Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά, Φαραντούρης, υποψήφιος ευρωβουλευτής του Σύριζα, μας πληροφορεί ότι στην κυβέρνηση «στις 9 Ιουνίου, θα δουν τι τρώγεται και τι δεν τρώγεται», ξεπερνώντας κάθε όριο πολιτικής χυδαιότητας. Μιμούμενος δε, τον άλλο μεγάλο νταουλιέρη περιφρονεί τις αγορές, εκφράζοντας φαιδρά και λαϊκίστικα επιχειρήματα.
Όταν ακούμε το επώνυμο Φαραντούρη, στο νου μας έρχεται η υπέροχη βαθιά φωνή της Μαρίας Φαραντούρη και η επική της ερμηνεία στη μπαλάντα του Μαουτχάουζεν. Δυστυχώς, σήμερα το άκουσμα του επώνυμου Φαραντούρη, φέρνει στο προσκήνιο την πρωτοφανή πολιτική χυδαιότητα του υποψήφιου ευρωβουλευτή του Σύριζα.
Ο Νίκος Φαραντούρης, που από μετακλητός υπάλληλος στα υπουργικά γραφεία υπουργών της Νέας Δημοκρατίας, ξαφνικά επαναστάτησε και αυτός, μας είχε συνηθίσει σε αναφορές που στρέβλωναν ακόμα και τα πραγματικά γεγονότα. Προ καιρού κατά τη διάρκεια των φοιτητικών καταλήψεων των ελληνικών Πανεπιστημίων, χρησιμοποίησε σε εκπομπή της ΕΡΤ σαν επιχείρημα υπέρ των καταλήψεων, την ίδρυση του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, που σύμφωνα με τον ίδιο οφείλονταν στην κατάληψη και στις αναταραχές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης το 1209.
Ναι, καλά διαβάσατε. Χρησιμοποίησε σαν επιχείρημα μια κατάληψη η οποία είχε γίνει το 1209. Δηλαδή, πριν από 1015 έτη. Τότε που πράγματι αρκετοί καθηγητές, μελετητές και φοιτητές από την Οξφόρδη, είχαν εγκαταλείψει το Πανεπιστήμιό τους. Και στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν μια νέα ακαδημαϊκή στέγη, ίδρυσαν το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.
Όπως είχαμε αναλύσει εδώ, η διαστρέβλωση των γεγονότων ήταν πρωτοφανής. Την εποχή εκείνη υπήρχε μια έντονη διαμάχη ανάμεσα στους κάτοικους της πόλης της Οξφόρδης και στην ακαδημαϊκή κοινότητα του Πανεπιστημίου. Στη βρετανική ιστορία η αντιπαλότητα αυτή έχει καταγραφεί σαν «town and gown», δηλαδή σαν αντιπαλότητα ανάμεσα στην «πόλη» και στο «κλασσικό πανεπιστημιακό ένδυμα».
Στο απόγειο αυτής της αντιπαλότητας, τρεις μελετητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είχαν απαγχονιστεί από τις τοπικές αρχές της πόλης, για το θάνατο μιας γυναίκας, χωρίς, ωστόσο, πριν λάβουν την απόφασή τους, να έχουν συμβουλευτεί προηγουμένως τις εκκλησιαστικές αρχές. Οι εκπρόσωποι της εκκλησίας ήταν σίγουρο ότι θα συγχωρούσαν τους φοιτητές, αλλά είχαν αποφύγει να επέμβουν αφού τότε η εκκλησία βρισκόταν σε σύγκρουση με τον Βασιλιά Ιωάννη τον Ακτήμονα, τον οποίον θεωρούσαν υποτελή της Γαλλικής Αυλής.
Ακολούθησαν βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα στις δυο πλευρές, που οδήγησαν στην κατάληψη των Πανεπιστημιακών χώρων από την ακαδημαϊκή κοινότητα και στην αποχώρηση σημαντικού αριθμού μελετητών. Οι τελευταίοι κατευθύνθηκαν προς την περιοχή του Κέιμπριτζ. Η οποία είχε ήδη μια επιστημονική και εκκλησιαστική φήμη, κυρίως λόγω των μοναχών που ήταν εγκατεστημένοι στον Αγγλικανικό Καθεδρικό ναό του Ιερής και Αδιαίρετης Αγίας Τριάδας, γνωστό και σαν Εκκλησία του Ίλι, ήδη από το 1083.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, η κατάληψη του 1209 στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δεν έχει κανένα κοινό χαρακτηριστικό, με τις σημερινές παρωδίες από τις οποίες ο Σύριζα και η Αριστερά προσπαθούν να αποκομίσουν πολιτικά κέρδη. Ήταν μια κατάληψη «ζωής ή θανάτου» για τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Και είναι απορίας άξιο, γιατί επελέγη αυτό το - προ χιλιετίας - παράδειγμα από το Νίκο Φαραντούρη, για να αναδειχθεί το «βαθύ ιστορικό παρελθόν» των καταλήψεων και ο «σημαντικός χαρακτήρας των σημερινών καταλήψεων».
