Του Τάσου Ευαγγελίου
Ο Αλέξης Τσίπρας έλαβε τις αποφάσεις του. Συνεχίζει με τον Πάνο Καμμένο παρά τη δυσαρέσκεια των βουλευτών και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγοντας αυτόν που του δίνει τη δυνατότητα να παραμένει στην εξουσία και κλείνοντας οριστικά την πόρτα στα σχέδια περί ανοίγματος στην κεντροαριστέρα και τη σοσιαλδημοκρατία.
Το «μαζί μέχρι τέλους» του Πάνου Καμμένου γίνεται πραγματικότητα αφού ο πρωθυπουργός για μια ακόμη φορά εκτίμησε ότι η συμπόρευση με τον «φίλο Πάνο» του δίνει τη δυνατότητα να συνεχίσει και ίσως να φτάσει μέχρι το νέο του στόχο, δηλαδή την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2019 και την παροχή μερισμάτων και επιδομάτων στους πολίτες.
Είναι η τρίτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας αδειάζει συντρόφους και μάλιστα πρόσωπα που ανήκαν στο άμεσο περιβάλλον του για χάρη του κυβερνητικού του εταίρου. Είχε προηγηθεί η περίπτωση του Νίκου Φίλη που έχασε τη θέση του υπουργού Παιδείας στον ανασχηματισμό του 2016 μετά την κόντρα του με την Εκκλησία. Όλοι θυμούνται τον Πάνο Καμμένο να δηλώνει στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο πως είναι διατεθειμένος να ρίξει ακόμη και την κυβέρνηση αν του το ζητούσε. Τελικά έφυγε ο Νίκος Φίλης.
Ακολούθησε η περίπτωση του Φώτη Κουβέλη. Βρέθηκε αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας βιώνοντας και αυτός μια δύσκολη συγκατοίκηση με διαρκείς κόντρες με τον Πάνο Καμμένο, ο οποίος ζητούσε μετ'' επιτάσεως την... αποδέσμευσή του. Θεωρήθηκε... δίκαιο από τον πρωθυπουργό και έγινε πράξη στον ανασχηματισμό του Αυγούστου με την απομάκρυνση του κ. Κουβέλη δια της αναβάθμισής του σε θέση υπουργού.
Στην περίπτωση του Νίκου Κοτζιά ουδείς ανέμενε αυτή την εξέλιξη βέβαια. Στον ΣΥΡΙΖΑ πόνταραν όλα τα λεφτά στον πρώην υπουργό Εξωτερικών θεωρώντας πως η εμπλοκή του στη συμφωνία των Πρεσπών θα τον έφερνε νικητή στην κόντρα που ξεκίνησε με τον Πάνο Καμμένο όταν ο τελευταίος συνειδητοποίησε την Άνοιξη περίπου πως οι διαδικασίες θα έτρεχαν πολύ γρήγορα. Ήταν η περίοδος που από την πλήρη εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του τότε υπουργού πέρασε στην κόντρα και στις επιθέσεις.
Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι ποτέ δεν άσκησε κριτική στον Αλέξη Τσίπρα. Είχε φωτογραφήσει ως υπεύθυνο τον Νίκο Κοτζιά στον οποίο επέρριπτε και την ευθύνη της υπογραφής της συμφωνίας των Πρεσπών.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πόνταραν στο Νίκο Κοτζιά και για έναν ακόμη λόγο. Θεωρούσαν πως ο Αλέξης Τσίπρας ανέμενε την ευκαιρία απομακρυνθεί από τον Πάνο Καμμένο έστω και για επικοινωνιακούς λόγους, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα προσέγγισης στελεχών του Ποταμιού και του ΚΙΝΑΛ, στο πλαίσιο της στροφής προς το κέντρο και το... σοσιαλισμό.
Αυτό έδειχναν άλλωστε και οι συνεχείς παρουσίες του στους ευρωσοσιαλιστές ως παρατηρητής αλλά και οι αναφορές του στην ανάγκη της δημιουργίας ενός μεγάλου «αντιδεξιού μετώπου».
Φευ. Έπεσαν όλοι έξω. Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε τη σιγουριά του Καμμένου και των ΑΝΕΛ γνωρίζοντας ότι ο χώρος που κινείται είναι στα δεξιά της Ν.Δ. και δεν ανήκει στο κέντρο ούτε καν στην κεντροδεξιά, παρότι το επικαλείται. Το έχουν άλλωστε επισημάνει και ξένοι θεσμικοί παράγοντες.
Την εξέλιξη ενδεχομένως να μην ανέμενε και ο Νίκος Κοτζιάς. Την ώρα μάλιστα που βρίσκεται σε εξέλιξη και η διαδικασία για την συμφωνία των Πρεσπών και τις συνταγματικές εκλογές στη Βουλή των Σκοπίων αφού το μήνυμα που θα ήταν αρνητικό και προς όφελος του VMRO.
Όμως ο πρωθυπουργός ενδεχομένως να είχε δεύτερες σκέψεις που σίγουρα δεν έχουν σχέση με τις διαρροές που έγιναν χθες το βράδυ και αφορούσαν στις «παγωμένες σχέσεις» του με τον Νίκο Κοτζιά το τελευταίο διάστημα, την επίκληση της υπόθεσης που οδήγησε στα άκρα τις σχέσεις με τη Μόσχα λόγω των απελάσεων των διπλωματών (που όμως είχε την έγκριση του Αλέξη Τσίπρα) και άλλα τινά.
Το ζήτημα που ανακύπτει όμως πλέον είναι πως ακριβώς θα χειριστεί τα στελέχη και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και με ποιον τρόπο θα αποτρέψει, πέραν των φραστικών προειδοποιήσεων που ο ίδιος έκανε το μεσημέρι έξω από το Μαξίμου, τον Πάνο Καμμένο να ακολουθήσει τη δική του στρατηγική.
Μια στρατηγική που δεν προτίθεται να αλλάξει γνωρίζοντας πως είναι η μόνη που ίσως τον οδηγήσει εκ νέου στη Βουλή μετά τις εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν.
Πάντως όλα όσα έγιναν και γίνονται δεν περνούν απαρατήρητα από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και τους θεσμούς που όμως δεν δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση να αποσύρουν τη στήριξή τους προς τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι σχεδόν βέβαιο πως θα του δώσουν αυτά που έχει ζητήσει για να σταθεί μέχρι τον Δεκέμβριο και να δώσει στο λαό άρτο και φυσικά θεάματα όπως αυτά που προανήγγειλε ο Πολάκης.
Εκτός αν η αναμενόμενη κατάρρευση της συμφωνίας των Πρεσπών στα Σκόπια αλλάξει τα δεδομένα και ενδεχόμενες εκλογές σε σύντομο χρονικό διάστημα και όχι στο προβλεπόμενο των 100 ημερών δείξουν πως η συμφωνία έχει «πεθάνει». Τότε ίσως και οι... θεσμοί να αρχίσουν να βλέπουν τις εδώ εξελίξεις τηρώντας... αποστάσεις.
