Έκπληκτοι. Με το στόμα ανοιχτό τα μάτια απορημένα. Ανυποψίαστοι και συνεπώς αθώοι του αίματος.
Ποτέ δεν ακούσαμε για ρουσφέτια. Ποτέ δεν είδαμε την κακοδιαχείριση και την διαφθορά. Ποτέ δεν αντιληφθήκαμε την ανικανότητα. Ποτέ δεν είδαμε την αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας, να γίνεται και δική μας συμπεριφορά.
Συμβιβαστήκαμε και είδαμε ως και δικό μας άλλοθι, την δήλωση «Αυτή είναι η Ελλάδα». Ακούσαμε τα συνθήματα «εκσυγχρονισμός», «Πάμε μαζί» θα «επανιδρύσουμε το Κράτος», θα «αλλάξουμε τα πάντα», με «ένα νόμο και μια υπογραφή» θα καταργήσουμε την κακοτυχία μας, θα φέρουμε την «Ελλάδα των αρίστων». Και ήμασταν ήσυχοι ότι κάναμε το καθήκον μας.
Όσο το δικό μας παιδί γύριζε ασφαλές στο σπίτι.
Αυτό που δεν θέλουμε να δούμε είναι ο καθρέφτης μας σε αυτή την τραγωδία των Τεμπών.
Βολεμένοι στο σαλόνι μπροστά στην τηλεόραση μπαίνουμε στην κλειδαρότρυπα του δράματος των άλλων οικογενειών που θρηνούν τα θύματα τους. Οργιζόμαστε, αλλά νοιώθουμε και ανακούφιση για το ότι δεν είμαστε στην θέση τους. Αυτή την φορά…
Η βόμβα έσκασε στα χέρια της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η βόμβα είχε ενεργοποιηθεί χρόνια πριν.Το συνεχές τικ-τακ όλοι το άκουγαν κανείς δεν προσπάθησε να την απενεργοποιήσει.
Συμβάσεις που δεν είχαν σταθερές και αξιόπιστες προδιαγραφές, συμφέροντα που πάγωναν τις συμβάσεις και τα έργα εκσυγχρονισμού. Διοικήσεις διορισμένες που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για το συμφέρον του Οργανισμού, διαχειρίστηκαν την διάλυση του, απλώς εισπράττοντας τους παχυλούς μισθούς. Συνδικαλιστές που απολάμβαναν τα προνόμια ενός κρατικοδίαιτου και επιρρεπή στα ρουσφέτια Οργανισμού φώναζαν εναντίον του εκσυγχρονισμού και της εισαγωγής των σύγχρονων τεχνολογιών με το γνωστό επιχείρημα ότι θα χάνονταν θέσεις εργασίας. Από πρωταθλητής των προσλήψεων ο ΟΣΕ, με τα μνημόνια γίνεται ο ουραγός σε ενεργό και εξειδικευμένο προσωπικό.
Εγκαίνια, κορδέλες και δεκάρικοι σε έργα που βρίσκονταν στον αέρα. Αλλά ποιος νοιάζεται, αρκεί να μην κάτσει η στραβή στην βάρδια μας. Ιδιωτικοποίηση μπιτ παρά για να έρθουν οι περίφημοι Ιταλοί με την τεχνογνωσία και την εμπειρία τους. Δεν πρόλαβαν να πατήσουν το πόδι τους και τους απορρόφησε η χοάνη της ελληνικής διαφθοράς.
Αφού μπορούμε να τσουλήσουμε τα πράγματα και έτσι, ας μην ασχοληθούμε με την ουσία.
Δεν υπάρχει το δίκτυο που θα θέλαμε; Δεν πειράζει, εμείς θα τρέξουμε το Βέλος με ταχύτητες 160 χλμ την ώρα και έχει ο θεός.
Μένουμε με το στόμα ανοικτό επειδή ο 59χρονος κατόρθωσε και πήρε μετάταξη στον ΟΣΕ πέρασε ταχύρρυθμη εκπαίδευση σταθμάρχη και σε χρόνο ρεκόρ πήρε την θέση στην μόνιμη κατοικία του στη Λάρισα. Μια χαρά υπερωρίες, κυριακάτικα, επιδόματα, μέσα στο σπίτι σου, και έτσι φτιάχνεις και την βάση για μια καλή σύνταξη. Και αφού βοήθησε ο βουλευτής, ο υπουργός, ο αρχισταθμάρχης, το όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Μείναμε με το στόμα ανοικτό. Δεν έχουμε ακούσει ποτέ ξανά για ρουσφέτι. Δεν έχουμε ξαναδεί, ούτε μας έχει τύχει να ζητήσουμε εμείς ρουσφέτι.
Δυστυχώς και αυτή η τραγωδία είναι αποτέλεσμα της βαθιάς πληγής του ελληνικού κράτους. Του πελατειακού συστήματος. Που δεν υπάρχει λογοδοσία, δεν υπάρχει ευθύνη. Υπάρχει μόνο η συναλλαγή. Και δεν αφορά μόνο τον ΟΣΕ η παλιότερα την Ολυμπιακή. Είναι η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ ο ΟΤΕ, οι παλιές Προβληματικές. Οι Δήμοι, τα Νοσοκομεία, τα δημόσια έργα. Ακόμη και κλήση που δίνεις στον γνωστό για να την σβήσει…Ένα σύστημα που διαλύει και κρατάει χαμηλά την Ελλάδα.
«Αυτή είναι η Ελλάδα» είπε και αποδέχθηκε την ήττα του ο εκσυγχρονιστής Κ. Σημίτης, αυτό που δεν παραδέχθηκε δημοσίως κανένας μετά από αυτόν.
Ο καταλογισμός ευθυνών προέχει αυτή την στιγμή. Όμως αυτό δεν θα αποτρέψει την επόμενη τραγωδία. Χρειάζονται πολλά ακόμη.
Η εύκολη λύση είναι ο σταθμάρχης ή απλώς η κυβέρνηση. Να κουκουλωθεί η ευθύνη ενός συστήματος που αναπαράγει την παθογένεια. Θα πρέπει οι συμβάσεις να ξετιναχθούν, οι υπογραφές που μπήκαν ή δεν μπήκαν να ερευνηθούν. Αυτό που δεν έκανε τώρα στην τετραετία της η κυβέρνηση, γιατί δεν το είχε κάνει η προηγούμενη και η προ προηγούμενη. Ποιο ήταν το αόρατο χέρι που εμπόδιζε…
Να δοθούν απαντήσεις για όσα δεν έγιναν και να μπουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για αυτά που πρέπει να γίνουν, χωρίς μικροκομματικές αντιπαραθέσεις Και με λογοδοσία στην κοινή γνώμη, που θα παρακολουθεί και θα ελέγχει.
Διαφορετικά θα κοιτάζουμε και πάλι με το στόμα ανοικτό στην επόμενη τραγωδία, στον δρόμο, στο τρένο, στο πλοίο στο αεροπλάνο η απλώς στην πυρκαγιά, στην πλημμύρα, στον σεισμό… Θα είμαστε και πάλι ανυποψίαστοι και θα είμαστε έκπληκτοι και οργισμένοι μπροστά στο (νέο)κακό που μας βρήκε…