Προχθές και πάλι σε τηλεοπτικούς δέκτες, ο καθηγητής Φαραντούρης αναφέρθηκε περιφρονητικά στα «τρία ΒΒΒ» της Standard & Poor’s αναφέροντας ότι «δεν τρώγεται» και «ότι τα ξέρει αυτά διότι ήταν επενδυτικός σύμβουλος της Επενδυτικής Τράπεζας». Σηκώνοντας το νταούλι και μιμούμενος τον πολιτικό του μέντορα, Αλέξη Τσίπρα. Δηλαδή θέλει να μας πει ότι σαν δικηγόρος της Goldman Sachs στην οποία είχε εργασθεί, τι ακριβώς έμαθε; Ότι είναι κακός ο καπιταλισμός όπως μας είχε πει ο Στέφανος Κασσελάκης; Ότι δεν έχει αξία το ΒΒΒ; Ότι ο ίδιος δεν κατανοεί τη σημασία του ΒΒΒ;
Και έρχεται σήμερα στο tik tok και ανεβάζει ένα εξυπνακίστικο βιντεάκι στο οποίο μας μιλάει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη «που είναι στην παραλία», για την κυβέρνηση «που περιφέρει ένα έγγραφο της Standard & Poor’s που μας κατατάσσει λέει κατηγορία ΒΒΒ-» και μας καλεί στις 9 Ιουνίου να δούμε το «τι τρώγεται και τι δεν τρώγεται»! Είναι δυνατόν ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, να μεταμορφώνεται με αυτόν τον τρόπο στην προσπάθειά του να εκλεγεί στην Ευρωβουλή; Και όμως, είναι.
Ο σύριζα θα εκλέξει 2 με 3 ευρωβουλευτές. Ο Νίκος Φαραντούρης που μέχρι και το καλοκαίρι του 2023 εμφανιζόταν σαν ένα από το πρωτοπαλίκαρα του Αλέξη Τσίπρα, σήμερα έχει υποβαθμιστεί στην ιεραρχία του κόμματος του και χάνει ψήφους από παντού.
Οι πρώην δεξιοί που ψηφίζουν τώρα Σύριζα και στους οποίους πόνταρε, έχουν να ψηφίσουν την Έλενα Κουντουρά και τον Μάνο Αντώναρο.
Από τον ακαδημαϊκό και επιστημονικό χώρο που μέχρι πρότινος κυριαρχούσε, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις προσωπικές επιλογές του αρχηγού του Σύριζα, την Επίκουρη Καθηγήτρια Δημοσίου Δικαίου, αναπληρώτρια Κοσμήτορας Σχολής Νομικών, Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Sorbonne Paris Nord Δέσποινα Σίνου, την Δικηγόρο, διεθνολόγο και Υποψήφια Διδάκτωρ Διεθνούς Δικαίου Λυδία Βενέρη, την Μηχανικό μηχανολογικού σχεδιασμού από το Cranfield University και το Imperial College Βιολέτα Κόρδατζη, και τον Μεταδιδακτορικό Ερευνητή – Βιολόγο από το Queen Mary University of London και το Francis Crick Institute Βασίλη Παπαλαζάρου.
Οι αριστεροί επτανήσιοι και δη οι Κεφαλονίτες στους οποίους επίσης βασιζόταν, έχουν να ψηφίσουν την Ιθακησία Μέλπω Λεκατσά της γενιάς του Πολυτεχνείου η οποία προς τιμήν της δεν εξαργύρωσε ποτέ τους αγώνες της και τη φυλάκισή της από τη δικτατορία.
Επίσης, διαπιστώνει ότι απέναντί του έχει και τους μηχανισμούς του εξάδελφου Κασσελάκη και του εξάδελφου Τσίπρα, καθώς και τους κομματικούς μηχανισμούς της πρώην εκπροσώπου τύπου του κόμματος Δώρα Αυγέρη, του Κώστα Αρβανίτη και του δημοφιλούς πρώην μπασκετμπολίστα Νίκου Παππά.
Και φυσικά, βλέπει να ορθώνεται απέναντί του και το βαρύ πυροβολικό που επιστρατεύτηκε από τον μηχανισμό του Σύριζα, η Σοφία Μπεκατώρου.
Είναι και αυτό το «Φ» που τον φέρνει χαμηλά στην ονομαστική λίστα που τον δυσκολεύει ακόμα περισσότερο.
Εντάξει, εμείς θα δούμε στις 9 Ιουνίου «τι τρώγεται και τι δεν τρώγεται». Ο ίδιος όμως πώς θα ξαναγυρίσει στις Πανεπιστημιακές αίθουσες και στην ακαδημαϊκή ζωή; Που θα δει τους φοιτητές του στο μάτια; Και τι θα τους πει;
