Του Σάκη Μουμτζή
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια το «αντί» εθεωρείτο πως φέρει αρνητικό φορτίο. Δεν προτείνει, αλλά απορρίπτει. Δεν οικοδομεί, αλλά αποδομεί.
Στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, στην εποχή των παγετώνων του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η θεώρηση έχει ανατραπεί. Εδώ και τρία χρόνια ζούμε οριακές καταστάσεις. Εδώ και τρία χρόνια η πατρίδα μας γνωρίζει, πέραν όλων των άλλων, μιαν ηθική κατάπτωση με την απόπειρα της βίαιης ανατροπής των παραδεδεγμένων αξιών της κοινωνίας μας. Γνωρίζει μια πρωτοφανή πολιτική πόλωση που μοιραία συσπείρωσε δυνάμεις από διαφορετικούς ιδεολογικοπολιτικούς χώρους.
Σήμερα, όπως και το 1974, κανένας δεν ρωτά τι θα γίνει μετά. Όλοι αγωνιούν για το πότε θα παραδώσει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία. Για το τι θα επακολουθήσει θα αποφασίσει ο Ελληνικός λαός. Έτσι, είναι λογικό να γίνεται πόλος συσπείρωσης το κόμμα που, κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο, διεκδικεί την εξουσία από τον ΣΥΡΙΖΑ. Θέλω να πιστεύω πως αυτό θα συνέβαινε αν στην θέση της Νέας Δημοκρατίας ήταν οποιοδήποτε άλλο κόμμα του δημοκρατικού τόξου.
Γιατί αυτό το μένος κατά του ΣΥΡΙΖΑ; γιατί το σύνθημα «φύγετε» κυριαρχεί στην πολιτική ζωή του τόπου;
Ανταποκρίνεται αυτή η γενικότερη τάση στα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Και πώς συμβαίνει οι πιο φανατικοί αντι-ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι οι δεξιοί - ένα μικρό τμήμα της Δεξιάς μάλιστα συνεργάζεται μαζί τους - αλλά πολίτες προερχόμενοι από την Αριστερά και την Κεντροαριστερά;
Πολλά τα ερωτήματα, που συνοψίζονται σε μια απάντηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κανονικό κόμμα, οι Συριζαίοι δεν είναι κανονικοί άνθρωποι.
Αυτό έγινε αντιληπτό στην πλειοψηφία των πολιτών, αφού ανήλθαν στην εξουσία και αφού έδωσαν τα δείγματα της γραφής τους. Κάποιοι που τους ξέραμε από παλιά, προειδοποιούσαμε, αλλά τότε ήμασταν γραφικοί και ακραίοι. Σήμερα, οι πολίτες κατάλαβαν πως στην διακυβέρνηση της χώρας βρίσκεται ένας εσμός ανεπάγγελτων ανθρώπων που το μόνο τους «προσόν» είναι η παλαιοκομμουνιστική ραδιουργία και η σπίλωση των πολιτικών τους αντιπάλων, με σύμμαχο την χυδαία –ψεκασμένη Δεξιά.
Αυτοί οι άνθρωποι - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - ούτε περίπτερο δεν μπορούν να διαχειρισθούν. Σε ένα μήνα θα το έχουν χρεοκοπήσει, όπως χρεοκόπησαν, με την υπερφορολόγηση, εκατομμύρια Έλληνες. Συγχρόνως, όπως φάνηκε και στην μεγάλη πυρκαγιά, μισούν τον λαό γιατί αυτός τους απορρίπτει. Είναι κάτι που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, διαπαιδαγωγημένα με το δόγμα πως η Αριστερά είναι ο μόνος υπηρέτης του λαού, δεν μπορούν να το αποδεχθούν. Δεν μπορούν να αποδεχθούν το γεγονός πως όπου εμφανίζονται, αποδοκιμάζονται.
Όλα αυτά τα βλέπουν οι πολίτες και εξεγείρονται. Καταλαβαίνουν πως πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς τους ανθρώπους. Και αυτή η συνείδηση έχει διαμορφωθεί σε κόσμο που προέρχεται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους.
Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα, που συνοψίζεται στο καταλυτικό «φύγετε», δεν είναι ένα ψυχωσικό φαινόμενο. Είναι καθαρά πολιτικό, με πολιτική ερμηνεία και πολιτική διακύβευση. Αλίμονο αν εισάγουμε όρους ψυχιατρικής στην πολιτική.
Βέβαια, δεν έχουμε αυταπάτες. Δεν πιστεύουμε πως η Νέα Δημοκρατία μπορεί να θαυματουργήσει. Μακάρι να το πετύχει, αλλά η προσμονή του θαύματος στην πολιτική δεν είναι ενδεδειγμένος οδηγός.
Όλοι όμως έχουμε την βεβαιότητα πως θα είναι απείρως καλύτερη από αυτόν τον εσμό που μας κυβερνά. Όλοι πιστεύουμε πως, αν μη τι άλλο, θα οδηγήσει την πατρίδα μας σταδιακά στην κανονικότητα. Άλλωστε, αυτό είναι το ζητούμενο.
Συνεπώς όλοι εμείς, αυτό το ετερόκλιτο πλήθος, που έχουμε συσπειρωθεί στην αντι-ΣΥΡΙΖΑ όχθη, γνωρίζουμε πολύ καλά τι κάνουμε και τι θέλουμε.
Έτσι, η στάση μας αυτή είναι τίτλος τιμής για εμάς τους anti-Syrizistas.
