Την ανάγκη για αποσύνδεση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής εξέφρασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σημειώνοντας πως χρειάζεται επίμονη αναζήτηση της συναίνεσης καθώς ο ΠτΔ αποτελεί το σύμβολο της εθνικής ενότητας.
Μιλώντας στην Επιτροπή Αναθεώρησης κατά τη συζήτηση για τον ΠτΔ και τα δημοψηφίσματα (άρθρα 28-49), ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τόνισε πως «έχουμε μία συγκρουσιακού χαρακτήρα αναγκαστική διάλυση της Βουλής, η οποία προκλήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα προτείνει την αναθεώρηση της διάταξης αυτής».
Και προσθέτει «χαίρομαι, γιατί προσχωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντίληψη ότι πρέπει να αποσυνδεθεί η διαδικασία εκλογής του Προέδρου από την απειλή διάλυσης της Βουλής, διότι αυτό δεν εναρμονίζεται με τον θεσμικό ρόλο του Προέδρου και με το περιορισμένο φάσμα των αρμοδιοτήτων του».
«Αλλά, εδώ, υπάρχει η εξής αντίφαση. Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας βασίζεται στην επίμονη αναζήτηση της συναίνεσης. Δύο ψηφοφορίες, τρεις, τώρα έξι ψηφοφορίες, επαναλαμβανόμενες ανά εξάμηνο. Στο μεταξύ, πρέπει να σκεφθούν οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να έχει διαλυθεί η Βουλή, να έχει εκλεγεί νέα Βουλή, οπότε πρέπει να δούμε, η νέα Βουλή θα τον εκλέξει με την παλιά διαδικασία, ακόμη και με σχετική πλειοψηφία ή θα αναζητά πάντα αυξημένη πλειοψηφία, κινδυνεύοντας και αυτή να διαλυθεί; Υπάρχει ένα τεχνικό κενό στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, από την άποψη αυτή. Αλλά, το βασικό είναι ότι ξαφνικά, από την αναζήτηση της κοινοβουλευτικής συναίνεσης, την επίμονη, πηγαίνουμε σε μία συγκρουσιακή διαδικασία ενώπιον του λαού και εντός του λαού, σε άμεση εκλογή, η οποία είναι από τη φύση της πολωτικού χαρακτήρα, προσφέρει μεγάλη νομιμοποίηση, αντιδιαστέλει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την πλειοψηφία της Βουλής και από την κυβέρνηση», ανέφερε.
Επεσήμανε επίσης πως «για να αποφύγουμε τη διάλυση της Βουλής πηγαίνουμε σε εκλογές, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν τεράστια κρίση νομιμοποίησης της κυβέρνησης. Θα μου πείτε, δεν υπάρχουν κοινοβουλευτικά συστήματα στην Ευρώπη που προβλέπουν άμεση εκλογή Προέδρου; Υπάρχουν, πολλά μάλιστα, όλα έχουν το λόγο τους όμως. Είναι είτε παλιά ημιπροεδρικά πολιτεύματα που μετεξελίχθηκαν σε κοινοβουλευτικά και διατήρησαν από αδράνεια τη λύση αυτή, είτε πρόκειται για κράτη που, διά της άμεσης εκλογής, διαδηλώνουν και επιβεβαιώνουν την κρατικότητα τους, όπως είναι η περίπτωση της Αυστρίας σε σχέση κυρίως με την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Υπάρχουν προβλήματα συγκρούσεων νομιμοποίησης; Τεράστια».
Τέλος, υπογράμμισε ότι «δεν έχουμε κανένα λόγο εμείς να διευκολύνουμε να παρεισαχθεί μία κρίση νομιμοποίησης μέσα στο πολίτευμά μας. Πρέπει να συμφωνήσουμε ότι θα αποσυνδέσουμε την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής, επιλέγοντας μία καθαρή κοινοβουλευτική λύση. Τις λύσεις τις είχαμε συζητήσει όλες το 2001 διά μακρών. Συνοπτικά οι λύσεις αυτές είναι, μείωση της πλειοψηφίας στο όριο της δεδηλωμένης, διότι εάν δεν έχεις 151 να εκλέξεις Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατά πάσα πιθανότητα έχεις χάσει και τη δεδηλωμένη, πρέπει να πάει η χώρα σε εκλογές ή εκλεκτορικό σώμα, όπως συμβαίνει με τη Γερμανία».
