Ένα κόμμα σαν σπορά της τύχης
Shutterstock
Shutterstock

Ένα κόμμα σαν σπορά της τύχης

Είναι κουραστικό και δεν αξίζει κανείς να ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που εξέπνευσε το πολιτικό ζην, αφού ως πολιτικός οργανισμός τρώει τις σάρκες του. Κατέλαβε την εξουσία στους λάβρους καιρούς επειδή ήταν «σπορά της τύχης» και ανώριμο «τέκνο της οργής», για να παραφράσουμε ιεροσύλως τον ποιητή. Είναι όμως επαγγελματική μας υποχρέωση να ασχολούμαστε.

Χθες, ο έκπτωτος πρόεδρος Στέφανος, έλυσε τη σιωπή του αναγγέλλοντας εμμέσως την υποψηφιότητά του για την προεδρία. Δήλωσε: «Θα κάνω τα πάντα για να φανώ αντάξιος της εμπιστοσύνης της δικής σας κι όλων των μελών του ΣΥΡΙΖΑ που αγωνιούν για το μέλλον του κόμματος».

Το «μέλλον του κόμματος» τον περιμένει για να το οδηγήσει εκ νέου… στις δάφνες της εξουσίας. Παραδόξως όμως, παρά την  αντίθεση του σκληρού κομματικού μηχανισμού, εξακολουθεί στη βάση να υπερτερεί των υπολοίπων επίδοξων ή παράκλητων υποψηφίων.

Γιατί ναι μεν στην έρευνα της GPO για το STAR, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν καταλληλότερο για αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα με 42,8% και ακολουθεί ο Στέφανος Κασσελάκης με 17,9%, αλλά η δημοσκόπηση της Alco για τον Alpha, και στην ερώτηση «ποιος πιστεύετε ότι θα αύξανε την κοινωνική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ;», οι αυθόρμητες απαντήσεις των ψηφοφόρων του κόμματος (χωρίς να τους παρατεθούν ονόματα) έδωσαν στον Κασσελάκη 31% και στον Αλέξη Τσίπρα 15%.

Ακολουθούσαν ο Σωκράτης Φάμελλος 9%, ο Νίκος Παππάς 7%, ο Παύλος Πολάκης - μόνο- με  6% και η Όλγα Γεροβασίλη με 4%. Όσο για τον…διώκτη της Ελλάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, Κώστα Αρβανίτη, πήρε το λαμπρό ποσοστό 1%!

Βέβαια, το αυθόρμητο της απάντησης ίσως λάμβανε υπόψιν ότι ο Τσίπρας είναι εκτός διεκδίκησης προεδρίας. Στους εν δυνάμει υποψήφιους όμως ο Κασσελάκης κυριαρχεί.

Το ποιος θα αναδειχθεί πρόεδρος θα εξαρτηθεί από τη σύνθεση των μελών του έκτακτου συνεδρίου που θα διεξαχθεί 1- 3 Νοεμβρίου, η σύνθεση του οποίου ενδεχομένως να είναι διαφορετική από εκείνη που ανέδειξε τον Στέφανο στην προεδρία.

Προσώρας δεν είναι δυνατό να ανιχνευτεί ποιες δυνάμεις θα κυριαρχήσουν, οι κασσελίστας ή οι τσιπρικοί. Και αυτό διότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πρωτοφανή για αριστερό κόμμα (που λέει ότι είναι) και βαθιά οργανωτική αποσύνθεση.

Οι ούτως ή άλλως από πάντα ολιγομελείς οργανώσεις του, με τους λίγους «σταχανοβίτες» που υπέμεναν υπομονετικά για χρόνια τη λαϊκή απόρριψη του 4%, έχουν εν πολλοίς αποσυρθεί. Κάποιοι συμπαρατάχτηκαν με τις δυνάμεις του Λαφαζάνη και άλλοι, σε δεύτερη δόση, με τη Νέα Αριστερά.

Με το άνοιγμα των οργανώσεων επί Τσίπρα, στη θέση τους εισήλθαν πρώην Πασόκοι (οι μόνοι που έχουν ώσμωση κομματικής νοοτροπίας), και από πέρυσι οι α-πολιτικοί φαν του Κασσελάκη. Οι οργανώσεις δεν έχουν πλέον ρώμη, κομματική συνείδηση, αίσθημα συντροφικότητας και ενιαίο στόχο. Είναι ένα ανομοιογενές άθροισμα που θα δραστηριοποιηθεί λόγω εκλογής προέδρου, προκειμένου το κάθε τμήμα να στηρίξει τον δικό του.

Ευτυχώς, στο ηγετικό απαράτ του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι εζήλωσαν προς στιγμήν τη λογική του συντρόφου Ιωσήφ Στάλιν, εν τέλει πρυτάνευσε η κοινή λογική, και δεν εφηύραν προσχήματα για να αποκλείσουν τον Κασσελάκη από την υποψηφιότητα. Αν το είχαν κάνει δεν θα τους ξέπλενε ούτε … ο Βόλγας!

Ο νέος εκπρόσωπος Τύπου, Παυσανίας Παπαγεωργίου, δήλωσε ότι ο Κασσελάκης θα μπορέσει σε κάθε περίπτωση, εφόσον  το επιθυμεί, να καταθέσει την υποψηφιότητά του.

Στην ΕΡΤ διευκρίνισε πως «εφόσον δεν υπάρχει καμία αντίρρηση από το αρμόδιο όργανο να εγκριθεί και να προχωρήσει στη διαδικασία. Το αρμόδιο όργανο είναι πάντοτε το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, όπου εγκρίνονται όλες οι υποψηφιότητες».

Φυσικά, οι 87 που έγιναν 100+, θεωρούν πως υπό κανονικές συνθήκες δε νοείται να επιτρέπεται υποψήφιος πρόεδρος να εχθρεύεται το κόμμα που ζητά να διοικήσει, μιλώντας για κουκουλοφόρους ή πραξικοπήματα, και αμφισβητώντας τις αποφάσεις των Οργάνων.

Μα αυτό το κομματικό κοινό πλάσατε σύντροφοι. Σας εξυπηρετούσε (δηλαδή νομίζατε ότι σας εξυπηρετούσε) ως τις εκλογές του 2023. Και αυτό το κοινό που πλάσατε έφερε τον Στέφανο.

ΥΓ: Οι καταγγελίες κατά Κασσελάκη περί μπούλινγκ, θα είχαν αξία να ανακοινωθούν όταν ακόμη ήταν πρόεδρος, και όχι τώρα που εξέπεσε και κατέστη ευάλωτος.