Του Γιάννη Σιδέρη
Η θερινή ραστώνη τέλος από χθες για το Μαξίμου, καθώς μπροστά στην κυβέρνηση διανοίγεται ένα τοπίο άκρως ολισθηρό.
Οι συσκέψεις ήταν πυρετώδεις μεταξύ του πρωθυπουργού και των στενών του συνεργατών, ενώ υπήρχαν και παράλληλες συσκέψεις μεταξύ συνεργατών και υπουργών.
Ωστόσο, οι πυρετώδεις διεργασίες δεν προκαθορίζουν και ανάλογης πιστότητας αποτελέσματα. Η χώρα οδεύει απαράσκευη προς την δεύτερη αξιολόγηση, τα προαπαιτούμενα που θα πρέπει να ληφθούν είναι αρκετά, τα νομοσχέδια δεν έχουν ολοκληρωθεί, ενώ οι κάποιοι υπουργοί διεκδικούν ακόμη... αντιστασιακές δάφνες προβάλλοντας προσχήματα και εγγράφοντας περγαμηνές αριστεροσύνης.
Ιδιαίτερη σημασία έχουν στον κατάλογο των προαπαιτούμενων κάποια μέτρα, όπως η πώληση του ΑΔΜΗΕ, τουλάχιστον κατά 20%, η παραχώρηση της Εγνατίας, η μεταφορά στο ΤΑΙΠΕΔ της δεύτερης ομάδας των ΔΕΚΟ, ο «εξορθολογισμός» των ειδικών μισθολογίων», η νομοθέτηση του νέου συστήματος κινητικότητας στο Δημόσιο κ.α. Θέματα τα οποία δοκιμάζουν την πολιτική φιλοσοφία του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και δημιουργούν συνθήκες αντίθεσης με ευρέα τμήματα εργαζομένων προστατευμένων από ισχυρές συνδικαλιστικες συντεχνίες, στις οποίες η κυβέρνηση είχε προνομιούχα ψηφοθηρική πρόσβαση.
Λιτότητα υποσχέσεων στη ΔΕΘ
Τις συσκέψεις απασχολεί και η ΔΕΘ, όπου τα «καλούδια» που εκ παραδόσεως πρόσφεραν οι πρωθυπουργοί στις παραγωγικές τάξεις, αυτή τη φορά θα είναι φτωχικά. Βέβαια την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενο το Μαξίμου, διαρρέει ότι ο κ. Τσίπρας θα περιγράψει τους στόχους της επόμενης χρονιάς «με σοβαρότητα», και δεν θα μοιράσει... καθρεφτάκια (για τον αρχηγό του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» υπενθυμίζουμε γίνεται η αναφορά!).
Αυτές τις μέρες ολοκληρώνονται και τα «ραβασάκια» των υπουργείων, προκειμένου να αποσταλούν στον πρωθυπουργό, ώστε αυτός να προσπαθήσει να ρετουσάρει (για ανασύνθεση δεν γίνεται λόγος) το κοινωνικό προφίλ της κυβέρνησης. Θα γίνει μια άτονη προσπάθεια αναβίωσης του «παράλληλου προγράμματος» που είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός κατά τις περσινές εκλογές, και το οποίο ήταν αθέατο για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, των οποίων το άχθος ζωής, υποτίθεται ότι θα απάλυνε.
Φυσικά κατά την πάγια τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός δεν θα απολογηθεί στη Θεσσαλονίκη για το ατυχήσαν «παράλληλο πρόγραμμα», ούτε για τις αστοχίες της κυβέρνησης. Αντιθέτως, θα υπεραμυνθεί της κυβερνητικής συνέπειας στη στήριξη των ασθενών τάξεων με μέτρα που υποκαθιστούν υποτίθεται αυτά που έχασαν –όπως ας πούμε το ΕΚΑΣ που θα αναπληρωθεί ποσοστιαίως με την προπληρωμένη «κάρτα αλληλεγγύης».
Στο τελευταίο ΚΥΣΚΟΙΠ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Κοινωνικής Πολιτικής), το οποίο θα αποτελέσει και την βάση των εξαγγελιών, ο κ. Τσίπρας είχε κάνει λόγο για αναβάθμιση της Υγείας και την καθολική πρόσβαση των πολιτών σε αυτή, για κοινωνική ασφάλιση και δίχτυ κοινωνικής προστασίας (μόνο που ήδη η ΔΕΗ άρχισε τελευταία να κόβει το ρεύμα στους από αδυναμία μη πληρώνοντες, αλλά και σε όσους είχαν προσελκυστεί από τις σειρήνες του αντιπολιτευτικού ΣΥΡΙΖΑ και στρατεύτηκαν στις τάξεις των «δεν πληρώνω».
Παρ' όλη την οικονομική στενότητα δεν αποκλείεται να ανακοινώσει λίγες χιλιάδες προσλήψεις στο Δημόσιο, σε τομείς όπου παρατηρείται έλλειψη προσωπικού. (ήδη ο ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Χριστόφορος Βερναρδάκης υπέγραψε τον διορισμό των 1720 επιτυχόντων του ΑΣΕΠ κατά το 1998!).
Λαμπερές διεθνείς επαφές
Ευκολότερη και λαμπερότερη της ατυχούς εσωτερικής διοίκησης θα είναι η παρουσία του πρωθυπουργού στις διεθνείς επαφές του: Στην παρουσία κατά την σύνοδο των σοσιαλδημοκρατών στο Παρίσι, ως καλεσμένος του Ολάντ, μεθαύριο 25 Αυγούστου, στη σύσκεψη των ηγετών των μεσογειακών χωρών όπου συγκάλεσε ο ίδιος στην Αθήνα στις 9 Σεπτέμβρη, στη σημαντική άτυπη σύνοδο της ΕΕ των 27 στη Μπρατισλάβα, όπου θα προσδιοριστούν οι όροι υλοποίησης του Brexit, ενώ μετά τις 18 Σεπτεμβρίου θα βρεθεί στη σύνοδο του ΟΗΕ όπου όχι μόνο θα μιλήσει αλλά θα επιδιώξει σημαντικές επαφές με ηγέτες.
Η ρεαλιστική προσέγγιση επιβάλει να αναφέρουμε ότι σε τέτοιες συνάξεις, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται με γεωπολιτικές συντεταγμένες σε επίπεδο πλανήτη, οι μικρές χώρες εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να έχουν ειδικό βάρος στη λήψη των αποφάσεων.
Προσφέρονται όμως για συναντήσεις υπό τα φλας των φωτογράφων και των πλάνων της τηλεόρασης, και για τη δημιουργία εντυπώσεων.
Γενικώς ο ρόλος μιας μικρής χώρας σε διεθνείς (δεν εννοούμε διμερείς ) συναντήσεις χάνεται, χωρίς αυτό να αποτελεί μομφή.
Ωστόσο παρέχεται η ευχέρεια στα εγχώρια επιτελεία να διαρρέουν σε φιλικές τους γραφίδες, ότι ο πρωθυπουργός, (και εν προκειμένω ο κ. Τσίπρας στη μεσογειακή διάσκεψη της Αθήνας) αποκτάει «κομβικό ρόλο στη δημοκρατική επανίδρυση της Ευρώπης» και «αναδεικνύεται σε ηγετική ευρωπαϊκή προσωπικότητα» .
Μόνο που η Ευρώπη... δεν το ξέρει!
