπιστής του δημόσιου συστήματος υγείας, ΣΥΡΙΖΑ.
Η οπτική ωστόσο είναι λάθος. Ζητούν δηλαδή να έχουμε πολλές ΜΕΘ για να πεθαίνουμε εκεί και μην πεθαίνουμε υπό άθλιες συνθήκες στους διαδρόμους των νοσοκομείων. Το ζητούμενο όμως θα ήταν να μην φτάσουμε εκεί.
Και αυτό είναι ευθύνη και των κομμάτων. Να συμβάλουν στην τήρηση των μέτρων. Τα μέτρα δεν έχουν πολιτικό πρόσημο. Έχουν πρόσημο ζωής. Ήταν χαρακτηριστική η ελαφρότητα πριν 15 ημέρες, με την συγκέντρωση στη δίκη της Χ.Α. Δεν αγγίζουμε την πολιτική πτυχή. Αναφερόμαστε στην υγειονομική και μόνο.
Αντί αυτοπεριορισμού, ήταν οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί έδωσαν τον τόνο της αδιαφορίας με την εκεί παρουσία τους. Φυσικά τότε ουδείς τόλμησε να καυτηριάσει την προτροπή προς τον κόσμο για συγκέντρωση (και η στήλη που το έκανε, το έκανε πολύ συγκρατημένα και «απαλά»). Ο λόγος είναι πως θα γινόταν ο μαγνήτης της εύκολης «οργής» στα social media, και θα καταχωρείτο στους θιασώτες της Χ.Α. που προσπαθούν να αποτρέψουν το λαό από την εκδήλωση των αντιφασιστικών του αισθημάτων.
Δεν δαιμονοποιούμε την συγκέντρωση ως πηγή μετάδοσης. Άλλωστε δεν υπάρχουν στοιχεία που να την ενοχοποιούν, και δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν τέτοια στοιχεία. Στο κάτω – κάτω και σε τμήματα της επαρχίας που δεν υπήρξαν αντίστοιχες συγκεντρώσεις, ο ιός καλπάζει. Περισσότερο την αναφέρουμε ως ένδειξη -ναι- της περιρρέουσας ανευθυνότητας.
Τα κόμματα παράλληλα με τις καταγγελίες στην κυβέρνηση για ολιγωρία, θα έπρεπε εδώ και καιρό να συμβάλουν με προτροπές προς τον κόσμο – αυτόν που τας ακούει - να ακολουθεί τα μέτρα. Δεν θα κερδίσει η κυβέρνηση από αυτό. Θα κερδηθούν ίσως ζωές. Και παράλληλα δεν θα φτάσουμε στην ανάγκη σκληρότερων μέτρων που θα έχουν και αντίκτυπο την πληττόμενη οικονομία, δηλαδή συνολικά στις ζωές των ανθρώπων.
Το ότι δεν το κάνουν, δεν νομίζουμε ότι οφείλεται σε ύστερη σκοπιμότητα, να χειροτερέψει δηλαδή η κατάσταση για να πληγεί η κυβέρνηση. Απλώς είναι η συνήθης ελαφρότητα του πολιτικού προσωπικού. Εφόσον είναι την αντιπολίτευση εθίζονται να καταγγέλλουν χωρίς να θεωρούν ότι υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες τους αναλογούν ευθύνες.
Όσο για την κυβέρνηση, προσπαθεί να πείσει ότι πρέπει να τηρούμε τα μέτρα για να μην ληφθούν σκληρότερα – ειδικά στην Αθήνα - και ότι αυτά δεν θα χρειαστούν εφόσον τηρούνται τα υπάρχοντα.
Μα κυβέρνηση είναι. Δικό της χρέος είναι να επιβάλλει την τήρηση με την αρμόζουσα αυστηρότητα. Στο κάτω-κάτω και στις παρακλήσεις μόνο να αρκεστεί, ως σκληρή ανάλγητη δεξιά θα την καταγγέλλουν. Τι έχει να χάσει; Αντιθέτως θα κερδίσει την επιδοκιμασία των νουνεχών.
